📔#نهج‌البلاغه_خوانی
📝مطالعه #حکمت‌های_نهج‌البلاغه در ۶۹ روز
🗓#سهم_روز_بیست_و_دوم
🔰#ترجمه_حکمت_148
✍انسان زير زبان خود پنهان است.
🔰#ترجمه_حکمت_149
✍نابود شد كسى كه ارزش خود را ندانست.
🔰#ترجمه_حکمت_150
✍(مردى از امام درخواست اندرز كرد) فرمود: مانند کسى مباش كه بدون عمل صالح به آخرت اميدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخير مى‌اندازد، در دنيا چونان زاهدان سخن مى‌گويد، اما در رفتار همانند دنياپرستان است، اگر نعمت‌ها به او برسد سير نمى‌شود، و در محروميّت قناعت ندارد، از آنچه به او رسيد شكرگزار نيست، و از آنچه مانده زياده طلب است. ديگران را پرهيز مى‌دهد اما خود پروا ندارد؛ به فرمانبردارى امر مى‌كند اما خود فرمان نمى‌برد، نيكوكاران را دوست دارد، اما رفتارشان را ندارد؛ گناهكاران را دشمن دارد اما خود يكى از گناهكاران است، و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمى‌دارد، اما در آنچه كه مرگ را ناخوشايند ساخت پافشارى دارد، اگر بيمار شود پشيمان مى‌شود، و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانى‌هاست؛ در سلامت مغرور و در گرفتارى نااميد است؛ اگر مصيبتى به او رسد به زارى خدا را مى‌خواند. اگر به گشايش دست يافت مغرورانه از خدا روى برمى‌گرداند، نفس او با نيروى گُمانِ ناروا، بر او چيرگى دارد، و او با قدرت يقين بر نفس چيره نمى‌گردد.
براى ديگران كه گناهى كمتر از او دارند نگران، و بيش از آنچه كه عمل كرده اميدوار است. اگر بى‌نياز گردد مست و مغرور شود، و اگر تهيدست گردد، مأيوس و سست شود. چون كار كند در آن كوتاهى ورزد، و چون چيزى خواهد زياده روى نمايد، چون در برابر شهوت قرار گيرد گناه را برگزيده، توبه را به تأخير انداز، و چون رنجى به او رسد از راه ملت اسلام دورى گزيند؛ عبرت آموزى را طرح مى‌كند، امّا خود عبرت نمى‌گيرد؛ در پند دادن مبالغه مى‌كند، امّا خود پندپذير نمى‌باشد. سخن بسيار مى‌گويد، امّا كردار خوب او اندك است! براى دنياى زودگذر تلاش و رقابت دارد، امّا براى آخرت جاويدان آسان مى‌گذرد؛ سود را زيان، و زيان را سود مى‌پندار؛ از مرگ هراسناك است، امّا فرصت را از دست مى‌دهد؛ گناه ديگرى را بزرگ مى‌شمارد، امّا گناهان بزرگ خود را كوچك مى‌پندارد؛ طاعت ديگران را كوچك و طاعت خود را بزرگ مى‌داند؛ مردم را سرزنش مى‌كند، امّا خود را نكوهش نكرده با خود رياكارانه برخورد مى‌كند؛ خوشگذرانى با سرمايه‌داران را بيشتر از ياد خدا با مستمندان دوست دارد، به نفع خود بر زيان ديگران حكم مى‌كند، امّا هرگز به نفع ديگران بر زيان خود حكم نخواهد كرد، ديگران را هدايت، امّا خود را گمراه مى‌كند، ديگران از او اطاعت مى‌كنند، و او مخالفت مى‌ورزد، حق خود را به تمام مى‌گيرد، امّا حق ديگران را به كمال نمى‌دهد، از غير خدا مى‌ترسد، امّا از پروردگار خود نمى‌ترسد!.
