🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش اول ◾️خبرنگار: وقتی از سینمای دینی صحبت میکنیم منظورمان دقیقاً از دین چیست آیا فضای فطری، عرفانی و معنوی را هم شامل می‌شود یا قلمرو آن در محدوده شریعت و مذهب قرار میگیرد؟ به نظر شما سینمای کشور ما بیشتر کدام یک از اقسام فوق را به عنوان سینمای دینی محسوب می‌کند؟ آیا سیاستگذاری‌های سینمایی یا فرهنگ میان هنرمندان و سینماگران ما باعث آن شده‌است؟ ◽️پاسخ: باید در مقدمه بگویم که در مورد سینمای دینی مباحث و ادبیات زیادی مطرح شده و شکل گرفته است. هم در بحث نظری و علمی‌ آن و هم در بعد رسانه‌ای آن، که می‌توان گفت در نتیجه تعاریف مختلف و متنوعی از سینمای دینی تولید شده است. ◽️اینکه آیا سینمای دینی، عرفانی و یا مذهبی است، فکر می‌کنم به همین اختلاف تعاریف بر می‌گردد که افراد مختلف با نگاه مختلف آن را مورد بررسی قرار داده‌اند و تعاریف گوناگونی از آن ارائه داده‌اند. ما در تاریخ سینمای ایران درباره سینمای دینی، فراز و فرودهای زیادی داشتیم. در بعضی از دهه‌ها فضای عرفانی را سینمای دینی می‌دانستند و در دیگر دهه‌ها نشان دادن نمادها و مباحث مذهبی را. ◽️در این مورد باید گفت که شاید اختلاف نظرهایی بین اندیشمندان بوده یا آنان فهم متفاوتی از سینمای دینی داشتند که این موضوع هم قابل توضیح است که در نتیجه آن در این دهه‌ها چه اتفاقی در حوزه سینمای دینی افتاده است. ◽️به عنوان مثال شاید در دهه 60 سینمای معناگرا و داستان یک عابد، زاهد و انسان مذهبی را سینما می‌بردند و نشان می‌دادند. اما در دهه 1370 و1380 این دیدگاه تغییر کرد. چه بسا نشان دادن زندگی یک روحانی و کسی که منتصب به دین است تبدیل به سینمای دینی شد. 🔗 @r_esmaeili

📋#مقاله| اصل مردمداری در مدیریت اسلامی و معیارهای آن 🔦 با مطالعه منابع اسلامی می‌توان به خوبی درک کرد که اسلام نه تنها بر جنبه‌های معنوی انسان، اخلاقیات، تقوای افراد و رابطهٔ انسان با خدا تأکید داشته، بلکه عنایت زیادی بـه روابط اجتماعی میان مردم و اداره امور جامعه داشته است. 🔦 به دلیل آنکه مدیر، کارها را به وسیله افراد انجام می‌دهد، ضروری است ارتباطات با معنا و قابل درک و روشن داشته باشد. مدیران باید از نظر ارتباطات، چه با کارکنان و چه با مردم به گونه‌ای مؤثر عمل کنند. 🔦 در رویکرد دینی، نوع ارتباط میان مدیران و افراد زیر مجموعه و چگونگی رفتار رؤسا با زیردستان و مردم با توجه به حوزه معرفتی و ارزشی مدیر صورت می‌گیرد. در حوزه معرفتی و ارزشی اسلام، برای رفتار مدیران و سرپرستان ویژگی‌ها و اصولی در نظر گرفته شده است که اگر مدیران به طور عام بتوانند به آن اصول آراسته گردند، بی‌شک در ارتباطات با افراد زیر مجموعه موفق خواهند بود از بارزترین این اصول، «مردم داری» است. 🔦 پیامبران و ائمه اطهار می‌توانند الگوهای مناسبی برای مدیران جامعه اسلامی باشند در این پژوهش، با روش اسنادی تلاش شده اصل مردمداری که از اهمیت فوق العاده‌ای در مدیریت اسلامی برخوردار است، بررسی و معیارهای آن، با مراجعه بـه منابع دینی استخراج شود. #مردم_داری #مدیر #ارتباط #اسلام 🔗 @r_esmaeili

🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش دوم ◽️برای همین نمی‌شود از یک مقوله کلی و جدی و اصلی به این مباحث رسید و برای همین سیاست گذاران ما یک سیاست واحد در این مورد نداشتند که بگوییم یک تعریف از سینمای دینی وجود دارد. ◽️سیاست‌گذاران ما بر اساس تغییر دولت عوض شدند که این هم بخاطر تغییر گفتمان جامعه است. بعضاً سینمای دینی پر رنگ شده و برخی اوقات کم رنگ شده یا برخی اوقات به معنای عرفانی آن گرفته شده و برخی اوقات به معنای نمادهای دینی و شعایر و احکام دینی شده است. ◽️در دوره‌ای فکر می‌کردند اگر احکام دینی مستقیما در فیلم باشد سینما دینی می‌شود. به تعبیر دیگر برای همین بود که در دورانی گاهی اشکال می‌گرفتند که چرا نماز در فیلم دیده نمی‌شود. در حقیقت فکر می‌کردند نشان دادن خود نماز و روزه گرفتن و شعائر دینی، سینمای دینی است. ◽️پس در سیاست‌گذاری بعد از انقلاب اختلاف دیدگاه وجود داشته است که بر اساس سلیقه مدیرانی بوده که حاکم بر سینما بودند. در واقع ما سیاست‌گذاری فراتری در سینما نداشتیم و نداریم، نهادی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورد سینمای دینی در حد چند حرف کلی در شورا موضوعاتی را تصویب کرده است و مجلس هم بحث جدی در این زمینه ندارد. تنها اجرائیات و قوانین کلی داریم اما در سیاست گذاری کلان و در حوزه تعاریف و مباحث نظری، چیزی نداریم. ◽️سیاست‌گذار ما در حال حاضر همان وزارت ارشاد و سازمان سینمایی است که بر اساس افرادی که داشتند تغییر می‌کردند. پس این گونه نبوده که سینمای دینی از منظر دولت یا از منظر جمهوری اسلامی ‌عرفانی است یا نیست؛در دوره‌ای عرفانی بود و در دوره‌ای شعایر مذهبی ملاک سینمای دینی بود؛ اما در گذر زمان پخته‌تر شد. 🔗 @r_esmaeili

🎬مهم‌ترین نظریه درباره‌ی سینما 📎از میان فیلسوفان و جامعه شناسانی که در طول عمر سینما دست به واکاوی نظری درباره آن زده‌اند، #بنیامین یکی از دقیق‌ترین نظریات را درباره‌ی سینما ارائه کرده که به نظر می‌رسد نقطه‌ی عظیمت فکری مناسبی برای پژوهش در حوزه‌ی سینما باشد. 📎او در اصلی‌ترین مقاله‌ی خود در این حوزه، یعنی «اثر هنری در عصر بازتولید پذیری تکنیکی آن» ادعا می‌کند که در عصر جدید و با فراهم شدن امکان تکثیر آثار هنری به وسیله‌ی #تکنولوژی، «ارزش آیینی» اثر هنری یعنی #اصالت و #یکتایی و البته انحصار طبقاتی آن و در نتیجه «هالۀ» هنر از بین رفته و هنر تنها «ارزش نمایشی» به خود می‌گیرد. 📎به بیانی ساده‌تر، #هنر در دسترس تمام افراد قرار می‌گیرد و در نتیجه #سینما سرآمد هنرهای جدید می‌شود. هنری که دور از هرگونه #هاله و #ارزش_آیینی، قابلیت انگیزش، جهت‌دهیِ مناسب و بسیج توده‌های بی‌شکل را داراست، هنری که به مردم شکل می‌دهد؛ اما از طرفی نیز می‌تواند باعث نابودی اصالتِ فکری و تحمیق هر چه بیشترِ آن‌ها شود. 📓سینما، دین و سیاست، صفحه ۱۲ 🔗 @r_esmaeili

