eitaa logo
آشنایی با قرآن و سبک زندگی قرآنی
569 دنبال‌کننده
26.7هزار عکس
10.5هزار ویدیو
1.3هزار فایل
راه سعادت و خوشبختی و دستیابی به آرامش . مطالب کاملا #کاربردی و #مستند جهت زندگی ایده آل را در کانال مشاهده خواهید کرد . بیان نظرات شما و ارتباط با مدیر کانال https://eitaa.com/mohammaditalab
مشاهده در ایتا
دانلود
حفظه الله ارزش انسان 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔸 یک بیان نورانی از حضرت امیر (سَلامُ الله عَلَیه) در نهج البلاغه است که «قِیمَةُ كُلِ‏ امْرِئٍ مَا یحْسِنُه‏»؛[۱] ارزش هر کسی به هنر اوست، نفرمود: «قیمة کل امرء ما یعلمه». علم هنر نیست، ممکن است که وسیله باشد، برای گمراه‌ کردن یا وسیله باشد برای اینکه انسان خود را بفروشد. ما عظمت خودمان، آن آزادی خودمان را باید حفظ بکنیم. 🔸 اگر انسان خود را خوب بشناسد و را بشناسد هنر جزء ساده ‌ترین کارهاست، برای اینکه تمام ابزارها در آن هست، مخاطبش هم همین است. چطور او از آهنگ خوب لذّت می ‌برد، از منظره خوب لذّت می ‌برد، از قیافه خوب لذّت می ‌برد؟ اینها را خدا به او داد، به ما هم داد. آن وقت آسان ‌ترین کار می ‌شود ، چون همه را هم ما داریم و هم مخاطب ما؛ اما وقتی که ما مثل همین شب‌ های فروردین که می‌ شود، حاجی فیروزی شده و همه را سیاه کرد، خودمان را سیاه کردیم و مخاطب را سیاه کردیم، نه ما از زیبایی لذّت می ‌بریم، نه او، چون هر دو سیاه شدیم. حضرت فرمود ارزش هر کسی به هنر اوست. 🔸 بنابراین اوّلین کار این است که ما خودمان را به عنوان یک و بدانیم که یک موجود هستیم، موجود أبدی خروجی‌ آن هم أبدی است! نه به این سمت وابسته است و نه به آن سمت، حرف ‌های پوسیدنی، حرف‌ هایی که تاریخ مصرف دارد و حرف ‌هایی که بازی است، این هنر نیست. 🔸 حرف مولوی این است که شما اینجا می ‌نشینید و می‌ گویید بهشتی هست، تازه حرف حکیم و متکلم را می گوید هنر نیست، می‌ گوید عارف هنرمند است. شما می ‌گویید بهشتی هست، جهنمی هست، ما باید مواظب باشیم، این حرف فیلسوف است و متکلم، این هنر نیست. هنر آن است که عارف دارد، اینجا که نشسته، جهنم را ببینی، بهشت را ببینی: خود هنر دان دیدن آتش عیان ٭٭٭ نی گپ دلّ علی النار الدخان[۲] آن حکیمی که می‌ گوید ما از دود می‌ فهمیم آتشی هست، او دارد گپ می‌ زند، نه اینکه هنرمندانه سخن بگوید! آن کسی که آتش را می ‌بیند، او هنر دارد. 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 [۱]. نهج البلاغه(للصبحی صالح)، حکمت۸۱، ص۴۸۲ [۲]. مثنوی معنوی, دفتر ششم، بخش ۸۳ دیدار اعضای سازمان هنری سینمایی با حضرت استاد تاریخ:۱۳۹۵/۱۰/۲۵ https://eitaa.com/quran_lifestyle
