📝 ابن‏عباس گويد: در سفر صفين خدمت امير المؤمنين عليه السلام بودم. چون به نينوا در كنار فرات رسيد، به آواز بلند فرياد زد: «اى پسر عباس! اين جا را مى‏شناسى؟» گفتم: «يا امير المؤمنين! نه.» فرمود: «اگر چون منش مى‏شناختى، از آن نگذشتى تا چون من گريه كنى.» و چندان گريست كه ريشش خيس شد و اشك بر سينه‏اش روان شد. و با هم گريه كرديم و مى‏فرمود: «واى واى! مرا چه كار با آل ابو سفيان، چه كار با آل حرب، حزب شيطان و اولياى كفر! صبر كن اى ابا عبدالله كه پدرت بيند آنچه را تو بينى از آن‏ها.» سپس آبى خواست و وضوى نماز گرفت و تا خدا خواست نماز كرد. سپس سخن خود را باز گفت و بعد از نماز و گفتارش چرتى زد و بيدار شد و گفت: «يابن عباس!» گفتم: «من حاضرم.» فرمود: «خوابى كه اكنون ديدم برايت بگويم؟» گفتم: «خواب ديدى، خير است ان شاء الله.» گفت: «در خواب ديدم گويا مردانى فرود آمدند از آسمان با پرچم‏هاى سفيد وشمشيرهاى‏درخشان به كمر و گرد اين‏زمين خطى كشيدند. و ديدم گويا اين نخل‏ها شاخه‏هاى خود را با خون تازه به زمين زدند. و ديدم گويا حسين فرزند و جگرگوشه‏ام در آن غرق است و فرياد مى‏زند و كسى به دادش نمى‏رسد. و آن مردان آسمانى مى‏گويند: صبر كنيد اى آل‏رسول! شما به‏دست بدترين مردم كشته شويد و اين بهشت است اى حسين كه مشتاق توست. و سپس مرا تسليت مى‏گويند و گويند: اى ابوالحسن! مژده گير كه چشمت را در روز قيامت روشن‏كرد. وسپس به اين‏وضع بيدار شدم. و بدان كه جانم به دست اوست، صادق مصدق ابو القاسم احمد برايم باز گفت كه من آن را در خروج براى شورشيان بر ما خواهم ديد. اين زمين كرب و بلاست كه حسين با هفده مرد از فرزندان من و فاطمه در آن به خاك مى‏روند و آن در آسمان‏ها معروف است و به نام زمين كرب و بلا شناخته شده است، چنانچه زمين حرمين (مكه و مدينه) و زمين بيت‏المقدس ياد شوند.» پس از آن فرمود: «يابن عباس! برايم در اطراف آن پشك آهو جست‏وجو كن كه به خدا دروغ نگويم و دروغ نشنوم. آن‏ها زرد رنگند و چون زعفرانند.»

ابن عباس گويد: آن را جستم و گرد هم يافتم و فرياد زدم: يا امير المؤمنين! آن‏ها را يافتم، به همان وضعى كه فرمود به من. على عليه السلام فرمود: خدا و رسولش راست گفتند، و برخاست و به سوى آن‏ها دويد و آن‏ها را برداشت وبوييد وفرمود: «همان خود آن‏هاست. ابن‏عباس! مى‏دانى اين‏پشك‏ها چيست؟ اين‏ها را عيسى بن مريم عليه السلام بوييده و اين براى آن است كه به آن‏ها گذر كرده با حواريون و ديده آهوها اين جا گرد هم مى‏گريند. عيسى با حواريون خود نشستند و گريستند و ندانستند براى چه گريه مى‏كنند و چرا نشستند. حواريون گفتند: اى روح خدا و كلمه او! چرا گريه مى‏كنيد؟ فرمود: شما مى‏دانيد اين چه زمينى است؟ گفتند: نه. گفت: اين زمينى است كه در آن جگرگوشه رسول احمد و جگرگوشه حره طاهره بتول، همانند مادرم را مى‏كشند و در آن به خاكى سپرده شود كه خوشبوتر از مشك است، چون خاك سليل شهيد است و خاك پيغمبران و پيغمبرزادگان چنين است. اين آهوان با من سخن گويند و مى‏گويند، در اين زمين مى‏چرند به اشتياق تربت نژاد با بركت و معتقدند كه در اين زمين در امانند. سپس دست به آن‏ها زد و آن‏ها را بوييد و فرمود: اين پشك همان آهوان است كه چنين خوشبوست به خاطر گياهش. خدايا آن‏ها را نگه دار تا پدرش ببويد و تسلى جويد.» فرمود: «تا امروز مانده‏اند و به طول زمان زرد شدند، اين زمين كرب و بلاست.» و فرياد كشيد: «اى پروردگار عيسى‏بن مريم! بركت به