(تفسیر آيه ۱۵۲ بقره) #یادخدا چیست؟ و چگونه؟ (فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اُشْكُرُوا لِي وَ لاٰ تَكْفُرُونِ‌). جملۀ «مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم» اشاره به يك اصل تربيتى است يعنى به ياد من باشيد، به ياد ذات پاكى كه سر چشمۀ تمام خوبيها و نيكيها است، توجه شما به اين ذات پاك شما را در فعاليتها مخلص‌تر، مصمم‌تر، نيرومندتر، و متحدتر مى‌سازد.همان گونه كه منظور از «شكرگزارى و عدم كفران» آن است كه هر نعمتى را درست به جاى خود مصرف كنيد و در راه همان هدفى كه براى آن آفريده شده‌ايد به كار گيريد. ذكر خدا چيست‌؟ مسلم است منظور از ذكر خدا تنها يادآورى به زبان نيست، كه زبان ترجمان قلب است، به همين دليل در احاديث متعددى از پيشوايان اسلام نقل شده است كه منظور از ذكر خدا يادآورى عملى است، در حديثى از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مى‌خوانيم كه به على عليه السّلام وصيت فرمود و از جملۀ وصايايش اين بود: «سه كار است كه اين امت توانايى انجام آن را (بطور كامل) ندارند، مواسات و برابرى با برادر دينى در مال، و اداى حق مردم با قضاوت عادلانه نسبت به خود و ديگران، و خدا را در هر حال ياد كردن، منظور سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الّا اللّه و اللّه اكبر نيست، بلكه منظور اين است هنگامى كه كار حرامى در مقابل او قرار مى‌گيرد از خدا بترسد و آن را ترك گويد». منبع: تفسیر نمونه آیت الله مکارم شیرازی