eitaa logo
دارالقرآن شهید سید حسین شکرآبی
29 دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
86 ویدیو
2 فایل
🌺موسسه قرآنی شهید سید حسین شکرآبی🌺 وابسته به حوزه علمیه الزهرا_شهرری برگزار کننده دوره های مختلف قرآنی در زمینه های مختلف برای تمام سنین. شماره تماس: ۰۲۱۵۵۹۳۲۱۶۴ ۰۹۰۵۹۸۲۶۳۶۱ ارتباط با ادمین : @f_a_tehrani
مشاهده در ایتا
دانلود
💎🔸💎🔸💎🔸💎🔸💎🔸 💎🔸 ❇️معرفت حضرت قرآن، شناخت یکی از دو ثقل گرانبها است، ثقل صامت که از ثقل ناطق خود جدا نخواهد شد تا در حوض کوثر بر حضرت ختمی مرتبت، امین الله علی وحیه( صلی الله علیه و آله وسلم) وارد آید. ❇️حضرت قرآن دارای فضائل و شئون متعددی است که هر کدام از فضائل و شئون ، دلالت بر مراتبی از مراتب معرفت این مصحف شریف دارند. ❇️فضائل و شئون متعدد و متکثری که خلق از وصف شأنی از شئون آن یا فضیلتی از فضائل آن عاجزند. اما کلام حضرات قرآن ناطق و «حافظان سرّ» و «حملة کتاب الله» ، امکان این شناخت را، البته به میزان درک و فهم عقول، میسور می سازد. ✳️به علاوه «اسامی» مختلفی را نیز داراست. در آیات شریفه حضرت قرآن، اسامی مختلفی جهت معرفی این مصحف شریف بیان گردیده اند که هر اسم، دلالت بر تجلی از تجلیات مختلف آن دارد. ✅به جهت شناخت و «معرفت حضرت قرآن» ، در این قسمت از کانال، هر یک از عناوین زیر به صورت جداگانه مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت: ♦️ ♦️ ♦️ ♦️ ✨السلام علی الائمة الراشدین الذین عرّفونا صیام شهر رمضان و قرائة القرآن✨ 📗فرازی از زیارت مطلقه ششم امیرالمومنین(علیه السلام) 💎🔸@quran_shekarabi 💎🔸💎🔸💎🔸💎🔸💎🔸
🔮🌀🔮🌀🔮🌀 🔮🌀 ⚜ اسامی قرآن :« » ⬅️ 💠یکی از اسامی حضرت قرآن که در آیات این مصحف شریف نیز به آن اشاره شده ،« » است. 🔸این نام به صراحت در یکی از آیات قرآن به کار رفته است: ✨«وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْ» (سوره نحل، آیه ۸۹) 🔹از نظر معنای لغوی، «تبیان»، مصدر است و با واژه های بانَ، بیَّن، بیان و تبیین از یک ریشه هستند. 🔅تَبَيَّنَ الشي‏ءُ: ظَهَر 🔅بانَ الشي‏ءُ بَياناً: اتَّضَح، فهو بَيِّنٌ 🔅البَيانُ: ما بُيِّنَ به الشي‏ءُ من الدلالة و غيرِها 📗لسان‏ العرب ج ۱۳ ، ص ۶۲ 🔸بنابراین «تبیان» از نظر معنای لغوی دلالت بر «بیان واضح» دارد. 🔹در آیه شریفه فوق، «کتاب» یعنی مصحف شریف قرآن با نام «تبیان» توصیف شده است، یعنی کتابی که «بیان کننده» است. 🔸 نه تنها «تبیان» بلکه «تبیانا لکلّ شیء» است. 🔹«کلّ شیء» همه چیز را در بر می گیرد. به عبارت دیگر نه تنها همه چیز در مصحف شریف قرآن موجود است: 💫«مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ» (سوره انعام، آیه ۳۸) بلکه حضرت قرآن، «بیان کننده واضح همه چیز و کلّ شیء» است: ✨«وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْ» ◀️ادامه دارد.... @quran_shekarabi
