🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش ششم ◾️خبرنگار: در سال‌های اخیر که تحلیل و نقد در حوزه سینمای دینی افزایش چشمگیر داشته است، هم رسانه ملی و هم سینما تلاش‌کرده‌اند تا سینمای دینی را تقویت کنند. بنظرتان چقدر در این مسیر موفق بوده‌اند؟ ◽️پاسخ: در سال های اخیر فیلم‌های مختلفی داشتیم که می‌خواستند دینی باشند. اما همانطور که گفتم سیاست‌گذاران ما تعریف صحیح از سینمای دینی ندارند. ما سیاست درستی در حوزه سینمای دینی نداریم و کارگردانان بر اساس سلیقه خود فیلم می‌سازند. ◽️یک نفر فیلمی ‌می‌سازد که شیطان حلول کرده در جسم کسی فازغ از اینکه اصلاً آیا حلول امکان پذیر است یا خیر، فیلمساز می‌خواهد این موضوع را دینی کند. او صرفاً ذهنیتی دارد که آن را در فیلم پیاده‌سازی کند کسی هم نیست که به او سیاست و مشاوره بدهد که سینمای دینی را فهم کند. به جای آنکه سینمای دینی و تلویزیون دینی درست کنیم، دین تلویزیونی درست کردیم. ◽️وقتی که سینمای دینی اینگونه شکل بگیرد، طبیعتاً سلیقه‌ای عمر می‌کند و تفکر کارگردان در آن حاکم می‌شود که می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. باید بدانیم که در حوزه دین و رسانه چیزی که مهم است و اتفاق افتاده این است که ما بیشتر آمدیم دین را به تلویزیون آوردیم و به جای آنکه سینمای دینی و تلویزیون دینی درست کنیم، دین تلویزیونی درست کردیم. ◽️کاری نکردیم تلویزیون را دینی کنیم، چون اگر بخواهد سینما و تلویزیون دینی شود باید همه اجزایش با هم در خدمت دین باشد و به دین کمک کند. این افق خیلی می‌تواند مثمر ثمر باشد. 🔗 @r_esmaeili

🖇 #اینفوگرافی| کارکردهای سینما 📚سینما، دین و سیاست 👤دکتر رفیع الدین اسماعیلی 🔗 @r_esmaeili

🖇فایل با کیفیت اینفوگرافی کارکردهای سینما 🔗 @r_esmaeili

🎞عبادت سینمایی (بخش اول) 🔖 شهید آوینی در مقاله «ملاحظاتی در باب سینما» می‌نویسد: «ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با تمدن غرب و محصولات و لوازم آن با ساده لوحی برخورد کرده‌ایم.» او در این مقاله سینما را محصول تکنولوژی غربی دانسته و مدعی است: «فیلم خوب از نظر منتقدان فیلمی است که بیننده آن فرصت چون و چرا پیدا نمی‌کند و «ریسمان نامرئی جذابیت» او را مسحور و مفتون به دنبال خویش می‌کشاند. 🖇 این کار ماهیتاً نوعی عبادت است و با توجه به غایت آن ارزش پیدا می‌کند یعنی با توجه به اینکه فیلم او را به سوی حق سوق میدهد یا به سوی شیطان ارزش الهی یا شیطانی پیدا می‌کند. گاه عبادت حق است و گاه عبادت شیطان. فیلمسازان با چه غایتی فیلم می سازند؟ آیا می‌خواهند تماشاگر خویش را به سوی حق بکشانند؟» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 162 🔗 @r_esmaeili

🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش آخر ◽️نکته دیگر اینکه ما در جریان‌های سینمای ایران باید ببینیم کدام جریان ظرفیت نشان دادن غایت دینی را دارد؟ باید آنها را پیدا و برجسته کنیم. این راهکار خوبی است یعنی باید دید که کدام از ژانرها و سبک‌های سینمایی می‌تواند باورپذیری دینی مردم را تقویت کند. ◽️به عقیده من گونه دفاع مقدس، فطری و حتی سینمای ملی این استعداد را دارد. سینمای ملی از آنجایی که هویت دینی و ملی را با هم در هم‌آمیخته است، شدیداً می‌تواند برای سینمای دینی کمک‌رسان و مفید باشد. ◽️پس در نهایت حرفم این است که اگر فیلمی حتی نماز و روزه را نشان ندهد اما باورپذیری دینی مردم را تقویت کند، دینی است. ◽️نقدی که دوستان منتقد و نویسنده ما به سینمای شبه روشنفکری داشتند درست است که آن، سینمای دینی ما نیست بلکه نهایتاً بخشی از سینمای دینی ما است. مطالبی که طرفداران این سبک فیلم‌ها می‌نوستند به شدت تلاش میکردند که عرفان را در این فیلم‌ها پر رنگ کنند که این فیلم دینی است. نقدها به همین دیدگاه بود و نه به کلیت فیلم‌هایی که در این موضوع وجود دارد. 🔗 @r_esmaeili