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🔸 دل جوان مثل یك زمین خالی است هر بذری بیفشانند می ‌رویاند، این اصلی است كه حضرت در نهج ‌البلاغه به كار می‌برند،[۱] در كنار این اصل این اصل نبوی هم هست كه فریقین نقل كرده است كه «مَنْ‏ أَحْیا أَرْضاً مَیتَةً فَهِی لَهُ»؛[۲] هر كسی كه زمین مرده را احیاء كرد مالك می ‌شود و هر كس زمینه مرده را هم احیاء كرد مالك می ‌شود. خب اگر دل جوان به منزله یك مزرعه خالی است و اگر هر بذری بیفشانند می ‌رویاند و اگر هر كسی زمینی را آباد كرد یا زمینه ‌ای را آباد كرد مالك می ‌شود، این خطر جوان ها را تهدید می ‌كند كه صاحب دل ما كیست؟! این را باید به چه كسی بسپاریم؟ هر كس بذر و فکر خاص خود را در دل ما نهاد چه بخواهیم و چه نخواهیم مالك دل می ‌شود، اگر كسی زمین مرده را آباد كرد بر اساس قانون احیاء مالك آن زمین می ‌شود كه «مَنْ‏ أَحْیا أَرْضاً مَیتَةً فَهِی لَهُ»، لكن می ‌شود با زور از دست چنین مالكی زمین را غصب كرد، ولی اگر زمینه فکری یك دانشجو را كسی احیاء كرد، دل غصب پذیر نیست! با هیچ زوری نمی ‌شود اندیشه را از ذهن كسی بیرون برد، نه نمی‌ شود گفت بفهم، نه می ‌شود گفت نفهم، آن ‌گاه این دل در اختیار صاحب دل خواهد بود. 🔸 آن مردان شاگردان علوی ‌اند و بسیار كم ‌اند، اگر دریا هستند به سرمایه خودشان‌اند و اگر معدن هستند «النَّاسُ‏ مَعَادِنُ‏ كَمَعَادِنِ‏ الذَّهَبِ‏ وَ الْفِضَّةِ»[۳] به سرمایه خودشان‌ اند. ذات اقدس الهی انسان را بی سرمایه خلق نكرد! فرمود من گوهرهای فراوانی دادم، منتها شما این گوهر را به جای اینكه شكوفا كنید دفن كردید؛ آن راه كمتر بهره ما می ‌شود. ما گوشمان متوجه سخنان اساتید است و چشممان متوجه نوشتار مؤلفان دیگر، پس ما مثل یك سرزمین مواتی هستیم كه از بیرون بذر افشانی می‌ شویم، غالب ما هم این هستیم! برای غالب ما گفتند كه شما راه خدا را به این آسانی ها نمی ‌توانید طی كنید، خدا مثل گوهر نیست، خدا مثل شمس و قمر نیست كه تا بجویید و پیدا كنید، «همه چیز را تا نجویی نیابی، جز این دوست را تا نیابی نجویی».[۴] گوهر را انسان گم كرده است ‌بالأخره می‌فهمد یك گوهری هست، یك علمی هست، شنیده، باور كرده، می‌ جوید و می ‌یابد؛ اما خدا نه شنیدنی است، نه دیدنی است، نه بوییدنی است، انسان به دنبال چه برود؟ «همه چیز را تا نجویی نیابی، جز این دوست را تا نیابی نجویی» و این از نهان ما برمی‌ خیزد كه آن راه متأسفانه كمتر تردد می‌ شود. 🔸 پس ماییم و نوشته ‌های مؤلفان و گفته ‌های معلمان، باید بكوشیم و ببینیم كه این سرزمین را به دست چه كسی می‌خواهیم بدهیم؟! چه كسی می‌خواهد این را احیاء كند؟! اگر ما دل را به دست یك نویسنده یا گوینده دادیم، بخواهیم از او جدا بشویم، از آن فکر فاصله بگیریم ممكن نیست، چون «اُصلُ اَلْمَرْأِ لُبُّهُ»[۵] برد آنجا كه این دل می ‌طلبد! وجود مبارك حضرت امیر (سلام الله علیه) به فرزند جوانش فرمود كه قلب جوان مثل زمین خالی است، پسرم قبل از اینكه دیگران آن زمین را بذر‌افشانی كنند و مالك بشوند من در این زمین بذر معارف می ‌كارم. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 [۱] . نهج البلاغه، نامه ۳۱؛ «قَلْبُ الْحَدَثِ كَالْأَرْضِ الْخَالِیةِ مَا أُلْقِی فِیهَا مِنْ شَیءٍ قَبِلَتْهُ». [۲] . معانی الاخبار، ص۲۹۲ [۳] . الکافی (ط _ الاسلامیه)، ج۸، ص۱۷۷. [۴] . فیه ما فیه(مولوی)، فصل پنجاهم. [۵] . ر.ک، الامالی (للصدوق)، ص۲۴۰؛ «أَصْلُ‏ الْإِنْسَانِ لُبُّهُ‏». https://eitaa.com/quran_lifestyle
