eitaa logo
دانشکده علوم قرآنی قم
1.2هزار دنبال‌کننده
5.2هزار عکس
521 ویدیو
418 فایل
👈 کانال اطلاع رسانی دانشکده‌ علوم قرآنی قم 👉 ارتباط با مسئول روابط عمومی دانشکده: @mahdavi038
مشاهده در ایتا
دانلود
دلتنگی برای حیاط مدرسه هم جزء بزرگترین اندوه های آخرین سال قرن رقم می‌خورد؛ وقتی کرونا آمد و به دانش آموزانمان سر صف ها گفتیم: از هم‌ فاصله بگیرید... چیزی به هم قرض ندهید... کنار کسی ننشینید‌... دست دوستتان را نگیرید... با ماسک و الکل دوست صمیمی باشید... تا تعطیل شدید بی معطلی به خانه بروید و به راستی مگر دل کوچک آدمی چقدر میتواند این‌ حجم فاصله در روزهای سخت را تحمل کند و تاب بیاورد؟؟؟.... ما قرار بود به دانش‌آموزانمان بگوییم هیچ چیز جای مهربانی و محبت و انس و رفاقت و دست گرم و نگاه پرشور رفیق را نمی‌گیرد. قرار بود یادشان‌ بدهیم جزوه و کتاب و فرمول و حساب و معادله همه‌اش بهانه است... بهانه ی کنار هم بودن... کنار هم نفس کشیدن... کنار هم تمرین خنده های پنهانی کردن... اشک ریختن برای روزهای دلتنگی... طوفان‌ آمد و همه ی دلخوشی هایی که قدرش را نمیدانستیم با خود برد. برد و پرتاب کرد‌ اینطرف و آنطرف... مجبورمان کرد بنشینیم در دنیای تنهای خودمان سرمان را در صفحه گوشی فرو ببریم و از دور با آدم ها ارتباط بگیریم... از دور درس بدهیم و از دور امتحان‌بگیریم... بی آنکه بچه های معصوم را ببینیم و بتوانیم زنگ های تفریح در دفتر دبیرها؛ یک دل سیر از اذیت ها یا شیرین کاری هایشان چای بخوریم و برای هم تعریف کنیم و حرصمان دربیاید یا بخندیم... طوفان از ما آدم‌های جدیدی می‌سازد... از ما که قدرروزهای گذشته راندانستیم و ازاین بچه ها که زیر این ماسک ها؛ کنار این فاصله های سرد؛ در انبوه هیاهو نکردن در آغوش کودکی و نوجوانی قد میکشند و با یک کوله پشتی پر از بازی و شادی های سرکوب شده پا به دنیای بزرگسالی میگذارند... این روزهای سخت هم میگذرد اما جای خالی لحظاتی که دیگر برنمی گردد همیشه درون سینه این بچه ها خواهد ماند. کرونا هم می رود... اما پشت همین پنجره های سوت و کورِ رو به حیاط؛ باخداوند عهد می‌بندیم بعد از این طوفان کم‌ نگذاریم و قبل از سامانه شاد از شادی بگوییم و قبل از درس از عشق و قبل از حضورغیاب از خدا و قبل از دعوت به سکوت از همدلی و رفاقت و محبت... از تنها چیزی که در این عالم زیادش هم اسراف نیست... از ایمان به کسی که پشت همین پنجره ها؛ لابه لای همین‌ لبخندهای کمرنگ شده؛ پای همین درخت های تنها؛ و وسط این حیاط ها و کلاس های سوت و کور حواسش به دل پاییزی همه این بچه ها هست و آن ها را دوباره بهاری میخواهد... روشن تر... پاک تر... و سبزتر از گذشته... @mqurani