🎞فیلم دینی چیست؟ 🔖فیلم دینی در منابع مختلف، طیف وسیعی از تعاریف گوناگون را به خود اختصاص داده است؛ اما عنوان «فیلم دینی» از منظر این کتاب به هر فیلمی با هر موضوع و داستان و فرم و ساختاری معطوف است که بتواند بر #مخاطب تأثیری #معنوی بگذارد و او را به حقیقتی مذهبی و #ماورایی در عالَم رهنمون سازد. 🔖به صورت عملیاتی نیز می‌توان گفت که #فیلم_دینی از منظر ما فیلمی است که تمرکز قصه‌ی آن بر: الف) زندگی شخصیت یا کنش‌گران خاصّ دینی (نظیر روحانیان، متولیان مساجد یا امام‌زاده‌ها یا افراد مؤمنی که دینداری آن‌ها عاملی است که روایت فیلم بر اساس آن پیش می‌رود. ب) #نمایش مثبت از مناسک مشخص دینی (نظیرِ نمازخواندن، روزه‌داری و زیارت) ج) تقدس‌بخشیدن به اسطوره‌های دینی (نظیرِ خداوند، پیامبران و ائمه) و تاریخ مقدس د) مفاهیم #معناگرا یا فیلم‌هایی که با استفاده از #تصویرسازی، معنایی را که ریشه در آموزه‌های دینی دارد غیر مستقیم به مخاطب ارائه دهد، خواند بود. 📓سینما، دین و سیاست، صفحه ۱۳ و ۱۴ 🔗 @r_esmaeili

🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش سوم ◾️خبرنگار: برخی از منتقدین سینمایی و نویسندگان مانند شهید آوینی نسبت به سینمای دینی ما نقد داشتند و عموماً آن را سینمای دینی حقیقی قلمداد نمی‌کردند و می‌گفتند که بیشتر نوعی سینمای عرفانی و شبه روشنفکری است. آیا با دیدگاه آنان موافقید یا به دیدگاه آنها نقد دارید؟ ◽️پاسخ: شهید آوینی در دهه 1360 به سینمای دینی این نقد را داشتند که سینما به سمت عرفانی رفته بود و بنظرم نقدش درست بود. سخن این بود که این سینمای دینی نیست که عرفان را نشان می‌دهد. این مسأله از نقد جدی ایشان به فیلم "هامون" شروع شد و این مطلب را به صورت مفصل گفت. ◽️شهید آوینی نکته بسیار مهمی را در اینباره بیان می‌کند. ایشان می‌گوید که ذات سینما به گونه‌ای است که نمی‌توان آن را اسلامی کرد. در حقیقت خود حجابی است برای بیان مفاهیم دینی. ◽️اما نمی‌گوید امکان پذیر نیست بلکه در نهایت می‌گوید که این حجاب و مانع را باید با این مفاهیم والا خرق و آن را تسخیر کنیم. باید بتوانیم بر این ابزارها که می‌خواهد بر ما و بر وجود ما و نگاه ما غلبه کند، ما غلبه کنیم. اگر کردیم می‌توانیم سینمای دینی هم داشته باشیم و به همین جهت در جملات آوینی از واژه تسخیر استفاده کرده است. ◽️حتی با عبارت زیبایی می‌گوید که با نگاه جهاد گونه و تلاش شبانه‌روزی، مفاهیم اصیل دینی می‌تواند بر سینمای غرب غلبه و تکنولوژیش را تسخیر کند. این موضوع امکان‌پذیر است. ◽️او می‌گوید که نمی‌توان دور کشور دیوار کشید و مانع از ورود تکنولوژی به آن شد برای همین حالا که به میان ما می‌آید باید آن را تسخیر و به آن غلبه کنیم. 🔗 @r_esmaeili

🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش چهارم ◽️به نظرم این بخش از حرف‌های شهید آوینی به نسبت دیگر بخش‌های سخنان و حرفهای او کمتر گفته می‌شود. البته خود شهید آوینی هم به این بخش زیاد نپرداخته است. باید این ماجرای تسخیر و غلبه بر تکنیک را فهم کنیم زیرا بر رشد سینما و رسیدن به سینمای ملی و دینی تاثیر دارد. اینکه در سینمای دینی کسانی با اصل آن مخالفت می‌کنند بخاطر تضاد میان سینما و دین است که آوینی به آنان پاسخ داد. ◽️دیگر دوستانی هم که بعد او به سینمای دینی نقد کردند دیدگاهشان به همان طیف بر می‌گردد. متأسفانه سینمای ما هم به آن سمت هول داده شده است اگرچه قائل به اینم که در دهه 1370 به بعد از زمانی که مجیدی و میرکریمی ‌و امثال ایشان فیلم‌هایی تولید کردند که با نگاه فطری نمایان‌گر بهتر سینمای دینی بود. در حقیقت در این شکل از سینمای دینی، غایت یک امر و داستان را یک مفهوم دینی قرار می‌دهند؛ نتیجه یک فیلم را افزایش باور به حق و افزایش باور دینی مردم چه در رفتار و گفتار می‌داند. ◽️یعنی نتیجه یک فیلم اگر منتج به باورپذیری دینی مردم یا رشد دینی و اسلامی آنها ‌بشود آن را سینمای دینی می‌دانم که مجیدی از جمله افرادی بود که توانست با بچه‌های آسمان، رنگ خدا و دیگر آثارش فضای سینمای دینی را به تصویر بکشد. این جریان سینمای دین توانست رشد کند اما تعداد آن کم بود. ◽️میرکریمی ‌هم فیلم "خیلی دور، خیلی نزدیک" را ساخت البته مضمون شبه عرفانی داشت اما باز هم به سینمای فطری دینی نزدیک بود. اما متأُسفانه این شکل از سینمای دینی تعدادش خیلی کم بود و با وجود اینکه می‌شد رشد بسیار خوبی داشته باشد، با موفقیت پیش نرفت. 🔗 @r_esmaeili

🎬نگاه‌های متفاوت به سینما ◾️سینما به شیوه‌های گوناگونی بررسی شده است: «فیلم را بر حسب این موضوع مطالعه کرده اند که به منزله‌ی شکلی از «#هنر»، واجد چه توان‌مندی‌های بالقوّه‌ای است. هم‌چنین فیلم را برحسب #تاریخ آن مطالعه کرده‌اند؛ تاریخی که به صورت برهه‌ای از یک «سنّت ریشه‌دار» بازگفته شده است؛ یا برحسب این‌که مهم‌ترین فیلم‌ها یا هنرپیشه‌های مشهور و کارگردانان کدام بوده‌اند. ◾️فیلم را از نظر #فناوری بی‌ثبات تولید آن، بررسی تحلیلی کرده‌اند. برخی نظریه‌پردازان، فیلم را به منزله‌ی مصداقی از «#صنعت_فرهنگ‌سازی» تقبیح کرده‌اند. برخی دیگر نیز فیلم را به عنوان حوزه اصلی #تولید_ذهنیت فردی و هویت ملّی مورد بحث قرار داده‌اند.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 21 🔗 @r_esmaeili

🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش پنجم ◽️در دولت مستقر از سال‌های 1384 تا 1392 نیز شاهد سینمای امامزاده‌ای هستیم. سینمایی که حول محور فردی در امامزاده می‌چرخد که عموماً هم عقب مانده ذهنی است و چیزهایی را شهود می‌کند. سینمایی که می‌توان آن را سینمای عرفان‌نما معرفی کرد. ◽️البته اشتراکاتی با عرفان دارد اما عرفانی هم حتی نیست. در آن دوران سیاست‌ها رسما خنثی دیگر عمل می‌کرد و مهم نبود که سینمای دینی کجا می‌رود. باز هم مشکل این بود که سیاست‌گذاری کلانی در این حوزه نداشتیم و سلیقه‌ای عمل می‌کردند. ◽️اگر سیاست‌گذاران سینمایی ما، سینمای دینی را به سینمای فطری و دینی سوق می‌دادند، یعنی به سینمایی که غایتش باورپذیری دینی مردم باشد، اتفاقات بزرگی می‌افتاد. بنظرم سینمای دینی این نوع از سینما است و نه فقط سینمای عرفانی و احکام دینی یا حتی برخی مناسک دینی مانند نماز، زیارت، اسطوره‌های دینی مانند تاریخ مقدس. ◽️چه بسا فیلمی که در مورد تاریخ دین است اصلاً تحریف دین باشد که دیگر یک فیلم دینی نیست. یا فیلمی باشد که فضای ماورایی را نشان دهد که آن هم دینی نیست. پس بهترین نوع از فیلم دینی آن است که هدف و غایتش باروپذیری دینی مردم و کمک به رشد دینی مردم باشد. به عقیده من این سینما را می توانیم سینمای دینی قلمداد کنیم. 🔗 @r_esmaeili