حفظه الله 🔸 این ماه را كه ذات اقدس الهی به عنوان ماه شعبان مشخص كرده است، برای شعبه شعبه بودن رحمت ‌های الهی است؛ گاهی پیامبر خود را به نام معرفی می‌ كند كه شعبه ‌های گوناگون رحمت الهی به وسیله این پیامبر به جامعه منتقل می ‌شود و گاهی زمانی مشخّص را به نام ماه را شعبان می ‌نامد كه از شعبه ‌های گوناگون رحمت الهی است؛ برخی‌ ها از شعبه ‌های كوچك، برخی ‌ها از شعبه ‌های بزرگ، برخی‌ ها از شعبه‌ های كمتر و برخی ‌ها هم از شعبه‌ های بیشتری از فیض ذات اقدس الهی بهره می ‌برند. 🔸 مطلب دیگر آن است كه در این دعای نورانی كه بین دو نماز خوانده می ‌شود و گفته شد که در هنگام زوال خوانده شود ـ همین درود مخصوص ـ در این درود و تحیت خاصّی كه نسبت به وجود مبارك پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) عرض ارادت می ‌كنیم، به خدا عرض می‌كنیم خدایا! گرچه در سوره «احزاب» فرمودی كه پیامبر اُسوه و الگوست، [۱]گرچه ما موظّف هستیم « » یعنی اقتدا و تأسّی به آن حضرت كنیم، لكن آن توفیق را به ما مرحمت كن یك و آن لطف را به وجود مبارك حضرت مرحمت كن دو كه نسبت به ما پدری كند سه، یك راه وسیعی برای ما باشد چهار، «وَ اجْعَلْهُ‏ لِی‏ شَفِیعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِیقاً إِلَیكَ‏ مَهْیعاً».[۲] 🔸 وجود مبارك حضرت سیره و سنّت و روشِ او راه است. ما یك راه مستقیمی نداریم كه پیغمبر برابر آن راه حركت كند، هر چه او می ‌كند و می ‌گوید و هر جا می ‌رود این راه است! ما یك وقت راهی راهی هستیم كه مهندسان برای ما ترسیم كردند و یك وقت است كه نقشه و راه و هندسه ـ هندسه غیر از مهندس است ـ راه را تنظیم می ‌كند كه مهندس برابر آن حركت می ‌كند. ما راهِ از پیش تعیین ‌شده ‌ای نداریم و راه را با اینها تشخیص می ‌دهیم، اینكه درباره امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) گفته شد علی ‌بن ‌ابی‌ طالب «مَعَ الْحَقِّ» است و حق با علی است «یدُورُ مَعَهُ‏ حَیثُ‏ مَا دَارَ»،[۳] این «یدُورُ» ضمیر آن به «حق» برمی ‌گردد «یدُورُ حَق مَدار عَلی حَیثُ‏ مَا دَارَ». یك راه از پیش تعیین ‌شده ‌ای نیست كه ائمه از آن راه بروند، راه را خدای سبحان به وسیله امام و پیغمبر مهندسی می ‌كند، هندسه ترسیم می ‌كند، راهنمایی می ‌كند و آنچه آنها گفتند می‌ شود راه، آنچه آنها كردند می ‌شود راه و آنچه آنها نوشتند می‌ شود راه، زیرا خدای سبحان به وسیله اینها مهندسی جهان را ترسیم می‌ كند، هر جا اینها رفتند می ‌شود راه. 🔸 ما در این دعاها و تحیت ‌ها از خدای سبحان مسئلت می ‌كنیم كه وجود مبارك پیامبر كه این همه درودها را به پیشگاه او تقدیم می ‌كنیم او را برای ما راهِ وسیع قرار دهد. [۱]. احزاب، آیه۲۱؛ ﴿لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾. [۲]. مصباح المتهجد، ج۲، ص۸۲۹ [۳]. بحارالانوار، ج۲۸، ص۳۶۲ 📚 درس اخلاق تاریخ: ۱۳۹۳/۴/۵ https://eitaa.com/quran_lifestyle
آیت الله جوادی آملیمحاسبه.mp3
زمان: حجم: 1.06M