💠منبع:نرم‌افزار نهج‌البلاغه گویا، جامع شروح و ترجمه
🌷↪️ @Quranvahlebeyt
📔#نهج‌البلاغه_خوانی
📝مطالعه #حکمت‌های_نهج‌البلاغه در ۶۹ روز
🗓#سهم_روز_22
🔰#ترجمه_حکمت_148
✍انسان زير زبان خود پنهان است.
🔰#ترجمه_حکمت_149
✍نابود شد كسى كه ارزش خود را ندانست.
🔰#ترجمه_حکمت_150
✍(مردى از امام درخواست اندرز كرد) فرمود: مانند کسى مباش كه بدون عمل صالح به آخرت اميدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخير مى‌اندازد، در دنيا چونان زاهدان سخن مى‌گويد، اما در رفتار همانند دنياپرستان است، اگر نعمت‌ها به او برسد سير نمى‌شود، و در محروميّت قناعت ندارد، از آنچه به او رسيد شكرگزار نيست، و از آنچه مانده زياده طلب است. ديگران را پرهيز مى‌دهد اما خود پروا ندارد؛ به فرمانبردارى امر مى‌كند اما خود فرمان نمى‌برد، نيكوكاران را دوست دارد، اما رفتارشان را ندارد؛ گناهكاران را دشمن دارد اما خود يكى از گناهكاران است، و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمى‌دارد، اما در آنچه كه مرگ را ناخوشايند ساخت پافشارى دارد، اگر بيمار شود پشيمان مى‌شود، و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذرانى‌هاست؛ در سلامت مغرور و در گرفتارى نااميد است؛ اگر مصيبتى به او رسد به زارى خدا را مى‌خواند. اگر به گشايش دست يافت مغرورانه از خدا روى برمى‌گرداند، نفس او با نيروى گُمانِ ناروا، بر او چيرگى دارد، و او با قدرت يقين بر نفس چيره نمى‌گردد.
براى ديگران كه گناهى كمتر از او دارند نگران، و بيش از آنچه كه عمل كرده اميدوار است. اگر بى‌نياز گردد مست و مغرور شود، و اگر تهيدست گردد، مأيوس و سست شود. چون كار كند در آن كوتاهى ورزد، و چون چيزى خواهد زياده روى نمايد، چون در برابر شهوت قرار گيرد گناه را برگزيده، توبه را به تأخير انداز، و چون رنجى به او رسد از راه ملت اسلام دورى گزيند؛ عبرت آموزى را طرح مى‌كند، امّا خود عبرت نمى‌گيرد؛ در پند دادن مبالغه مى‌كند، امّا خود پندپذير نمى‌باشد. سخن بسيار مى‌گويد، امّا كردار خوب او اندك است! براى دنياى زودگذر تلاش و رقابت دارد، امّا براى آخرت جاويدان آسان مى‌گذرد؛ سود را زيان، و زيان را سود مى‌پندار؛ از مرگ هراسناك است، امّا فرصت را از دست مى‌دهد؛ گناه ديگرى را بزرگ مى‌شمارد، امّا گناهان بزرگ خود را كوچك مى‌پندارد؛ طاعت ديگران را كوچك و طاعت خود را بزرگ مى‌داند؛ مردم را سرزنش مى‌كند، امّا خود را نكوهش نكرده با خود رياكارانه برخورد مى‌كند؛ خوشگذرانى با سرمايه‌داران را بيشتر از ياد خدا با مستمندان دوست دارد، به نفع خود بر زيان ديگران حكم مى‌كند، امّا هرگز به نفع ديگران بر زيان خود حكم نخواهد كرد، ديگران را هدايت، امّا خود را گمراه مى‌كند، ديگران از او اطاعت مى‌كنند، و او مخالفت مى‌ورزد، حق خود را به تمام مى‌گيرد، امّا حق ديگران را به كمال نمى‌دهد، از غير خدا مى‌ترسد، امّا از پروردگار خود نمى‌ترسد!.
💠منبع:نرم‌افزار نهج‌البلاغه گویا، جامع شروح و ترجمه
🆔 @Quranvahlebeyt