🎥 حرفت رو محکم بزن! 🔗 @r_esmaeili

نائب الزیاره همه دوستان و عزیزان در حرم مطهر امام رضا(ع) هستم

🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش ششم ◾️خبرنگار: در سال‌های اخیر که تحلیل و نقد در حوزه سینمای دینی افزایش چشمگیر داشته است، هم رسانه ملی و هم سینما تلاش‌کرده‌اند تا سینمای دینی را تقویت کنند. بنظرتان چقدر در این مسیر موفق بوده‌اند؟ ◽️پاسخ: در سال های اخیر فیلم‌های مختلفی داشتیم که می‌خواستند دینی باشند. اما همانطور که گفتم سیاست‌گذاران ما تعریف صحیح از سینمای دینی ندارند. ما سیاست درستی در حوزه سینمای دینی نداریم و کارگردانان بر اساس سلیقه خود فیلم می‌سازند. ◽️یک نفر فیلمی ‌می‌سازد که شیطان حلول کرده در جسم کسی فازغ از اینکه اصلاً آیا حلول امکان پذیر است یا خیر، فیلمساز می‌خواهد این موضوع را دینی کند. او صرفاً ذهنیتی دارد که آن را در فیلم پیاده‌سازی کند کسی هم نیست که به او سیاست و مشاوره بدهد که سینمای دینی را فهم کند. به جای آنکه سینمای دینی و تلویزیون دینی درست کنیم، دین تلویزیونی درست کردیم. ◽️وقتی که سینمای دینی اینگونه شکل بگیرد، طبیعتاً سلیقه‌ای عمر می‌کند و تفکر کارگردان در آن حاکم می‌شود که می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. باید بدانیم که در حوزه دین و رسانه چیزی که مهم است و اتفاق افتاده این است که ما بیشتر آمدیم دین را به تلویزیون آوردیم و به جای آنکه سینمای دینی و تلویزیون دینی درست کنیم، دین تلویزیونی درست کردیم. ◽️کاری نکردیم تلویزیون را دینی کنیم، چون اگر بخواهد سینما و تلویزیون دینی شود باید همه اجزایش با هم در خدمت دین باشد و به دین کمک کند. این افق خیلی می‌تواند مثمر ثمر باشد. 🔗 @r_esmaeili

🖇 #اینفوگرافی| کارکردهای سینما 📚سینما، دین و سیاست 👤دکتر رفیع الدین اسماعیلی 🔗 @r_esmaeili

🖇فایل با کیفیت اینفوگرافی کارکردهای سینما 🔗 @r_esmaeili

🎞عبادت سینمایی (بخش اول) 🔖 شهید آوینی در مقاله «ملاحظاتی در باب سینما» می‌نویسد: «ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با تمدن غرب و محصولات و لوازم آن با ساده لوحی برخورد کرده‌ایم.» او در این مقاله سینما را محصول تکنولوژی غربی دانسته و مدعی است: «فیلم خوب از نظر منتقدان فیلمی است که بیننده آن فرصت چون و چرا پیدا نمی‌کند و «ریسمان نامرئی جذابیت» او را مسحور و مفتون به دنبال خویش می‌کشاند. 🖇 این کار ماهیتاً نوعی عبادت است و با توجه به غایت آن ارزش پیدا می‌کند یعنی با توجه به اینکه فیلم او را به سوی حق سوق میدهد یا به سوی شیطان ارزش الهی یا شیطانی پیدا می‌کند. گاه عبادت حق است و گاه عبادت شیطان. فیلمسازان با چه غایتی فیلم می سازند؟ آیا می‌خواهند تماشاگر خویش را به سوی حق بکشانند؟» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 162 🔗 @r_esmaeili