🔸 ماه پُر بركت شعبان كه در مراحل نهایی آن هستیم، به حسب روایات و ادعیه، آخر سال است. سرّش این است كه سالك سالی دارد، اینكه به ما گفتند: «حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا» برای همین است اهل حساب باشید! «وَ زِنُوهَا قَبْلَ أَنْ تُوزَنُوا».این از بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) است، فرمود قبل از اینكه شما را وزن كنند شما خودتان را وزن كنید! اینكه می ‌بینید به ما گفتند وزن كنید، بالأخره هر تاجری، آخر سال سود و زیانش را مشخص می ‌كند، این تجارت ﴿لَنْ تَبُورَ﴾,﴿فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ﴾, ﴿هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلی تِجارَةٍ تُنْجیكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ﴾همه اینها نشان می‌ دهد كه بیان نورانی امام هادی (سلام الله علیه) كه فرمود: «الدُّنْیا سُوقٌ رَبِحَ فِیهَا قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُون‏» همین است، پس ما مشغول تجارت هستیم، سرمایه‌ ای به نام عمر می ‌دهیم و چیزی باید دریافت كنیم. اول سال، اول ماه مبارك رمضان است و آخر سال، ماه شعبان است؛ لذا می ‌بینید اینها كه اهل سیر و سلوك‌ هستند، در ماه شعبان خیلی در «هول و وله» هستند كه یك سال گذشت، ما چه كار كنیم. «اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضی‏ مِنْ شَعْبانَ»،این در ادعیه ماه‌های دیگر نیست كه خدایا‌! اگر ما را در ماه ربیع نیامرزیدی تا آخر ماه بیامرز، در ماه جمادی هم این طور نیست، امّا در ماه شعبان این طور است: «اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضی‏ مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِی مِنْهُ»؛... https://eitaa.com/quran_lifestyle
آیت الله جوادی آملیغفران الهی.mp3
زمان: حجم: 892.9K
🔸 حضرت فرمود: «الْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ حَتَّی كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ»؛۱)گاهی انسان لغزشی دارد و خدا «ستّار العیوب» است و می ‌پوشاند؛ اما ما ستّار بودن را با غفّار بودن اشتباه نکنیم! ستّار بودن یعنی هست و مخفی است، غفّار بودن یعنی بخشوده شد، غفران «ذنب» است؛ البته یک بخشایشی است که با ستر همراه است. این کُله‌ خود را می ‌گویند «مِغفَر»، چون سر را می ‌پوشاند. غفران بخشی‌ از آن به ستر هست؛ اما سترش گاهی با ازاله همراه است، غفور است، رحیم است. فرمود ذات اقدس الهی در اوایل ممکن است اشتباهات انسان را مستور کند و آبروی او را حفظ کند؛ اما این طور نیست که این [ظاهر] باشد بلکه یک بیماری است که مستور است، یک وقت این زخم کهنه سرش باز می ‌شود. 🔸 این است که هر لحظه و هر روز به ما فرمودند حسابتان را بررسی کنید: «حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا»۲)و «زِنُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا»؛۳) قبل از اینکه شما را وزن کنند، به ما فرمودند خودتان را وزن کنید. قبل از اینکه یوم حساب برسد، خودتان حساب کنید؛ آن وقت انسان راحت است. از اینها عاقل ‌تر و حکیم ‌تر دیگر خدا خلق نکرد! ما می‌خواهیم راحت زندگی کنیم؛ طمع، غرور، خودخواهی و خودپسندی و مانند آن هرگز باعث رفاه ما نیست. فرمود: «الْحَذَرَ الْحَذَرَ» خدای سبحان او را «لَقَدْ سَتَرَ حَتَّی كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ» که امیدواریم ـ إن‌شاءالله ـ همه به غفران الهی برسیم. ۱)نهج البلاغة(للصبحی صالح)، حکمت۳۰ ۲) وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص۹۹ ۳) نهج البلاغه, خطبه۸۹ https://eitaa.com/quran_lifestyle