❇️⚜❇️⚜❇️⚜ ❇️⚜ حضرت قرآن :«» ❇️یکی از فضائل حضرت قرآن، «» بودن آن است: ✨تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَ آيَاتِهِ يُؤْمِنُون (سور جاثیه،آیه ۶) ❇️حضرت قرآن نه تنها «حدیث» است، بلکه «احسن الحدیث» نیز می باشد: ✨اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ (سوره زمر، آيه ۲۳) 🔷حدیث از نظر اصطلاحی به معنای «کلام» است. 🔹از نظر لغوی از ریشه «حَدث» به معنای «شیء جدید» است، امری که بعد از عدم، به وجود آمده است. 🔹از آنجا که در کلام نیز ، سخنی پس از سخن دیگر، بعد از عدم آن، به وجود می آید،‌ به آن اطلاق «حدیث» می شود. 🎗الْحَدَثُ‏: هو كون الشي‏ء لم يكن 🎗الْحَدِيثُ‏ من هذا، لأنّه كلام يحدث منه الشي‏ء بعد الشي 🎗الحديث: ما يرادف الكلام، و سمي به لتجدده و حدوثه شيئا فشيئا 📗مجمع البحرین ج٢، ص ۲۴۵ 📗التحقيق في كلمات القرآن الكريم ؛ ج‏۲ ؛ ص۱۷۶ 🔸بنابراین به هر امر جدیدی که نقل،‌ روایت و ذکر شود، «حدیث» اطلاق می شود. حضرت قرآن نه تنها «حدیث» است، بلکه «احسن الحدیث» نیز می باشد: ✨اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ (سوره زمر، آيه ۲۳) 🔸حضرت قرآن،‌حدیث به معنا الاتم است ، بدین معنا که تمام کلام است و همواره الی یوم القیامه جدید خواهد بود. 🔸به علاوه حضرت قرآن نه تنها «حدیث» است، بلکه «اصدق الحدیث» نیز می باشد،‌ همان طور که حضرت صدیق الاکبر (علیه السلام) در شرح آیه زیر فرموده اند: ✨و َمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثًا (سوره نساء،‌آیه ۸۷) 💫و اعلموا انّ هذا القرآن.. المحدّث الذّی لا یکذِب 📗نهج البلاغه، خطبه ۱۷۴ 📗بحارالانوار، ج ۸۹،ص ۲۴ @quran_shekarabi
*️⃣◻️*️⃣◻️*️⃣◻️ *️⃣◻️*️⃣◻️ 🔷 حضرت قرآن: «» ☑️یکی از فضائل حضرت قرآن عدم کهنگی و فرسودگی آن در طول زمان است. خلق : أصلان؛ احدهما تقدیر الشیء و الآخر ملاسة الشیء 🔘حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) در مجلسی که در مقام بیان فضائل و شئون حضرت قرآن بودند، یکی از این فضائل را عدم کهنه و فرسوده شدن آن در طول زمان معرفی و بیان کردند که خداوند عزوجل حضرت قرآن را برای زمان خاصی قرار نداده، بلکه برای تمامی انسانها و در تمامی زمانها حجت است. ➖ذَكَرَ الرِّضَا علیه السلام يَوْماً الْقُرْآنَ؛ فَعَظَّمَ الْحُجَّةَ فِيهِ وَ الْآيَةَ الْمُعْجِزَةَ فِي نَظْمِهِ فَقَالَ هُوَ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِينُ وَ عُرْوَتُهُ الْوُثْقَى ... ➖لَا يَخْلُقُ مِنَ الْأَزْمِنَةِ وَ لَا يَغِثُّ عَلَى الْأَلْسِنَةِ ➖لِأَنَّهُ لَمْ يُجْعَلْ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ بَلْ جُعِلَ دَلِيلَ الْبُرْهَانِ وَ حُجَّةً عَلَى كُلِّ إِنْسَانٍ‏ لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ . 📓عيون أخبار الرضا عليه السلام ؛ ج۲ ؛ ص۱۳۰ 📓بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ ✔️این فضیلت ذاتی حضرت قرآن است که گذر ایام و زمان، تاثیری بر آن نگذاشته و سبب تکراری و قدیمی شدن آن نمی شود. نه تنها برای زمانی دون زمان دیگر و خلقی دون خلق دیگر جعل نشده و در هر زمانی حجت است،‌ بلکه در هر زمان، جدید و تازه نیز می باشد.🔘شخصی از حضرت صادق الائمه (علیه السلام) سوال می کند که چگونه است که حضرت قرآن بر اثر کثرت خواندن و تعلیم، هیچ گاه فرسوده و کهنه نمی شود و همواره طراوت و تازگی دارد؟ ‏مَا بَالُ الْقُرْآنِ لَا يَزْدَادُ عَلَى النَّشْرِ وَ الدَّرْسِ إِلَّا غَضَاضَةً ؟ حضرت در جواب فرمودند: ➖فَقَالَ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَجْعَلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لَا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ ➖فَهُوَ فِي كُلِّ زَمَانٍ جَدِيدٌ وَ عِنْدَ كُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ . ➖از آنجا که خداوند عزوجل، قرآن را برای زمان خاص و مردم خاصی قرار نداده، الی یوم القیامة طراوت و تازگی دارد و در هر زمان برای آنان جدید و نو می باشد. 📓الأمالي (للطوسي)، النص، ص: ۵۸۰ 📓البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۱ ؛ ص۶۶ 📓بحار الأنوار ج۸۹ ص: ۱۵ ◀️حضرت قرآن، کل علم هستی است و تبیان هر آنچه که مردم الی یوم القیامة به آن احتیاج دارند. در هر زمان ، بطنی از بطون آن منکشف می گردد و علمی از علوم نامنتهای آن با توجه به رشد عقول مردم آن عصر ظاهر و بارز می شود. لذا در هر زمان حجت و برای مردم هر عصری، جدید و تازه است. ◀️بنابراین گذر ایام و زمان نه تنها سبب کهنگی و فرسودگی و قدیمی شدن آن نمی شود، بلکه سبب به ظهور رسیدن علمی از علوم آن می گردد و این حیات و غضاضت الی الابد ادامه دارد: لَا يَخْلُقُ مِنَ الْأَزْمِنَةِ. @beytolamir110 *️⃣◻️*️⃣◻️ *️⃣◻️*️⃣◻️*️⃣◻️
⏺⚜⏺⚜⏺⚜ ⏺⚜ حضرت قرآن: ⬅️قسمت اول یکی از فضائل حضرت قرآن، «بُشری» است. ✨تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُبِينٍ* هُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (سوره نمل،‌آیه ۲) ▪️بُشری از ریشه «بشر» به معنای پوست است و از آنجا که انسان پس از شنیدن خبر (چه مسرت بخش و چه ناگوار) ،‌ اثر آن در پوست و چهره ظاهر می شود، به خبر،‌ بشارت گفته می شود. اما در اصطلاح ،‌ غالبا به خبر مسرت بخش،‌ «بشارت» اطلاق می شود. 📓قاموس قرآن ؛ ج‏۱ ؛ ص۱۹۳ ▫️حضرت قرآن، بشارت (خبر مسرت بخش) برای مومنین است. ▪️در بسیاری از آیات قرآن ،‌از بشارت به مومنان سخن به میان آمده است: ✨وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ.. (سوره بقره، آیه ۲۵) ▫️بشارت حضرت قرآن برای مومنین،‌ محسنین ومسلمین ،‌بشارت به خیر است: ▫️اَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ ▫️أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا ⏺به همین علت است که در روایتی از حضرت امام حسن بن علی الزکّی العسگری (علیه السلام) ،‌ بشارت حضرت قرآن را خاص مومنان به ولایت ، در آخرت بیان می کنند. ▪️امام حسن بن علی الزکی العسگری (عليه السلام) در ادامه می فرمایند،‌ این تفسیر «بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ» است ،‌ بشارت حضرت قرآن به شیعیان محمد و آل محمد (علیهم السلام). 🔘في تفسير الإمام (عليه السلام) قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و اله و سلم): ▫️إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ ..بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ يَعْنِي بِشَارَةٌ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ ذلک أَنَّ الْقُرْآنَ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِالرَّجُلِ الشَّاحِبِ يَقُولُ لِرَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا رَبِّ ..فَكُنْ عِنْدَ ظَنِّي فِيكَ وَ ظَنِّهِ ☑️اما نکته حائز اهمیت این است که حضرت قرآن ، نه تنها مومنان را به جنات نعیم و .. هر آنچه که خیر است،‌ بشارت می دهد،‌ بلکه خود «بشارت به معنا الاتم» می باشد. 