#بسم‌رب‌الصَّابِرِينَ  چگونه تاب می‌آوری این‌ همه نامهربانی را؟! مایی که‌اجازه نمی‌دهیم بچه‌یمان بی‌اذن وارد اتاق شود،در پیشگاه تو راحت می‌آییم ومی‌رویم...‌ . چگونه تحمل می‌کنی نیت دلی را که زورش می‌آید ۱۰ دقیقه به عبادتت بپردازد و باز عشق می‌ورزی؟ ما که اگر به نیت‌دل تمجید‌کنندگان آگاه بودیم، محبتی به آنها نداشتیم.به راستی که سزاوارترینی بر ستوده شدن... . «الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمِیعِ مَحَامِدِهِ کُلِّهَا»؛ تو که «عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ» در حالی می‌بخشی‌ومی‌گذری، که قدرت داری بسوزانی و مجازات کنی. . تو که «حِلْمِهِ بَعْدَ عِلْمِهِ» در حالی دست نوازش بر سر بنده‌ات می‌کشی که به سخن‌های دلش آگاهی... عجب صبر و عشق عظیمی‌ست؛ صبر و عشق تو در برابر طمع ورزی ما نسبت به دریای فضلت! . ما که تا فهمیدیم دست بخششت رو به کم نمی‌رود و تمامی هم ندارد چیزهایی از تو خواستیم که«لاأَسْتَوْجِبُهُ مِنْكَ»شایسته‌اش نبودیم ولی تو فراتر از یک پدر با لبخند، بخشیدی، بهتر از آن را دادی یا در جهانی دیگر تضمین نمودی‌ عنایتش را. شرح مهربانی تو از ازل دوام داشته و علی الدوام خواهد بود... . قصه‌آشناست؛ «الْحَمْدُ لِلّٰهِ خالِقِ الْخَلْقِ» ممنونیم از آفرینندهٔ آفریدگان... چه آفریده‌هایی؟ همان‌ ها که اسم‌شان را یادمان دادی... همان «فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ» . تو که اخمی در هم کشیدی و ندا دادی «اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا»همگی از این‌مقام پایین‌رویدودرکناراین‌اخم،بازمهربانی‌ات پیشی گرفت و کربلا را از طاق عرش جـدا ساختی و بر زمین گذاردی... تا بواسطه‌اش ما بر آن زمین پابگذاریم و یادمان بیاید که ما از تو بودیم و باز باید به سمت خودت برگردیم‏؛ «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» خدایا ما را «پاکیزه بپذیر» تا با آغوش مهربانت ندایمان کنی «ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ»... #ضیافت‌شب‌سوم #انی‌احب‌هرچه‌که‌دارد‌هوای‌تو...🌱✨!