حفظه الله 🔸 طمأنینه‌ در برابر ترس‌ نیست،‌ طمأنینه‌ در برابر اضطراب‌ و هیجان‌ است‌ كه‌ انسان‌ در مسائل‌ علمی‌ و اعتقادی‌ مردد و متحیر باشد، در مسائل‌ عملی‌ هم‌ در تصمیم ‌گیری‌ متحیر؛ آن‌ اضطراب‌ فكری‌ كه‌ به‌ صورت‌ شك‌ و تردید ظهور می ‌كند و این‌ اضطراب‌ عملی‌ كه‌ به صورت‌ تحیر در می ‌آید اینها مقابل‌ با طمأنینه‌ است‌. 🔸 در معارف‌ دین‌ شك‌ و تردید ندارد. انسان‌ مطمئن‌ در انجام‌ وظایف‌ الهی‌ مردد نیست‌. تردید است‌ كه‌ با طمأنینه‌ نمی ‌سازد، اضطراب‌ و تحیر است‌ كه ‌با طمأنینه‌ سازگار نیست‌. در هیچ‌ آیه ‌ای‌ هم‌ خدای‌ سبحان‌ « » را باعث‌ اضطراب‌ قرار نداد، اصلاً تعارض‌ بین‌ طمأنینه‌ و اضطراب‌ است‌، نه بین‌ طمأنینه ‌و ترس از جهنّم یا ترس‌ از محروم‌ شدن‌ از « » و مانند آن‌. 🔸 چون‌ در اصل‌ بعدی‌ به عنوان‌ یك‌ فرمود طمأنینه‌ جز در سایه‌ ذكر خدا ممكن نیست‌ ﴿أَلاَ بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ﴾،(سوره ، آیه ۲۸) معلوم‌ می ‌شود دل‌ را چیزی‌ آرام‌ نمی ‌كند مگر یاد همان كسی‌ كه‌ قلب‌ را آفرید و چیزی‌ هم‌ دل‌ را مضطرب‌ نمی ‌‌كند مگر همان‌ موجودی‌ كه‌ در برابر هدایت‌ انسان‌ مصمّم‌ به‌ اضلال‌ شد و «هو ابلیس»‌. شیطان‌ است‌ كه‌ می ‌كوشد قلب‌ را از طمأنینه‌ و آرامش‌ بیاندازد و یاد خداست‌ كه‌ قلب‌ را مطمئن‌ و آرام‌ می‌ كند؛ لذا قرآن ‌دستور داد فرمود هر وقت‌ شیطان‌ می ‌خواهد فشاری‌ وارد كند كه‌ شما را بلرزاند به یاد حق‌ّ متذكّر باشید كه‌ «ذكر الله»‌ شما را از خطر نزغ‌ و وسوسه‌ٴ شیطان‌ نجات‌ می ‌دهد. كار شیطنت‌ اضطراب‌ آوردن‌ و هیجان‌ و آشوب‌ كردن‌ است‌ و لاغیر؛ خواه ‌بین‌ خود انسان‌ و انسان اضطراب‌ ایجاد كند كه‌ انسان‌ را متحیر كند، در مسائل‌ علمی‌ به صورت‌ شك‌ و تردید در مسائل‌ عملی ‌به عنوان‌ تحیر و سرگردانی‌ یا بین‌ امّت‌ و جامعه‌ اضطراب‌ ایجاد كند كه‌ جامعه‌ را از نظم‌ و آرامش‌ بیاندازد. 🔸 انسان‌ اگر در برابر دشمن‌ قرار گرفت‌ چه‌ عاملی باعث‌ اضطراب‌ او می ‌شود و چه‌ عاملی‌ باعث‌ طمأنینه‌ ثَبات‌ او می ‌شود اینها را قرآن‌ بیان‌ كرده‌ است‌. فرموده اگر در برابر دشمن‌ قرار گرفتید اگر خواستید ثابت قدم باشید به یاد خدا باشید كه‌ ﴿ذِكْرِ اللَّهِ﴾ شما را ثابت‌ می‌ كند و از اضطراب‌ نجات‌ می ‌دهد، اگر هم یك‌ وقتی‌ احساس‌ آشوب‌ و هیجان‌ كردید به یاد خدا بیافتید. هم‌ در مقام‌ دفع‌ هم‌ در مقام‌ رفع‌ هم ‌می‌فرماید ﴿ذِكْرِ اللَّهِ﴾ داشته‌ باشید تا گرفتار آشوب‌ نشوید؛ هم‌ می‌فرماید اگر آشوبی به سراغ‌ شما آمده‌ است‌ با ذكر خدا آن‌ آشوب‌ را رفع‌ كنید، هم‌ متذكّر باشید كه‌ آشوب‌ دفع‌ بشود گرفتار اضطراب‌ نشوید، هم‌ متذكّر بشوید كه‌ آشوب‌ پیدا شده‌ را رفع‌ كنید. در میدان‌ جنگ‌ انسان‌ مضطرب‌ است‌ چه‌ كند؟ تنها چیزی‌ كه‌ انسان‌ را از اضطراب‌ در جبهه‌ نجات‌ می ‌دهد ﴿ذِكْرِ اللَّهِ﴾ هست،‌ در جهاد اكبر كه‌ شیطان‌ حمله‌ كرد انسان‌ مضطرب‌ است،‌ تنها عاملی‌ كه‌ انسان‌ را از این اضطراب‌ در جبهه‌ اكبر نجات‌ می‌دهد ﴿ذِكْرِ اللَّهِ﴾ است‌. https://eitaa.com/quran_lifestyle