🖋چرا که بشارت،‌ متعلق می خواهد،‌ یعنی به دنبال واژه «بَشِّر»،‌ متعلق آن «به چه چیز» سوال می شود. اما به آنچه که خود موضوع بشارت باشد،‌ «بُشری» اطلاق می شود. ▫️البُشْرَى: فهي اسم لما بشّرت به من خير 📓التحقيق في كلمات القرآن الكريم ؛ ج۱ ؛ ص۲۷۷ ▪️بدیهی است،‌ چنانچه موضوع بشارت ،‌ اصل کل خیر باشد ،‌دیگر حضرت قرآن، نه تنها بشارت می دهد،‌ بلکه خودِ بشارت است. ✔️بنابراین اسم بشارت یعنی «بُشری» برای آن به کار برده می شود ،‌و نه فعل بشارت دادن. ▫️به عبارت دیگر، به خیری که موضوع بشارت است،‌ بشری گفته می شود. 🔘اما سوال این است که حضرت قرآن به چه چیز بشارت می دهد که مسمّی به «بُشری» شده است؟ 🖋در قسمت بعد به بررسی این مطلب می پردازیم.. @beytolamir110 ⏺⚜ ⏺⚜⏺⚜⏺⚜
⏺⚜⏺⚜⏺⚜ ⏺⚜ حضرت قرآن: قسمت دوم ✨قُلْ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُؤْمِنِين (سوره بقره، آیه ۹۷)◾️حضرت خاتم النبیین محمد مصطفی (صلی الله عیله و آله و سلم) در تفسیر و معنای فضیلت «بشری» بودن حضرت قرآن برای مومنین چنین فرمودند: ‏▫️فَإِنَّ جَبْرَئِيلَ نَزَّلَ هَذَا الْقُرْآنَ .. ▫️بُشْرى‏ لِلْمُؤْمِنِينَ‏ بِنُبُوَّةِ مُحَمَّدٍ ص وَ وَلَايَةِ عَلِيٍّ ع وَ مَنْ بَعْدَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ بِأَنَّهُمْ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ حَقّاً إِذَا مَاتُوا عَلَى مُوَالاتِهِمْ لِمُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ آلِهِمَا الطَّيِّبِينَ 📓التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام ؛ ص۴۵۶ 📓البرهان في تفسير القرآن ؛ ج‏۱؛ ص۲۹۱ ☑️حضرت قرآن ،‌مسمی به «بشری» است،‌ چون بشارت به معنا الاتم می دهد، بشارت حضرت قرآن ،‌بشارت به ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام) است. بشارت به این که مومنین به ولایت، حقا اولیاء الله هستند. ▪️ولایت، خبر مسرت بخش به معنا الاتم است. 🔘موید این مطلب، بشارت به قدم صدق به مومنان است که حقیقت قدم صدق (يعني مقام و منزلت صدق) نيز ولايت مي باشد. ▫️عن أبي عبد الله (علیه السلام) في قوله «وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ‏» ▫️قال: الولاية 📓تفسير العياشي ؛ ج‏۲ ؛ ص۱۱۹ 📓البرهان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص ۱۷۷ 🖋همان طور که در عبارت زیارت عاشورا می خوانیم : ▪️وَثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ و َاَصْحابِ الْحُسَيْن،ِ الَّذينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الحسين عليه السلام ⏺بنابراین یکی از فضائل حضرت قرآن ،‌ این است که خود موضوعِ تام ترین بشارت می باشد،‌ بشارت به ولایت، که با پذیرش ولایت،‌ دیگر بشارات حضرت قرآن به اجر و فضل کریم و جنات تجری من تحتها الانهار، محقق خواهد شد. فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ.. .هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُؤْمِنِين @beytolamir110 ⏺⚜ ⏺⚜⏺⚜⏺⚜