🖇سینمای فطرت بهترین شکل "سینمای دینی" است - بخش آخر ◽️نکته دیگر اینکه ما در جریان‌های سینمای ایران باید ببینیم کدام جریان ظرفیت نشان دادن غایت دینی را دارد؟ باید آنها را پیدا و برجسته کنیم. این راهکار خوبی است یعنی باید دید که کدام از ژانرها و سبک‌های سینمایی می‌تواند باورپذیری دینی مردم را تقویت کند. ◽️به عقیده من گونه دفاع مقدس، فطری و حتی سینمای ملی این استعداد را دارد. سینمای ملی از آنجایی که هویت دینی و ملی را با هم در هم‌آمیخته است، شدیداً می‌تواند برای سینمای دینی کمک‌رسان و مفید باشد. ◽️پس در نهایت حرفم این است که اگر فیلمی حتی نماز و روزه را نشان ندهد اما باورپذیری دینی مردم را تقویت کند، دینی است. ◽️نقدی که دوستان منتقد و نویسنده ما به سینمای شبه روشنفکری داشتند درست است که آن، سینمای دینی ما نیست بلکه نهایتاً بخشی از سینمای دینی ما است. مطالبی که طرفداران این سبک فیلم‌ها می‌نوستند به شدت تلاش میکردند که عرفان را در این فیلم‌ها پر رنگ کنند که این فیلم دینی است. نقدها به همین دیدگاه بود و نه به کلیت فیلم‌هایی که در این موضوع وجود دارد. 🔗 @r_esmaeili

📽ادبیات نظری سینمای دینی 🎥 ادبیات نظری (البته اگر بتوان این اصطلاح را برای آن‌ها به کار برد) شکل گرفته درباره مفهوم سینمایی دینی در ایران معاصر را بیشتر کتاب‌ها، مقاله‌ها، مصاحبه‌ها و ابراز عقاید فردی و غیر آکادمیک ایجاد کرده که عموما نه مبتنی بر رویکرد نظریه منسجم هستند نه بر پایه پژوهش میدانی جدی قوام یافته و نه حتی به عنوان یک متن نظری در حوزه اندیشه دارای منطق درونی و مستحکم و قابل اعتنایی هستند. 📰 حجم عظیمی از متون در فضای ژورنالیستی مرتبط با حوزه سینما در دهه‌های اخیر دائم به مقوله سینمای دینی (تعریف، ژانر و وجه ممیزه‌های آن) پرداخته‌اند. در مورد پراکندگی و سردرگمی تعریف این متون هم باید بگوییم که در سال‌های گذشته طیف وسیعی از عقاید شخصی در مورد سینمای دینی در مجلات و روزنامه‌های سینمایی بیان شده‌اند. این عقاید از ناسازگاری بنیادین ابزار سینما با مقوله دین تا دینیِ مطلق فرض کردن منطق سینما را شامل می‌شود. 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 161 🔗 @r_esmaeili

🎞عبادت سینمایی(بخش دوم) ☑️ شهید آوینی در ادامه می‌گوید: «با توجه به مقدماتی که آمد باید دانست که سینما، ماهیتاً با کفر و شرک نزدیکی بیشتری دارد تا اسلام. نسبت سینما با حق و باطل یکسان نیست و از این لحاظ استفاده از سینما در خدمت اشاعه دین و دینداری، با دشواری‌های خاص همراه است که اگر مورد غفلت واقع شود اصل مطلب منتفی خواهد شد. استفاده از تعبیر سینمای اسلامی هنگامی درست است که سینما ماهیتاً در نسبت میان حق و باطل بی‌طرف باشد حال آنکه چنین نیست. ➕بنابراین اگر محتوای سینما بخواهد که به سوی حق و اسلام متمایل گردد. تکنیک سینما یعنی مجموعه ای از روش ها و ابزار آن حجابی است که باید خرق شود. در این نکته برای اهل معنا معانی بسیاری نهفته است. به اعتقاد نگارنده تعبیر سینمای اسلامی درست نیست سینما شاید آنچنان که هست مسلمان شدنی نباشد اما می‌توان آن را به خدمت اسلام درآورد و این وظیفه است گران برگرده ما.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 162 🔗 @r_esmaeili

🔻شمایل فیلم مذهبی 📎هاشم زاده در مصاحبه مطبوعاتی تصور خود را از سینمای دینی به صورت سلبی به ترتیب زیر عنوان کرده است: « اینکه یک فیلم درباره نماز باشد آن فیلم را دینی نمی کند ممکن است یک فیلم درباره نماز باشد ولی ویل للمصلین است. یعنی صرف اینکه موضوع مذهبی است فیلم را مذهبی نمی کند بلکه یک سری عوامل دیگر فیلم را مذهبی می کند. 🎬 چون ممکن است شما فیلم مذهبی بسازید و این فیلم ضد مذهب باشد در مورد مسجد هم این صدق می کند مثلاً مسجد ضرار باشد آن ضد مسجد است و پیامبر هم دستور می دهد که آن را خراب کنند. سینما خیلی قابلیت ها در خود دارد چون مولود یک تمدن است و با یک پشتوانه عظیم فکری به ویژه در ادبیات داستانی و نظریه پردازی های هنری به یک صورتی از نمایش رسیده که به آن سینما می گویند.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 162 🔗 @r_esmaeili

