🔰حلاوت خدمت در این خانه 🌻روایت (۱)🌻 همراه پسر خردسالش آمده بود برای خادمی.ایام اربعین بود و به دلیل شیوع کرونا کسی توفیق زیارت نیافته بود... پس پرچم گنبد ارباب را گرفتیم و راهی کوچه ها و خیابان های شهر شدیم تا شاید کمی درد فراق عشاق جامانده از زیارت التیام پیدا کند... برای پرچم گردانی دعوتش کردیم.با اشتیاق همراه پدرش و فرزندش آمد.پرچم را در آغوش گرفت و با چشم های اشکبار گفت به خدا قسم من رزق کربلای خود را سال قبل از همین پرچم گرفتم... قدر آن را می دانست!طوری جعبه ی پرچم را با احترام در آغوش گرفته و بین جمعیت برای زیارت و تبرک می برد گویی که خودِ ضریح و حرم حسین(ع)را برای مردم هدیه آورده... جلودار دسته ی پیاده ای شده بود که خانه به خانه می رفتند و عطر حرم حسین (ع)را مهمان منازل می کردند... گفتند پسر خردسالت بین جمعیت نیست!قدم هایش سست نشد و یا حسین گویان ادامه داد!گفتند خواهر، پسرت گم شده... پدربزرگش هرچه میگردد پیدایش نمیکند... نگاهی انداخت گفت این حرم سیار را،این افتخار خادمی را و این طعم بی نظیر زیارت دلهای عاشق را رها نمیکنم، اربابم خود حافظ فرزندم خواهد بود! دو ساعت تا آخرین خانه ی محله را رفت و اشک ریخت و نپرسید پسرم پیدا شد یا نه! و دقیقا همانجا که منزل آخر بود،فرزندش مقابلش ظاهر شد... بلند ضجه می زد،پسرک را در آغوش گرفت و می گفت راه پیدا کردن تو در دستان من بود و یقین داشتم اربابم کنار من است... آری اینجا در پناه حسینیم همه! صل الله علیک یا ابا عبدالله ✍ ش.ف #ستاد_توسعه_و_بازسازی_عتبات_عالیات_مازندران @rahenejat01401 https://t.me/Rahenejat01401 https://mazandatabat.ir