*️⃣◻️*️⃣◻️*️⃣◻️ *️⃣◻️*️⃣◻️ ❇️ حضرت قرآن: 🔹یکی از فضائل حضرت قرآن، «سعادت عظمی» بودن آن است. ➖همان طور که حضرت حسن بن علی الزکی العسکری (عیله السلام) به حدیث جدشان در این خصوص اشاره و فرمودند: ▪️قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و اله و سلم): إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هُوَ النُّورُ الْمُبِينُ... وَ السَّعَادَة الْعُظْمَى ... وَ مَنْ جَعَلَهُ شِعَارَهُ وَ دِثَارَهُ أَسْعَدَهُ اللَّه‏ 📔التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام ؛ ص۴۴۹ ✔️در این حدیث ، فضیلت «سعادت» در قالب اسم مصدر و نه اسم فاعل (سعید) ، در خصوص حضرت قرآن به کار برده شده است . ☑️طبق حدیث حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم)، «سعید» به شخصی اطلاق می شود که بر صراط مستقیم ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام) باشد : ➖قالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و اله و سلم) لِعَلِيٍّ (علیه السلام): ... إِنَّ السَّعِيدَ كُلَّ السَّعِيدِ حَقَّ السَّعِيدِ مَنْ أَطَاعَكَ وَ تَوَلَّاكَ مِنْ بَعْدِي وَ إِنَّ الشَّقِيَّ كُلَّ الشَّقِيِّ حَقَّ الشَّقِيِّ مَنْ عَصَاكَ وَ نَصَبَ لَكَ عَدَاوَةً مِنْ بَعْدِي ‏ ▪️همانا سعید و تمام معنای سعادتمند بودن وحقیقت سعید ، کسی است که از تو یا علی (علیه السلام) اطاعت کرده و ولایت تو را بپذیرد ▪️و همانا شقی و تمام شقاوت و حقیقت شقی بودن ، کسی است که از تو سرپیچی کرده و دشمنی تو را برگزیند 📔الأمالي (للمفيد)، النص، ص: ۱۶۱ 📔الأمالي( للصدوق)، النص، ص: ۱۶ 📔بحار الأنوار ؛ ج۶۵ ؛ ص۷ ◀️بطن تمامی آیات قرآن، خلق را به ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام) یعنی به «حقیقت سعادت» دعوت می کند، هر آن کس که به این دعوت لبیک گفته و ولایت را بپذیرد، متصف به «سعید» می گردد و هر آنکه رو برگردانده و انکار کند، «شقی» می گردد. لذا حضرت قرآن، «سعید» نیست در آن معنایی که راجع به بندگان به کار برده می شود،‌ چرا که بندگان به میزان اقرار و حمل ولایت، متصف به «سعید» در معنای نسبی آن می گردند . ⏪ حضرت قرآن، «سعادت تام» است و به همین علت در کلام حضرت حسن العسکری (علیه السلام) به « السعادة» بودن تعبیر شده است (با ال شمول) ، یعنی تمامی سعادت در نقطه وحدت. ✔️چرا که ظاهر و باطن آن چیزی نیست جز دعوت به «حقیقت مطلق سعادت در عالَم». ➖در ادعیه، این «حقیقت سعادت» تبیین شده است: فَاخْتِمْ لي بِطاعَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ وَ وِلايَتِهِمْ فَاِنَّهَا السَّعادَةُ وَ اخْتِمْ لي بِها فَاِنَّكَ عَلي كُلِّ شَيْئ قَديرٌ 📔مفاتیح الجنان، ادعیه افتتاح نماز ☑️فَاِنَّهَا السَّعادَةُ ، یعنی به تحقیق که معرفت به ولایت ولی الله الاعظم (علیه السلام) «حقیقت سعادت» است . به کار برده شدن سعادت در قالب معرفه و با ال تعریف ، دلالت بر این مطلب دارد که سعادت در نزد خلق شناخته شده و معروف است. آن سعادتی که به خلق درعالَم ألست شناسانده شد، معرفت به ولایت ولی الله الاعظم (علیه السلام) بود، گرچه تنها عده قلیلی آن را پذیرفته و اکثر خلق استکبارا و عُتوّا عنه ،‌ منکر شدند، اما به دلیل عرضه شدن و شناسانده شدن بر همگان، همه خلق به فطرت خویش «حقیقت سعادت» را می شناسند. 🔘همان حقیقت در تام ترین وجه خود، «حضرت قرآن» است. 💠 لذا حضرت حسن بن علی الزّکي العسكري (عليه السلام) فرمودند که قرآن، تمام سعادت و سعادت عظمی است: «السعادة العظمی» . @quran_shekarabi *️⃣◻️*️⃣◻️ *️⃣◻️*️⃣◻️*️⃣◻️