📋#مقاله| هالیوود و بازنمایی ایران هراسی در تحلیل واقعهٔ ۱۳ آبان/تحلیل فیلم «آرگو» 🔦رسانه‌ها امروزه تلاش می‌کنند که آنچه را می‌خواهند بازنمایی کنند، نه آنچه حقیقت دارد. بنابراین، وجود شکاف میان واقعیت و آنچه در رسانه ارائه می‌شود سبب شده است تلاش‌های بسیاری برای توصیف و تبیین چگونگی و چرایی شکل گیری بازنمایی رسانه‌ای از جهان خارج صورت گیرد. 🔦 این مقاله به بازنمایی ایران هراسی در سینمای هالیوود پرداخته و تلاش کرده است با روش نشانه شناسی جان فیسک به نقد و بررسی فیلم سینمایی آرگو، که جایزه «اسکار» ۲۰۱۳ را گرفته بپردازد. 🔦 نتیجه‌ای که حاصل شده این است که فیلم مزبور به تحریف فرهنگ و رفتار ایرانیان و حقیقت واقعه ۱۳ آبان ۱۳۵۸ پرداخته و تلاش کرده است مردمان ایران را مردمانی خشن، غیر منطقی و نیمه وحشی نشان دهد. این مقاله به بررسی رمزگان اجتماعی و فنی و ایدئولوژیک نهفته در این فیلم پرداخته است. #بازنمایی #ایران #هالیوود #آرگو #فرهنگ #آبان 🔗 @r_esmaeili

➕تاریخچه معاصر سینمای دینی - بخش اول 🔚معززی‌نیا با رویکردی کاملاً متفاوت در مقاله «آیا سینما می تواند مظهر تجلیات دینی شود؟» با ارائه بحثی تاریخی درباره تعریف و محدودیت‌های اجرایی شدن مفهوم سینمای دینی چنین نوشته است: «شرایط ورود سینما به کشور ما و توسعه یافتن از تفاوت مهمی با همان تلقی رایج از کارکرد سینما در مغرب زمین داشته و تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی دست اندرکاران سینمای ایران نیز در پی تحقق همان غایاتی بودند که در سینمای دنیا مرسوم بود. 🔚 آنچه پس از انقلاب رخ داد این بود که در شرایطی که هنوز در مشروع بودن یا نبودن وجود سینما و ادامه فعالیت سینماگران تردید وجود داشت نظریه‌های رایج اولین سال‌های پس از انقلاب ظاهراً تکلیف سینما را نیز مشخص کرد؛ سینما یا باید اسلامی شود یا اصلاً نباید باشد. این نظریه‌ای بود که در آن ایام درباره اغلب دستاوردهای تمدن جدید اظهار می‌شد و کمتر کسی هم در درست بودنش تردید می‌کند چرا که این مباحث در حکومت تازه تاسیسی مطرح می‌شد که نامش با قید اسلامی همراه شده بود.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 166 🔗 @r_esmaeili

📝 #مقاله| سینمای استراتژیک 🎙گفتگو با دکتر حسن عباسی ◽️«استراتژی» امروز تعریف شده است به «علم بقا». دانش استراتژی همه آن روش‌هایی است که شما به کار می‌برید تا بقای یک تمدن تضمین شود. ◽️«سینمای استراتژیک» سینمایی است که در بقای یک تمدن و بقای یک کشور و بقای یک جامعه، ضعف‌ها و آسیب‌ها را پوشش می‌دهد و متقابلاً در حالی که این ضعف‌ها و این آسیب‌ها را پوشش می‌دهد، تهدیدها را هم می‌شناسد و خنثی می‌کند. 🆔 eitaa.com/FarajNezhad110 🆔 virasty.com/Faraj_Nejad 🆔 rubika.ir/Faraj_Nejad