كشندگان حسين مده و به يارى كنندگان آنان و خاذلان او.» و با آن حضرت گريستم تا به رو در افتاد و مدتى از هوش رفت و به هوش آمد و آن پشك‏ها را در رداى خود بست و به من گفت: «تو هم در ردايت ببند.» و فرمود: «يابن عباس! هرگاه ديدى خون تازه از آن‏ها روان شد، بدان كه ابوعبدالله در آن زمين كشته شده و دفن شده.» ابن عباس گويد: من آن‏ها را بيشتر از يك فريضه محافظت مى‏كردم و از گوشه آستينم نمى‏گشودم تا در اين ميان كه در خانه خوابيده بودم، به ناگاه بيدار شدم. ديدم خون تازه از آن‏ها روان است و آستينم پر از خون تازه است. من گريان نشستم و گفتم: به خدا حسين كشته شد. على در هيچ حديث و خبرى كه به من داده، دروغ نگفته و همان طور بوده، چون رسول خدا به او خبرها داده كه به ديگران نداده. من در هراس شدم و سپيده‏دم بيرون آمدم و ديدم گويا شهر مدينه يكپارچه مه است و چشم جايى را نبيند. و آفتاب برآمد و گويا گرفتگى كسوف داشت و گويا ديوارهاى مدينه خون تازه بود. من گريان بر نشستم و گفتم: به خدا حسين كشته شد. و از گوشه خانه آوازى شنيدم كه مى‏گويد: «صبر كنيد خاندان رسول، كشته شد فرخ نحول، روح الامين فرود شد با گريه و زارى.» سپس به فرياد بلند گريست و من هم گريستم. در آن ساعت كه دهم ماه محرم بود، بر من ثابت شد كه حسين را كشتند و چون خبر او به ما رسيد، چنين بود و من حديث را به آن ها كه با آن حضرت بودند، گفتم و گفتند: «ما در جبهه جنگ آنچه شنيدى، شنيديم و ندانستيم چه خبر است و گمان كرديم كه او خضر است.» 📚كمره اى، ترجمه امالى،/ 597- 600 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال باب الحسین عليه السلام https://t.me/Babolhusein

❖﷽❖ #انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام #مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء #لعن_و_برائت 📜عن يحيى بن يمان، عن إمام لبني سليم، عن أشياخ لهم قالوا: غزونا بلاد الروم، فدخلنا كنيسة من كنائسهم، فوجدنا فيها مكتوبا: أيرجو معشر قتلوا حسينا شفاعة جده يوم الحساب‏ قالوا: فسئلنا: منذ كم‏ هذا في كنيستكم؟ فقالوا: قبل أن يبعث نبيكم بثلاثمائةعام. 📚الصدوق، الأمالي،/ 131 رقم 6/ عنه: المجلسي، البحار، 44/ 224؛ البحراني، العوالم، 17/ 110- 111؛ القزويني، تظلم الزهراء،/ 76؛ مثله الفتال، روضة الواعظين، 1/ 193- 194؛ الجزائري، الأنوار النعمانية، 3/ 240 📜قال: أخبرنا عبيدالله، قال: حدثنا أبي، قال: حدثنا محمد بن علي بن عفان العامري‏بالكوفة، قال: حدثنا أبو سعيد التغلبي، قال: حدثنا علي بن يمان عن إمام لبني سليم، عن أشياخ له غزوا بلاد الروم، قالوا: وجدنا في كنيسة من كنائس الروم مكتوبا: أيرجو معشر قتلوا حسينا شفاعة جده يوم الحساب‏ قال: قلت للروم: متى كتب هذا في كنيستكم؟ قالوا: قبل أن يبعث نبيكم بثلاثمائةعام. 📚الشجري، الأمالي، 2/ 84 📝 امام بنى سليم از عده‏اى بزرگان آن ها نقل كرده كه گفتند: در بلاد روم جهاد كرديم و به يكى از كليساهاى آن جا وارد شديم. در آن جا اين نوشته را يافتيم: اميد دارند گروهى كه حسين را كشتند به شفاعت جدش در روز حساب. پرسيديم: «از كى اين نوشته در كليساى شماست؟» گفتند: «از سيصد سال پيش از اين كه پيغمبر شما مبعوث شود.» 📚كمره اى، ترجمه امالى،/ 131 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال باب الحسین عليه السلام https://t.me/Babolhusein