📽ادبیات نظری سینمای دینی 🎥 ادبیات نظری (البته اگر بتوان این اصطلاح را برای آن‌ها به کار برد) شکل گرفته درباره مفهوم سینمایی دینی در ایران معاصر را بیشتر کتاب‌ها، مقاله‌ها، مصاحبه‌ها و ابراز عقاید فردی و غیر آکادمیک ایجاد کرده که عموما نه مبتنی بر رویکرد نظریه منسجم هستند نه بر پایه پژوهش میدانی جدی قوام یافته و نه حتی به عنوان یک متن نظری در حوزه اندیشه دارای منطق درونی و مستحکم و قابل اعتنایی هستند. 📰 حجم عظیمی از متون در فضای ژورنالیستی مرتبط با حوزه سینما در دهه‌های اخیر دائم به مقوله سینمای دینی (تعریف، ژانر و وجه ممیزه‌های آن) پرداخته‌اند. در مورد پراکندگی و سردرگمی تعریف این متون هم باید بگوییم که در سال‌های گذشته طیف وسیعی از عقاید شخصی در مورد سینمای دینی در مجلات و روزنامه‌های سینمایی بیان شده‌اند. این عقاید از ناسازگاری بنیادین ابزار سینما با مقوله دین تا دینیِ مطلق فرض کردن منطق سینما را شامل می‌شود. 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 161 🔗 @r_esmaeili

🎞عبادت سینمایی(بخش دوم) ☑️ شهید آوینی در ادامه می‌گوید: «با توجه به مقدماتی که آمد باید دانست که سینما، ماهیتاً با کفر و شرک نزدیکی بیشتری دارد تا اسلام. نسبت سینما با حق و باطل یکسان نیست و از این لحاظ استفاده از سینما در خدمت اشاعه دین و دینداری، با دشواری‌های خاص همراه است که اگر مورد غفلت واقع شود اصل مطلب منتفی خواهد شد. استفاده از تعبیر سینمای اسلامی هنگامی درست است که سینما ماهیتاً در نسبت میان حق و باطل بی‌طرف باشد حال آنکه چنین نیست. ➕بنابراین اگر محتوای سینما بخواهد که به سوی حق و اسلام متمایل گردد. تکنیک سینما یعنی مجموعه ای از روش ها و ابزار آن حجابی است که باید خرق شود. در این نکته برای اهل معنا معانی بسیاری نهفته است. به اعتقاد نگارنده تعبیر سینمای اسلامی درست نیست سینما شاید آنچنان که هست مسلمان شدنی نباشد اما می‌توان آن را به خدمت اسلام درآورد و این وظیفه است گران برگرده ما.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 162 🔗 @r_esmaeili

🔻شمایل فیلم مذهبی 📎هاشم زاده در مصاحبه مطبوعاتی تصور خود را از سینمای دینی به صورت سلبی به ترتیب زیر عنوان کرده است: « اینکه یک فیلم درباره نماز باشد آن فیلم را دینی نمی کند ممکن است یک فیلم درباره نماز باشد ولی ویل للمصلین است. یعنی صرف اینکه موضوع مذهبی است فیلم را مذهبی نمی کند بلکه یک سری عوامل دیگر فیلم را مذهبی می کند. 🎬 چون ممکن است شما فیلم مذهبی بسازید و این فیلم ضد مذهب باشد در مورد مسجد هم این صدق می کند مثلاً مسجد ضرار باشد آن ضد مسجد است و پیامبر هم دستور می دهد که آن را خراب کنند. سینما خیلی قابلیت ها در خود دارد چون مولود یک تمدن است و با یک پشتوانه عظیم فکری به ویژه در ادبیات داستانی و نظریه پردازی های هنری به یک صورتی از نمایش رسیده که به آن سینما می گویند.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 162 🔗 @r_esmaeili

