#وداع_با_ماه_رجب دوباره سایه ی ماه کریمی از سرم کم شد به تعقیب رجب بودم که شعبان المعظم شد. سلام ای ماه شعبان، ماه منجی، ماه پشت ابر که از مهرت ظهور حضرت قائم مسلّم شد رجب ماه علی(علیه السلام)، ماه محمّد(صلی الله علیه و آله و سلم)، ماه زهرا(سلام الله علیها) بود که با هجران هادی(علیه السلام)، ماه شادی محو در غم شد. خوشا عطر امام باقر(علیه السلام) و جود "اباجعفر"(علیه السلام) که در ماه رجب، شیرازه ی اسلام محکم شد. رجب یعنی وفا، یعنی وفات زینب کبری(سلام الله علیها) که هر جا نام زینب بر زبان آمد محرّم شد جهان بی ماه شعبان رنگ آسایش نخواهد دید ببین بر درد دنیا، خنده ی آن ماه، مرهم شد دوباره خنده کردم، گریه کردم، تشنه جان دادم دوباره کربلا در پیش چشمانم مجسّم شد حسین(علیه السلام) و اکبر و سجاد(علیه السلام)، دلتنگ ابالفضل اند شگفتا شادی شعبان، محرّم در محرّم شد سر ماهِ بنی هاشم به روی نیزه ی خورشید سر خورشید، روزی پیش ماه هاشمی خم شد به شعبان می رسی دلتنگ ، شادان، نیمه جان ، زخمی دوباره باید آدم شد، دوباره باید آدم شد دوباره نیمه ی شعبان و دلتنگان بی تابش دوباره باید از چشم انتظاران همین دم شد. https://eitaa.com/quran_lifestyle