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🔸 «اللَّهُمَّ إِنْ‏ لَمْ‏ تَكُنْ‏ غَفَرْتَ‏ لَنَا فِیمَا مَضَی‏ مِنْ‏ شَعْبَانَ‏ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِی مِنْهُ»؛۱ دعاهای ماه شعبان این است که : خدایا! اگر تاكنون ما مورد لطف تو نبودیم آمرزیده نشده بودیم از این به بعد دیگر ما را بیامرز! الآن اگر رفتیم, رفتیم. اگر ـ معاذ الله ـ مرگ پوسیدن بود و از بین رفتن بود حساب و كتابی نبود، اما از پوست به در آمدن است! اوّلین كه از ما می ‌كنند این است که می‌ گویند عمرت را در چه راهی صرف كردی؟ ما باید جواب نقد داشته باشیم! چون مرگ زندگی است و مرگ از پوست به در آمدن است نه پوسیدن، باید داشته باشیم كه چه كار كردیم. این است كه بسیاری از بزرگان این «دهه آخر شعبان» كه می‌ شود تمام تلاش و كوشش آنها این است كه سود و زیانشان را مشخص كنند كه من این یك سال چه كردم، با چه وضعی می‌ خواهم مهمان خدای سبحان بشوم. 🔸 در ماه پربركت که ماه «ضیافت ‌الرحمان» است، انسان یا در آن زمین خداست به نام سرزمین وحی یا در این زمان مهمان خدا به نام ماه مبارك رمضان است. یا ما باید مهمان خدا باشیم در این دو مقطع یا میزبان خدای سبحان باشیم كه جمع هر دو را شاید. چه وقت ما میزبان خدا هستیم و چه وقت خدا مهمان ماست؟ فرمود: «أَنَا عِندَ المُنكَسِرَة قُلُوبُهُم»۲ كسی كه قلب شكسته دارد با خدا اهل مناجات است با خدا راز و نیاز دارد، ، به تعبیر شیخنا الاستاد حكیم الهی قمشه‌ای (رضوان الله علیه) می ‌گوید: «من الهی هو الله گویم»، با قلب شكسته همیشه در محضر اوست تا مظهر او بشود، این شخص میزبان خداست. اگر كسی این توفیق را داشت كه خدا مهمان اوست، یعنی لطف خدا و اگر این توفیق را نداشت لااقل در آن سرزمین یا در این زمان، خودش را دریابد، ماه شریف شعبان چنین است و بهترین فرصت , و كریم است. 🔸 مرحوم ابن ‌بابویه قمی در كتاب شریف امالی از وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل كرد كه: «الْحَافِظُ لِلْقُرْآنِ‏ الْعَامِلُ‏ بِهِ مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ»۳ كسی كه را كند, به قرآن می ‌كند او با فرشته‌ های الهی می ‌شود، چون در قرآن دارد وحی كه نازل می‌ شود ﴿بِأَیدِی سَفَرَةٍ ٭ كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾۴ فرشته‌ هایی هستند كه وحی را می ‌آورند، چنین كسی در قوس صعود با آنها كه در قوس نزول قرآن را می ‌آورند هماهنگ می‌ شوند، چه بهتر كه ما زندگی كنیم، یك جامعه فرشته‌ منش نه بیراهه می ‌رود نه راه كسی را می ‌بندد. 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 ۱) وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۰۱ ۲) منیة المرید، ص۱۲۳ ۳) الامالی(للصدوق)، متن، ص۵۹ ۴) سوره عبس، آیات ۱۶_۱۵ 📚 درس اخلاق تاریخ:۱۳۹۳/۳/۲۹ https://eitaa.com/quran_lifestyle