✍ عصرِ روز نهم محرم سال 61 ه.ق ، صدای خروش لشکریان یزید برخاست و عمر ابن سعد فرمان حمله به طرف خیمه ‌های آقا أباعبداللّه الحسین عَلیهِ السَّلام را صادر کرد. سیّد الشّهداء عَلیهِ السَّلام برادر خود حضرت أبا الفضل العباس عَلیهِ السَّلام را مأمور کردند که از آنها یک شب دیگر را جهت راز و نیاز با معبود ، مهلت بگیرند و فرمودند: 🥀 خدا می‌داند که من #نماز ، #تلاوت_قرآن ، #زياددعاكردن و #استغفار را بسیار دوست دارم.🥀 👈 در همین هنگام ، شمر اَمان نامه ای برای پسران اُمّ البنین آورد و با صداى بلند فریاد زد: «أینَ بَنو اُختِنا؟» پسران خواهر ما کجایند؟ (البته نه به معناى اينكه شمرِ لعين، برادرِ حضرت امّ البنين عليها السلام بوده ، بلكه چون از يك قبيله بودند و نسبت خويشاوندى داشتند، اينگونه خطاب كرد.) 🍃 ولی آن بزرگواران جواب ندادند. امام حسین عَلیهِ‌ السَّلام كه منظور شمر را دانسته بود ، به برادران خود فرمودند: پاسخ شمر را بدهید. اگر چه او فاسق است و لیكن با شما قِرابت و خویشى دارد. 🌿 قمر بنی هاشم عَلیهِ السَّلام كه اسوه #وفادارى و معدن #غیرت بودند، بر شمر بانگ زد که: «بریده باد دست هاى تو و لعنت خدا بر تو و امان نامه ات. اى دشمن خدا ، ما را دستور مى دهى كه از یاری برادر و مولایمان حسین بن علی عَلیهِ‌ السَّلام دست برداریم و سر در طاعت ملعونان و فرزندان ناپاك آنان درآوریم. آیا ما را امان مى دهى ولى براى فرزند رسول خدا صَلّی اللَّهُ عَليهِ‏ وَ آلِهِ وَ سَلّم امانى نیست؟» 😡 شمر از پاسخ دندان شكن فرزندان اُمّ البنین خشمگین شد و به خیمه گاه خویش برگشت. 📚 إرشاد ، ج 2 ، ص 91 بحار الأنوار، ج 44، ص 391 مُنتَهِىُ الآمال ، ج 1، ص 337 🥀🥀🥀🥀🥀 🏴قرآن ناطق🏴 @quran_nategh_14