سماعه گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه: مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعا پرسیدم. فرمود: هر کس نفسی را از گمگشتگی به #رهیافتگی آورد، گویا آن را زنده کرده و هر کس نفسی را از رهیافتگی به گمگشتگی بکشاند، به حقّ آن را کشته است. «منابع به نقل از سایت #تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام: تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۱۲/ الکافی، ج۲، ص۲۱۰/ الأمالی للطوسی، ص۲۲۶/ العیاشی، ج۱، ص۳۱۳/ المحاسن، ج۱، ص۲۳۱/ وسایل الشیعهًْ، ج۱۶، ص۱۸۷/ مستدرک الوسایل، ج۱۲، ص۲۳۸/ نورالثقلین/ البرهان» #قرآن_و_فضای_مجازی @qoranmajaz