محمدرضا کائینی
میزگرد مجله سوره (شماره هشتم، تحریریه هفتم)، با من و آراز بارسیقیان در باب زمانه و کارنامه جلال آل‌احمد.
♦️http://eitaa.com/r_kaeini
✒حالا من در عصرگاهی زمستانی، بر بالین نمادِ بیستوسه سال خاطره عمدتا شیرین و ماندگار ایستاده ام! در حالی که هشیاری‌اش کاهش یافته، به دشواری نفس می‌کشد و سخت‌تر کلامی را به زبان می‌آورد! کسی که مصاحبتش، به بخش‌هایی از کردار و گفتارم و زندگی‌ام شکل داده است و نیز طی سالها و ماهها و روزها، مراوده با وی را بر هر کار دیگر ترجیح داده‌ام...
ما را محبتِ پدرش با هم آشنا و صمیمی ساخت. همین دوستی نیز باعث شد که او گوشه‌نشینی را رها کند و با این قلم به جست‌و‌جوی نایافته‌ها و از آن مهم‌تر بازنمایی زمانه و کارنامه "طالقانی" شود. در این طریق چه سفرها کردیم، چه یادمان‌ها به انتشار سپردیم و چه کنگره‌ها و آئین ها برگزار نمودیم! با این همه من این "آقازاده متفاوت" را، برخوردار از خصالی دیدم، که فرزند طالقانی بودن در حاشیه آن قرار می گرفت. خودساخته بود، آغاز و انجام زندگی را برای خویش معنا کرده بود، شجاع بود، ظلم ستیز بود، با همه بر سرِ مهر بود، وفادار بود، شیرین کلام بود و...الخ.
آقا! وقتتان تمام است...بله، من در آی. سی. یوی بیمارستان خاتم الانبیاء ایستاده ام. جایی که آدم‌ها بر خلاف بیرون، فرصتشان برای با‌هم‌بودن محدود است. جایی که از آغاز، باید برای خداحافظی آماده بود و چه تلخ و چه بی‌رحم!
سید مهدی طالقانی فرزند آیت‌الله سید محمود طالقانی و البته یک انسان کم نظیر و دوست‌داشتنی، این روزها حال خوبی ندارد. برایش دعا کنید!
✔️پ ن: عکس فوق‌آماده، مربوط به چند سال قبل است.
♦️http://eitaa.com/r_kaeini
✒او بدان سان سرشار از امید و زندگی بود، که من از سر احساس و نه واقعیت، هیچگاه گمان نمی بردم که در ظهرگاهی اینچنین، رفتنش را شاهد باشم! آری، سید مهدی علایی طالقانی فرزند آیت‌الله سید محمود طالقانی، از مبارزان و زندانیان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و نیز بازنما و تببین‌گر سیره پدر در سه دهه اخیر، روی از جهان برگرفت و رهسپار ابدیت گشت.
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود
ضمن تسلیت به دوستان و علاقمندان، مراسم تشییع و تدفین، متعاقبا اعلام خواهد شد.
♦️http://eitaa.com/r_kaeini
الذین جاهدوا فینا لهندینّهم سبلنا و ان الله لمع المحسنین(العنکبوت/۶۹)
با اندوه و تالم بسیار، رحلت زنده یاد سید مهدی طالقانی فرزند عالم مجاهد آیت الله سید محمود طالقانی و از مبارزان و زندانیان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی را به اطلاع دوستان و علاقمندان می رسانیم. آن فقید سعید در سه دهه اخیر، سعی فراوانی در آشنایی نخبگان و عموم مردم، با اندیشه و سیره پدر ایفا نمود. بدینوسیله مراسم بزرگداشت آن مرحوم را، به این ترتیب اعلام می‌داریم:
▪️ مراسم تشییع از ساعت ۹ صبح سه شنبه ۳ بهمن ۱۴۰۲، از مسجد هدایت تهران (پایگاه مبارزاتی آیت الله طالقانی)، واقع در خیابان جمهوری اسلامی به سوی بهشت زهرا برگزار می شود.
▪️ مراسم ترحیم از ساعت ۱۵ تا ۱۷ روز چهارشنبه ۴ بهمن ماه، در همان مسجد منعقد خواهد بود.
جمعی از بستگان و دوستان
دبیرخانه دائمی ستاد بزرگداشت آیت الله سید محمود طالقانی
♦️http://eitaa.com/r_kaeini
محمدرضا کائینی
🖋در رثای آقازاده متفاوت!
از آغازین روز که در شهریور هزاروسیصدوهفتادونُه و منزل زنده‌یاد دکتر اصغر فردی با وی آشنا شدم، تا واپسین ساعات شنبه سی‌اُم دی‌ماه هزاروچهارصدودو، که از او در آی. سی. یو بیمارستان خاتم‌الانبیاء خداحافظی کردم، یعنی در طول بیستوسه سالِ تمام، همواره خُرسند بودم که از مصاحبتِ منبعی کم‌بدیل از اطلاعات ناب و ناگفتهء یکی از رهبران نامدار انقلاب اسلامی برخوردار گشته‌ام. او دِین خود را به حقیقت و تاریخ معاصر، به تمامی ادا کرد و نشانه‌هایی آشکار در روایتگری آن بر‌جای‌نهاد.
سید مهدی علایی طالقانی اما، در منش و خُلقیات، همپای روایاتش جذاب و کم‌بدیل بود. تا روزی که احساس کرد باید در عرصه بازنمایی و تبیین منش آیت‌الله سید محمود طالقانی حضوری جدی یابد، در جامعه خویش را "علایی" معرفی می کرد، که در حد شهرت نیز فرزند طالقانی بودنش به چشم نیاید! در طی مدت مراوده، در منزلی استیجاری و بس ساده می‌زیست. بارها قولا و عملا به تقبیح آقازدگیِ منفی و برخی مصادیق شناخته‌شده آن در جامعه پرداخت. به رغم آنکه هیچ سمت رسمی و غیر‌رسمی نداشت، هر حاجتمند یا مظلومی به او مراجعه می کرد، تا سرحد توان با او همراه می شد، تا گره از کارش بگشاید. اساسا سختیِ زندگی مردم، بس آزرده و حتی شرمنده‌اش می‌ساخت. هرگز حق‌گویی و بیان آنچه به نظرش درست بود را فرو نمی نهاد، حتی اگر اطرافیان و دوستان را ناخُرسند می‌ساخت. در برابر نامرادی‌ها و تلخی‌های روزگار، هماره باقدرت ظاهر می‌شد و هرگز وا نداد. امید به آینده و شیرین‌کلامی را همواره با خویش داشت، حتی بر تخت بیمارستان و اوج بیماری! گاه به نظر می رسید که در دوستی، حتی به شکل یک طرفه وفادار است و نقارها را، با نخستین سلام منتفی می کرد! در یک کلام آن بزرگ، بسا خصال گران را از پدر به ارث برده و در بسیاری جهات، آئینه وی می‌نمود.
دوستی و صمیمیت با وی را، از شانس‌های زندگی خود می‌دانم و بی‌تردید برخی تاثیراتش را، تا پایان حیات با خود خواهم داشت. در آینده از او و خاطراتش بیشتر خواهم نگاشت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
♦️http://eitaa.com/r_kaeini
✒آسودن در کنار پدر و مادر، در ظهرگاه یک روز زیبای بارانی. امروز برای واپسین مرتبه، با دوست عزیزمان سید مهدی طالقانی دیدار کردیم و او را به ابدیت سپردیم.
برای آرامش او، در منزلگه اکنون حیاتش دعا کنیم.
♦️http://eitaa.com/r_kaeini