بسم الله الرحمان الرحیم

رابطه حکومت و دین تقریبا شبیه دو کفه ترازو بوده است. معمولا به هر میزان که قدرت پادشاه بیشتر بود، رهبران دینی خود را کنار میکشیدند و وقتی قدرت پادشاه کم میشد، بر قدرت دین افزوده میشد و امکان تقابل دین با حکوم افزایش می یافت. پادشاهان قوی صفویه و پهلوی اول و مورد آقای حائری یزدی از نمونه های مورد اول هستند و پادشاهان قاجار و پهلوی دوم مورد دوم را میپوشانند. دریغ است ایران که ویران شود. ص 322 https://eitaa.com/rafipoor