رقیّه .. از رقّت می‌آید.. شاید یعنی : وقتی صدایش می‌زنی قلبت رقیق می‌شود برایش دلت می‌سوزد و .. اشك‌های‌ت می‌بارند !.. رقیّه .. از ترقّی هم می‌آید.. شاید یعنی : اسمش را که می‌بری .. روح‌ت پرواز می‌کند تا خود آسمان !.. تا بلندیِ نگاه او .. حالا وقتی می‌گویند : رقیّه‌جآن .. قلب یك لحظه‌ حتی روی‌ پای خودش بند نمی‌شود .. اشک می‌بارد .. دست‌ها بالا می‌روند .. بالا .. قدّ نگاهِ عمویِ رقیه .. و این جآن برای جانی که آتش‌گرفته .. مخفف جان بستان است !.. رسم عاشقی میانِ همین ذکر است .. آخرش هم می‌رسد به نام مقدّس عشق .. پ.ن: هرکسی از عشق با خود یادگاری می‌برد؛ یادگارِ من ... غمی در جان و ... زخمی بر تن است ! #بحق_الرقیه_سلام_الله_علیها #اللھم‌عــــجل‌ݪوݪیــــڪ‌اݪفــــࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