❖﷽❖ #انبیاء_و_امام_حسین_علیه_السلام #مقام_امام_حسین_در_نزد_خدا_و_انبیاء #معراج ✨💫 اخبار رسول الله (ص) در معراج از کربلا 💫✨ 📜حدثني محمد بن عبدالله بن جعفر الحميري‏ ، عن أبيه، عن علي بن محمد بن سالم، عن محمد بن خالد، عن عبدالله بن حماد البصري، عن عبدالله بن عبدالرحمان الأصم، عن حماد بن عثمان، عن أبي عبدالله عليه السلام، قال: لما اسري بالنبي صلى الله عليه و آله إلى السماء قيل‏له إن الله تبارك وتعالى يختبرك‏ في ثلاث لينظر كيف صبرك، قال: أسلم لأمرك يارب‏ ، ولا قوة لي على الصبر إلابك، فما هن؟ قيل له: أولهن الجوع والأثرة على نفسك‏وعلى أهلك لأهل الحاجة. قال: قبلت يا رب‏ ورضيت وسلمت ومنك التوفيق‏والصبر . وأما الثانية فالتكذيب والخوف الشديد وبذلك مهجتك‏ في محاربة أهل الكفر بمالك‏ونفسك والصبر على ما يصيبك منهم من الأذى و من أهل النفاق، والألم في الحرب‏والجراح. قال: قبلت يا رب ورضيت وسلمت، ومنك التوفيق والصبر . وأما الثالثة فما يلقى أهل بيتك من بعدك من القتل، أما أخوك علي‏ فيلقى من امتك‏الشتم والتعنيف والتوبيخ والحرمان والجحد والظلم وآخر ذلك القتل، فقال: يا رب! قبلت ورضيت‏ ومنك التوفيق والصبر ، وأما ابنتك‏ فتظلم وتحرم ويؤخذ حقها غصباالذي تجعله لها، وتضرب وهي حامل، ويدخل عليها وعلى‏ حريمها ومنزلها بغير إذن، ثم يمسها هوان وذل، ثم لا تجد مانعا وتطرح ما في بطنها من‏ الضرب وتموت من ذلك‏الضرب. قلت‏ : إنا لله‏وإنا إليه راجعون، قبلت يا رب وسلمت ومنك التوفيق والصبر ويكون‏ لها من أخيك ابنان يقتل أحدهما غدرا و يسلب ويطعن، تفعل‏ به ذلك امتك. قلت: يا رب! قبلت وسلمت‏ ، إنا لله‏وإنا إليه راجعون، ومنك التوفيق‏ للصبر . وأما ابنها الآخر فتدعوه امتك للجهاد ، ثم يقتلونه صبرا ويقتلون ولده ومن‏معه من أهل بيته، ثم يسلبون حرمه‏ ، فيستعين بي وقد مضى القضاء مني فيه بالشهادةله ولمن معه، ويكون قتله حجة على من بين قطريها، فيبكيه أهل السماوات و أهل‏الأرضين‏ جزعا عليه، وتبكيه ملائكة لم يدركوا نصرته، ثم أخرج من صلبه ذكرا به‏أنصرك، وأن شجه عندي تحت العرش. وفي نسخة اخرى: ثم أخرج من صلبه ذكرا أنتصر له به، وأن شجه عندي تحت‏العرش‏ يملأ الأرض بالعدل ويطبقها بالقسط، يسير معه الرعب، يقتل حتى يشك فيه. قلت: إنا لله. فقيل‏ : ارفع رأسك، فنظرت إلى رجل‏ أحسن الناس صورة وأطيبهم ريحا، والنور يسطع‏ من بين عينيه و من فوقه ومن تحته، فدعوته، فأقبل إلي وعليه ثياب‏النور وسيماء كل خير حتى قبل بين عيني، ونظرت إلى الملائكة قد حفوا به لا يحصيهم إلاالله عز وجل، فقلت: يا رب! لمن يغضب هذا ولمن‏ أعددت هؤلاء وقد وعدتني النصر فيهم فأنا أنتظره منك و هؤلاء أهلى وأهل بيتي وقد أخبرتني مما يلقون‏من بعدي ولئن‏ شئت لأعطيتني النصر فيهم‏ على من بغى عليهم وقد سلمت وقبلت‏ ورضيت‏ ، ومنك التوفيق والرضا والعون على الصبر؟ فقيل لي: أما أخوك فجزاؤه عندي‏الجنة المأوى نزلا بصبره، أفلج حجته على الخلائق يوم البعث وأوليه حوضك يسقي منه‏أولياءكم، ويمنع منه أعداءكم، وأجعل عليه جهنم بردا وسلاما يدخلها ويخرج‏ من كان‏في قلبه مثقال‏ ذرة من المودة ، وأجعل منزلتكم في درجة واحدة في‏ الجنة. وأما ابنك‏ المخذول المقتول، وابنك المغدور المقتول صبرا فإنهما مما أزين بهماعرشي، ولهما من الكرامة سوى ذلك مما لا يخطر على قلب بشر لما أصابهما من البلاء، فعلي فتوكل، ولكل من أتى قبره من الخلق من‏ الكرامة، لأن زواره زوارك وزوارك‏زواري، وعلي كرامة زواره‏ ، وأنا أعطيه ما سأل، وأجزيه جزاء يغبطه من نظر إلى‏عظمتي‏ إياه وما أعددت له من كرامتي.

