#جانِ_پیغمبر #داستان_شیرین_قرآنی فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبِینَ هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آن‌گاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.(سوره آل عمران،۶۱) شأن نزول؛ مفسران شیعه و اهل سنت برآنند که این آیه، اشاره به مناظره مسیحیان نجران با رسول اکرم دارد. آنان حضرت عیسی رااُقنومی از اقانیم ثلاثه و دارای جنبه خدایی می‌دانستند و توصیف وحیانی قرآن را درباره عیسی که وی را بنده پارسای خداوند و پیامبر می‌داند قبول نداشتند. پس از مؤثر نبودن صحبت‌ها و دلایل، پیامبر اکرم به آنان پیشنهاد مباهله داد. رخداد مباهله در روز ۲۴ ذی الحجه سال نهم هجرت (سال عام الوُفود) در پی نامه پیامبر اسلام به مسیحیان نجران اتفاق افتاد. مفسران اهل سنت مانند زمخشری، فخر رازی، بیضاوی و... گفته‌اند که مراد آیه از «اَبْناءَنا» [پسرانمان] حسن و حسین علیه السلام ، و مراد از «نِساءَنا» [زنانمان] فاطمه زهرا سلام الله علیها و مراد از «اَنْفُسَنا» [جان‌هایمان] حضرت علی، بوده است، یعنی چهار تنی که همراه با خود رسول خدا، پنج تن آل عبا را تشکیل می‌دهند. نصارای نجران چون جدیت و اخلاص پیامبر و همراهانشان را مشاهده کردند از عقوبت الهی هراسان شده وبا توصیه بزرگشان تن به مباهله ندادند. آنان با پیامبر صلوات الله علیه صلح کرده و درخواست کردند که با پرداخت جزیه بر دین خود باقی بمانند؛ پیامبر نیز پذیرفت. 💠روزى مأمون لعنت الله علیه به امام رضا سلام الله علیه عرض کرد: یابن رسول الله، بزرگ ترين فضيلت اميرمؤمنان على عليه السلام در قرآن كدام است؟ 🔻امام رضا عليه السلام جواب داد: فضيلتى كه آيه مباهله بر آن حكايت دارد. عید #مباهله مبارک @r_sani313