#بسم‌ربِّ‌المُفتَقرین رمضان را اگر ماه خود سازی گفته‌اند؛ ماهِ درکِ فقرا ویتیمان، ماخود فقیریم به ضـعف امید به کـرامت پروردگـار و یتیمیم به نداشتن پدری چون‌حضرت بقیه‌الله‌ (عج) آمدنت در نیمهٔ رمضان «نَرْغَبُ‌إِلَيْكَ فِى‌دَوْلَةٍكَرِيمَةٍ»مشتاقمان کرده به دولتی که به دست کریمان بنا می‌شود.دیدن‌صفات‌تو احساس‌یتیمی از ما کم کرده. . خـدا در رمضـان آن وقت که اوضـاعِ رقت‌ انگیزِ آدم را دید که بدنش تحلیل رفته،کم آورده و گله‌‌مندی‌اش را آغاز کرده، بر خود واجب کرد«كَرِيمَ الذُّخْرِ»آن ذخیرهٔ کریمانه‌ اش را رو کند‌. . تورا«كَنْزَ الْبَائِسِينَ»گنج‌بی‌نوایان‌می‌خوانم؛ نه‌آن‌گنج‌ها‌،که‌درطلبش‌؛بینوا‌ سرازتن‌ برادرمی‌بُرد. بینواهمچون کنیزی که‌برایت‌ شاخهٔ گلی‌هدیه آوردوگنج‌ازجنس‌آن‌لبخندوجمله‌ ای‌که‌بعدش‌فرمودی:«أنتِ حُرّةٌ لِوجه الله» تو در راه خدا آزاد هستی... در کجای جهان در ازای شاخهٔ گل، آزاد می‌کننداسیری را؟ . گنجی چون تو،سر دادن دارد نه سر بریدن یقین داریم که کرامت‌مولایمان مهدی(عج) آینهٔ خصوصیات‌توست.کاش‌گلی باشیم‌که به‌دستانت‌رسیده‌اندوتو در ازایش گلستان سازی «زندان را بر این ارواح زندانی...» . ما حسینی شدهٔ دستان تو‌ایم. کاش چون پیامبر که در وصفت فرمود «مُهْجَة قلبی» مایهٔ حیات قلبم... مُهْجهٔ قلب ما شوی و حیات ببخشی دلمان را‌ و عزیزمان کنی در پیشگاه خدا که تویی«معزّ المؤمنین»عزیز کنندهٔ دوستان خدا. #ضیافت‌شب‌پانزدهم #انی‌احب‌هرچه‌که‌داردهوای‌تو ...🌱!✨'