➕تاریخچه معاصر سینمای دینی - بخش دوم 🔸با همین تصور بود که در آن سال‌ها تعابیر فراوانی بر همین وزن ساخته شد. از اقتصاد اسلامی و فرهنگ اسلامی و بانکداری اسلامی و دانشگاه اسلامی گرفته تا هنر اسلامی و سینمای اسلامی. او استدلال خود را چنین پی می‌گیرد: «از اینجا بود که به تدریج نوشته‌هایی در تشریح هنر اسلامی و هنر دینی منتشر شد و علاوه بر تلاش‌های نظریه پردازان در حوزه عمل نیز مسئولانی سر کار آمدند که وظیفه داشتند تلفیق هنر مدرن و تفکر اسلامی یا به عبارت دیگر به خدمت درآوردن ابزارهای هنر مدرن در جهت بیان مفاهیم اسلامی را به منصه ظهور برسانند و تجسم بخشند. 🔹پدیدار شدن جریانی موسوم به سینمای عرفانی در اولین دهه شکل‌گیری سینمای نوین ایران نتیجه مستقیم همین تلقی بود. ادامه یافتن تلقی عجین کردن سینما با دین در نحوه مدیریت و نظریه پردازی سینمای پس از انقلاب است و حالا در این سال‌ها خودش را در قالب تعبیر جدیدی همچون سینمای معناگرا و سینمای در جستجوی حقیقت نشان می‌دهد.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 166 🔗 @r_esmaeili

➕تاریخچه معاصر سینمای دینی - بخش سوم 🔻در طول نزدیک به سه دهه‌ای که از عمر سینمای جدید ایران گذشته، مدیران مختلفی با سلایق متنوع بر سرکار آمده‌اند اما وجه مشترک همه‌شان ابداع تعابیری بود که به رغم تفاوت ظاهری‌شان با هم کماکان ترویج کننده همان هدف اولیه‌اند؛ به خدمت درآوردن سینما برای بیان حقایق دینی. معززی نیا، در آخر به نتیجه گیری مهمی می‌رسد که برای آشنا شدن با نظریات طیفی دیگر از اندیشه‌های معاصر درباره سینمای دینی در ایران بسیار مهم است: «گمان می‌کنم همین اندازه توضیحات کافی است برای آنکه تفاوت تلقی ما از سینما و نحوه کارکردش را با آنچه در تاریخ سینمای غرب اتفاق افتاده متوجه شویم. 🔺 روشن است که این نحو از تقرب ما به سینما کاملا منحصر به فرد است. ما از ابتدای انقلاب موجودیت سینما را در گرو این دانستیم که بتواند روزی به تمام در خدمت دین در آید در حالی که در سینمای جهان اساساً نسبت مستقیمی بین ماهیت سینما و دین وجود نداشته و ندارد. جایگاه دین همواره به عنوان یکی از موضوعاتی که می توانست دستمایه‌ی کار یک سینماگر قرار گیرد در نظر گرفته شده و نه بیشتر.» 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 166 🔗 @r_esmaeili

🖇تحلیلی بر نظریات پیرامون سینمای دینی 🔹اکثر این نظریات (البته غیر از نظریه آوینی برای مابقی بهتر است از اصطلاح عقاید شخصی استفاده کرد) چندان دقیق و روشن نیست. این نظریات فارغ از گرایش‌های سیاسی صاحبان آنها همگی یک وجه اشتراک پررنگ دارد و آن هم سلبی بودن آنهاست. 🔹در این نظریات بیشتر از اینکه سخن بر سر این باشد که سینمای دینی چیست و چه ویژگی‌هایی دارد تاکید بر این است که سینمای دینی چه چیزی نباید باشد و با نداشتن چه صفاتی خود را از سینمای غیر دینی متمایز می‌کند. 🔹نکته دیگر هم دو قطبی شدن نظریات پیرامون سینمای دینی است که فارغ از نوع تعریف و گرایش سیاسی افرادی که عقیده خود را در سال‌های اخیر در مورد سینمای دینی بیان کرده‌اند. 🔹این نظریات را می‌توان در دو دسته قرار داد: آنها که اصالت را به دین می‌دهند و آنها که سینما را اصل دانسته و دین را یکی از موضوعاتی می‌پندارند که سینما می تواند به آن بپردازد. 📓سینما، دین و سیاست، صفحه 168 🔗 @r_esmaeili