وأما ابنتك فإني أوقفها عند عرشي، فيقال لها: إن الله قد حكمك في خلقه، فمن ظلمك وظلم ولدك فاحكمي فيه بما أحببت، فإني أجيز حكومتك فيهم، فتشهد العرصة، فإذا وقف من‏ ظلمها أمرت به إلى النار، فيقول الظالم: «يا حسرتا على ما فرطت في‏جنب الله» ، ويتمنى الكرة «يعض الظالم على يديه» ويقول: «يا ليتني اتخذت مع‏ الرسول سبيلا* يا ويلتى ليتني لم أتخذ فلانا خليلا» ، وقال: «حتى إذا جاءنا قال يا ليت‏بيني وبينك بعد المشرقين فبئس القرين* ولن ينفعكم اليوم إذ ظلمتم أ نكم في العذاب‏مشتركون» ، فيقول الظالم: «أنت تحكم بين عبادك فيما كانوا فيه يختلفون» ، أو الحكم‏لغيرك‏ ، فيقال لهم‏ : «ألا لعنة الله على الظالمين* الذين يصدون عن سبيل الله ويبغونهاعوجا وهم بالآخرة هم كافرون» ، وأول من يحكم فيهم‏ محسن بن علي عليه السلام، و في‏قاتله، ثم في قنفذ، فيؤتيان هو وصاحبه، فيضربان بسياط من نار لو وقع سوط منهاعلى البحار لغلت من مشرقها إلى مغربها، ولو وضعت‏ على جبال الدنيا لذابت حتى‏تصير رمادا، فيضربان بها، ثم يجثو أمير المؤمنين بين يدي الله للخصومة مع الرابع، فيدخل الثلاثة في جب، فيطبق عليهم لا يراهم أحد ولا يرون أحدا، فيقول الذين‏كانوا في ولايتهم: «ربنا أرنا الذين أضلانا من الجن والإنس نجعلهما تحت أقدامنا ليكونا من الأسفلين» ، قال‏ الله عز وجل: «ولن ينفعكم اليوم إذ ظلمتم أ نكم في‏العذاب مشتركون» . فعند ذلك ينادون بالويل والثبور ويأتيان الحوض، فيسئلان عن‏ أمير المؤمنين عليه السلام ومعهم‏ حفظة، فيقولان: أعف عنا واسقنا وخلصنا، فيقال لهم‏ : «فلما رأوه زلفة سيئت وجوه الذين كفروا وقيل هذا الذي كنتم به تدعون» بإمرةأمير المؤمنين، ارجعوا ظماء مظمئين إلى النار، فما شرابكم إلاالحميم والغسلين، «وماتنفعكم شفاعة الشافعين». 📚ابن قولويه، كامل الزيارات،/ 332- 335 رقم 11/ عنه: شرف الدين الأسترآبادي، تأويل الآيات،/ 837- 840؛ المشهدي القمي، كنز الدقائق، 14/ 532- 535؛ القمي، نفس المهموم،/ 62- 63

📝 به سند متصل به شيخ اجل، جعفر بن محمد بن قولويه قمى، به سندش از حماد بن عثمان، از امام ششم فرمود: چون پيغمبر صلى الله عليه و آله را به معراج بردند، به او گفتند: «خدايت در سه چيز امتحان كند، تا بنگرد صبرت را.» گفت: «به فرمانت تسليم هستم پروردگارا، و جز با محك تو، توانايى صبر ندارم. آن‏ها چه باشند؟» گفته شد: «اول گرسنگى و مقدم داشتن حاجتمندان بر خود و خاندانت.» عرض كردم: «پذيرفتم پروردگارا و راضى‏ام و تسليمم و توفيق و صبر از توست.» «و اما دوم، تكذيب شوى و سخت ترسان باشى و جان در راه من بدهى و با كفار با مال و جانت نبرد كنى و بر هر آزارى كه از آن‏ها به تو رسد يا از منافقان، و بر دردهاى جنگ و زخم‏هاى آن صبر كنى.» گفت: «پروردگارا! پذيرفتم و راضى شدم و تسليمم و توفيق و صبر از توست.» «و اما سوم، در آنچه بعد از تو خاندانت از كشتار و قتل بينند. اما برادرت از امتت شتم و سرزنش و سركوب و حرمان و كوشش و سختى و ستم بيند و آخر كشته شود.» گفت: «پروردگارا! تسليمم و پذيرفتم و توفيق و صبر از توست.» «اما دخترت.» (سپس پيغمبر را از مصائب دخترش داد) تا آن كه فرمود: «از برادرت دو پسر داشته باشد كه يكى از آن‏ها را به نامردى بكشند و چپاول كنند و نيزه زنند. امتت با او اين كار كنند.» گفت: «پروردگارا! پذيرفتم و انا لله‏وانا اليه راجعون. و تسليم شدم، از توست توفيق و صبر.» «و اما پسر ديگرش را امتت براى جهاد بخوانند و سپس دست بسته اورا بكشند و فرزندان و كسانش كه همراه اويند بكشند و حرمش را غارت كنند و به من استعانت جويد، ولى حكم شهادت براى او گذرانده ام و براى كسانى كه همراه او باشند. و قتلش حجت هر آن كسى باشد كه در مشرق تا مغرب است و اهل آسمان‏ها و زمين از بى‏تابى بر او بگريند و فرشتگانى كه توفيق يارى اورا نيافتند، بر او بگريند. سپس از نژاد او مردى آورم كه با او تورا يارى كنم و شبح او زير عرش نزد من است.» 📚كمره اى، ترجمه نفس المهموم،/ 20- 21 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال باب الحسین عليه السلام https://t.me/Babolhusein

❖﷽❖ #مهدویت_در_قران_مجید #آیات_الولایة #آیات_خاص_در_شان_14_معصوم #تفاسیر_قرآن  أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللهُ‌ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظيماً يا اينكه نسبت به مردم (پيامبر و خاندانش)، بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشيده، حسد مى‌ورزند؟! ما به خاندان ابراهيم، [كه يهود از آن‌ها هستند نيز]، كتاب و حكمت داديم؛ و حكومت عظيمى در اختيار آن‌ها (پيامبران بنى‌اسرائيل) قرار داديم. (نساء/ ۵۴) ✨✨✨✨✨✨✨ 📜الصّادق (علیه السلام)- نَحْنُ النَّاسُ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ وَ نَحْنُ الْمَحْسُودُونَ. 📝امام صادق (علیه السلام)- منظور از ناس در این آیه، ما هستیم که به ما رشک می‌برند. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۲۱۸/بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۹۹/ فرات الکوفی، ص۱۰۷ 📜الصّادق (علیه السلام)- عَنْ حُمْرَانَ‌بْنِ‌أَعْیَنَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل ... وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً فَقَالَ الطَّاعَهًَْ. 📝امام صادق (علیه السلام)- حمران‌بن‌اعین نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً یعنی طاعت و فرمانبرداری مردم. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۲۲۶/الکافی، ج۱، ص۲۰۶/ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۹۴ 📜علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ هِیَ الْخِلَافَهًُْ بَعْدَ النُّبُوَّهًِْ وَ هُمُ الْأَئِمَّهًُْ (. 📝علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً منظور خلافت بعد از نبوّت است و آن‌ها ائمّه (هستند. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۲۲۶/بحارالأنوار، ج۹، ص۱۹۳/ القمی، ج۱، ص۱۴۰