📋#مقاله| هالیوود و بازنمایی ایران هراسی در تحلیل واقعهٔ ۱۳ آبان/تحلیل فیلم «آرگو» 🔦رسانه‌ها امروزه تلاش می‌کنند که آنچه را می‌خواهند بازنمایی کنند، نه آنچه حقیقت دارد. بنابراین، وجود شکاف میان واقعیت و آنچه در رسانه ارائه می‌شود سبب شده است تلاش‌های بسیاری برای توصیف و تبیین چگونگی و چرایی شکل گیری بازنمایی رسانه‌ای از جهان خارج صورت گیرد. 🔦 این مقاله به بازنمایی ایران هراسی در سینمای هالیوود پرداخته و تلاش کرده است با روش نشانه شناسی جان فیسک به نقد و بررسی فیلم سینمایی آرگو، که جایزه «اسکار» ۲۰۱۳ را گرفته بپردازد. 🔦 نتیجه‌ای که حاصل شده این است که فیلم مزبور به تحریف فرهنگ و رفتار ایرانیان و حقیقت واقعه ۱۳ آبان ۱۳۵۸ پرداخته و تلاش کرده است مردمان ایران را مردمانی خشن، غیر منطقی و نیمه وحشی نشان دهد. این مقاله به بررسی رمزگان اجتماعی و فنی و ایدئولوژیک نهفته در این فیلم پرداخته است. #بازنمایی #ایران #هالیوود #آرگو #فرهنگ #آبان 🔗 @r_esmaeili

➕تاریخچه معاصر سینمای دینی - بخش اول 🔚معززی‌نیا با رویکردی کاملاً متفاوت در مقاله «آیا سینما می تواند مظهر تجلیات دینی شود؟» با ارائه بحثی تاریخی درباره تعریف و محدودیت‌های اجرایی شدن مفهوم سینمای دینی چنین نوشته است: «شرایط ورود سینما به کشور ما و توسعه یافتن از تفاوت مهمی با همان تلقی رایج از کارکرد سینما در مغرب زمین داشته و تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی دست اندرکاران سینمای ایران نیز در پی تحقق همان غایاتی بودند که در سینمای دنیا مرسوم بود. 🔚 آنچه پس از انقلاب رخ داد این بود که در شرایطی که هنوز در مشروع بودن یا نبودن وجود سینما و ادامه فعالیت سینماگران تردید وجود داشت نظریه‌های رایج اولین سال‌های پس از انقلاب ظاهراً تکلیف سینما را نیز مشخص کرد؛ سینما یا باید اسلامی شود یا اصلاً نباید باشد. این نظریه‌ای بود که در آن ایام درباره اغلب دستاوردهای تمدن جدید اظهار می‌شد و کمتر کسی هم در درست بودنش تردید می‌کند چرا که این مباحث در حکومت تازه تاسیسی مطرح می‌شد که نامش با قید اسلامی همراه شده بود.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 166 🔗 @r_esmaeili

📝 #مقاله| سینمای استراتژیک 🎙گفتگو با دکتر حسن عباسی ◽️«استراتژی» امروز تعریف شده است به «علم بقا». دانش استراتژی همه آن روش‌هایی است که شما به کار می‌برید تا بقای یک تمدن تضمین شود. ◽️«سینمای استراتژیک» سینمایی است که در بقای یک تمدن و بقای یک کشور و بقای یک جامعه، ضعف‌ها و آسیب‌ها را پوشش می‌دهد و متقابلاً در حالی که این ضعف‌ها و این آسیب‌ها را پوشش می‌دهد، تهدیدها را هم می‌شناسد و خنثی می‌کند. 🆔 eitaa.com/FarajNezhad110 🆔 virasty.com/Faraj_Nejad 🆔 rubika.ir/Faraj_Nejad

➕تاریخچه معاصر سینمای دینی - بخش دوم 🔸با همین تصور بود که در آن سال‌ها تعابیر فراوانی بر همین وزن ساخته شد. از اقتصاد اسلامی و فرهنگ اسلامی و بانکداری اسلامی و دانشگاه اسلامی گرفته تا هنر اسلامی و سینمای اسلامی. او استدلال خود را چنین پی می‌گیرد: «از اینجا بود که به تدریج نوشته‌هایی در تشریح هنر اسلامی و هنر دینی منتشر شد و علاوه بر تلاش‌های نظریه پردازان در حوزه عمل نیز مسئولانی سر کار آمدند که وظیفه داشتند تلفیق هنر مدرن و تفکر اسلامی یا به عبارت دیگر به خدمت درآوردن ابزارهای هنر مدرن در جهت بیان مفاهیم اسلامی را به منصه ظهور برسانند و تجسم بخشند. 🔹پدیدار شدن جریانی موسوم به سینمای عرفانی در اولین دهه شکل‌گیری سینمای نوین ایران نتیجه مستقیم همین تلقی بود. ادامه یافتن تلقی عجین کردن سینما با دین در نحوه مدیریت و نظریه پردازی سینمای پس از انقلاب است و حالا در این سال‌ها خودش را در قالب تعبیر جدیدی همچون سینمای معناگرا و سینمای در جستجوی حقیقت نشان می‌دهد.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 166 🔗 @r_esmaeili