📜الباقر (علیه السلام)- وَ أَمَّا الْمُلْکُ الْعَظِیمُ فَهُمُ الْأَئِمَّهًُْ ({الْهُدَاهًُْ} مِنَ الصَّفْوَهًِْ وَ کُلُّ هَؤُلَاءِ مِنَ الذُّرِّیَّهًِْ الَّتِی بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَ الْعُلَمَاءُ الَّذِینَ جَعَلَ اللَّهُ فِیهِمُ الْبَقِیَّهًَْ وَ فِیهِمُ الْعَاقِبَهًَْ وَ حِفْظَ الْمِیثَاقِ حَتَّی تَنْقَضِیَ الدُّنْیَا وَ الْعُلَمَاءَ وَ لِوُلَاهًِْ الْأَمْرِ اسْتِنْبَاطُ الْعِلْمِ وَ لِلْهُدَاهًِْ فَهَذَا شَأْنُ الْفُضَّلِ مِنَ الصَّفْوَهًِْ وَ الرُّسُلِ وَ الْأَنْبِیَاءِ (وَ الْحُکَمَاءِ وَ أَئِمَّهًِْ الْهُدَی (وَ الْخُلَفَاءِ الَّذِینَ هُمْ وُلَاهًُْ أَمْرِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ اسْتِنْبَاطِ عِلْمِ اللَّهِ وَ أَهْلُ آثَارِ عِلْمِ اللَّهِ مِنَ الذُّرِّیَّهًِْ الَّتِی بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ مِنَ الصَّفْوَهًِْ بَعْدَ الْأَنْبِیَاءِ (مِنَ الْآبَاءِ وَ الْإِخْوَانِ وَ الذُّرِّیَّهًِْ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ (فَمَنِ اعْتَصَمَ بِالْفُضَّلِ انْتَهَی بِعِلْمِهِمْ وَ نَجَا بِنُصْرَتِهِمْ وَ مَنْ وَضَعَ وُلَاهًَْ أَمْرِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ أَهْلَ اسْتِنْبَاطِ عِلْمِهِ فِی غَیْرِ الصَّفْوَهًِْ مِنْ بُیُوتَاتِ الْأَنْبِیَاءِ (فَقَدْ خَالَفَ أَمْرَ اللَّهِ عَزَّ وَجَل. 📝امام باقر (علیه السلام)- المُلْکُ الْعَظِیمُ همان امامان هدایتند از میان برگزیدگان و همه‌ی ایشان از نسل یکدیگرند و همان دانشمندانی هستند که خداوند بقیّه‌ی خود را در آن‌ها مقرّر کرده است و عاقبت و حفظ میثاق در آنهاست، تا دنیا به سر رسد و کار آن علما پایان گیرد. استنباط علم از آن والیان و هدایتگران است، و این است منزلت فاضلان از برگزیدگان و پیامبران و حکما و پیشوایان هدایت و جانشینانی که والیان امر الهی و عهده‌داران استنباط علم خدا و اهل نشانه‌های دانش الهی هستند، از نسلی که از یکدیگرند و از برگزیدگان خدا پس از پیامبران (اعم از پدران و برادران و نسل انبیاء (هستند. پس هرکه به دامن فاضلان چنگ اندازد به علم ایشان دست یازد، با یاریشان به نجات رسد، و هرکه والیان امر الهی و اهل استنباط دانش او را در میان کسانی جز برگزیدگان خاندان‌های پیامبران (نهد هلاک می‌شود. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۲۲۶/الکافی، ج۸، ص۱۱۷/ بحارالأنوار، ج۱۱، ص۴۸ 📜الصّادق (علیه السلام)- نَحْنُ أَهْلُ الْمُلْکِ وَ نَحْنُ وَرِثْنَا النَّبِیِّینَ (وَ عِنْدَنَا عَصَا مُوسَی (علیه السلام). 📝امام صادق (علیه السلام)- ما صاحب ملک و وارث پیامبرانیم. در نزد ما عصای موسی (علیه السلام) است. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۲۲۸/بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۹۹/ فرات الکوفی، ص۱۰۷ 📜الصّادق (علیه السلام)- نَحْنُ أَهْلُ هَذَا الْمُلْکِ الَّذِی یَعُودُ إِلَیْنَا. 📝امام صادق (علیه السلام)- و ما اهل این ملکی هستیم که به ما باز می‌گردد. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۲۲۸/بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۸۸/ بصایرالدرجات، ص۳۶/ البرهان کانال الدولة الزهرائیة (عج) در تلگرام @Aldolatahalzahraeyah کانال الدولة الزهرائیة (عج) در ایتا http://eitaa.com/joinchat/2080309258Cc6c103cb84