﷽
#دفاع_فاطمه_س_از_امامت_و_امام_خویش.
هیچ کس مانند فاطمه زهرا(س) عمق و ژرفاى امامت را نشناخت و هیچ فردى چون او در راه تبیین امامت و شناسایى آن و دفاع از امام خویش تلاش نکرد.
او از طرق مختلف براى دفاع از امامت امامان بر حق، سعى و کوشش کرد، گاه با بیان خطبه هاى غرّا و روشنگرانه عظمت و فضیلت مقام امامت و شخص امام على(ع) را آشکار ساخت گاه با منطق و استدلال #امامت_دوازده_امام ع را به اثبات رساند و فواید و مزایاى بیشمار آن را برشمرد و گاه براى اثبات امامت امام على(ع) به #محاجّه و دفاع پرداخت و آنجا که لازم دید، براى دفاع از امام خویش، جان خود را به خطر انداخت تا آنجا که اوّلین شهید راه امامت و دفاع از آن لقب گرفت.
فاطمه(س)در تبیین #نقش_محوری_امامت فرمود: «مَثَلُ الاِمامِ مَثَلُ الکَعبَة اِذتُؤتى وَ لاتَأتى؛ مثل امام، مانند کعبه است که باید مردم (براى طواف) به سراغش بروند نه اینکه کعبه به سراغ مردم برود.»
یا آن حضرت در بخشى از خطبه اى که در جمع زنان مهاجر و انصار ایراد کرده، میفرماید: «به خدا سوگند! اگر پاى در میان مینهادند و على(ع) را بر زمام امور که پیغمبر(ص) برعهده او نهاده بود، میگذاردند و این حجت واضح را پذیرا میشدند، ایشان را به آسانى به راه راست میبرد و حق هر یک را به او میسپرد، چنان که کسى زیانى نبیند و هر کس میوه آنچه کشته است، بچیند."
حضرت زهرا(س) در برابر یکى از نادانان مدینه که خفّاش صفت در برابر آفتاب وجود امام على(ع)، زبان به سرزنش گشوده بود، فرمود: او (على) امام ربانى و الهى، و هیکلى نورانى، مرکز توجه همه عارفان (و خداپرستان) و فرزندى از خاندان پاکان، گوینده به حق و روا، مرکز و نقطه دایره امامت و پدر حسن و حسین، دو دسته گل پیامبر(ص) و دو سرور و بزرگ جوانان اهل بهشت است.»
در روزگارى که دیگران به شدّت بر اوضاع مسلّط بودند و اجازه مخالفت و نفس کشیدن به کسى نمیدادند، حضرت زهرا(س) با تمام قدرت به دفاع از حق غصب شده و پامال شده على(ع) برخاست و صریحاً فریاد کشید که خلافت از على(ع) #غصب شده است.
آن گاه که تصمیم گرفتند به خانه ولایت هجوم برند،حضرت زهرا(س) کنار در ورودى منزل خطاب به مردم کوچه و بازار فرمود: من ملّتى را مثل شما نمىشناسم که این گونه بد برخورد باشند... از ما فرمان نخواستند و حق (مسلّم) ما را باز نگرداندید. گویا از آنچه رسول خدا(ص) در روز غدیر خم فرمود آگاهى ندارید؟».
ویا در فرازی که #هدف_قیام اوست فرموده اند: واى بر آنان! #چرا_خلافت را از #مرکز_رسالت و پایه هاى نبوت و راهنما و مهبط وحى جبرئیل(ع) #بیرون_بردند!»
همچنین در بخشى از خطبه معروف خود در مسجد خطاب به انصار فرمود:
"این #غفلت_و_سستى چیست که در حق من روا میدارید و چرا در برابر دادخواهى من سهل انگارید؟"
آن گاه که على(ع) را مظلومانه به مسجد بردند، تا به اجبار از او بیعت بگیرند فریاد زهرا(س) با تن مجروح بلند شد: رها کنید پسر عموم را! قسم به آن خدایى که محمد(ص) را به حق برانگیخت! اگر از على(ع) دست برندارید، گیسوان خود را پریشان کرده و پیراهن رسول خدا(ص) را بر سر افکنده، به نزد خداى تبارک و تعالى فریاد بر می آورم.»
سپس اضافه فرمود: «یقین بدانید که ناقه صالح در نزد خدا از من گرامیتر و بچّه آن ناقه نیز از فرزندان من قدر و قیمتش زیادتر نبود.»
آن گاه حضرت فاطمه(س) همراه حسنین(علیهم السلام) براى #نفرین به سوى قبر رسول خدا(ص) حرکت کرد. على(ع) به سلمان فرمود: «سلمان! فاطمه را دریاب! گویى دو طرف مدینه را می نگرم که به لرزه افتاده.سوگند به خدا! اگر فاطمه(س)نفرین و ناله سردهد،دیگر مهلتى براى مردم مدینه باقى نمیماند و زمین همه آنها را درکام مرگبار خود فرو میبرد.»
سلمان خود را رساند و از فاطمه(س) خواست که #نفرین نکند.
حضرت فرمود:اى سلمان! آنها #قصد_جان_على(ع) را دارند و من(در قتل على ع) نمیتوانم صبر کنم.»
سلمان عرض کرد: امام على(ع) مرا فرستاده که به شما بگویم: به خانه برگردید و نفرین نکنید.
وقتى حضرت #متوجه پیام امام خویش شد، فرمود: «اذا أرجع وأصبر و أسمع له و أطیع؛(32) حال(که امامم دستور داده) بر میگردم و صبر میکنم و سخن او را میپذیرم و از او #اطاعت میکنم.»
این گونه #دفاع، زیباترین دفاع است، چرا که با #اطاعت صددر صد و محض امامش همراه است. آن گاه که على(ع) سالم از دست مهاجمان آزاد شد.
زهرا(س) تا نگاهش به امام و شوهرش افتاد، گفت:جانم فداى جان تو و روح و جان من #سپر بلاى جان تو! اى اباالحسن همواره با تو خواهم بود اگر تو در خیر و نیکى باشى با تو هستم و اگر در سختى و بلا باشى باز هم با تو خواهم بود.»
راستى که باید گفت #جانانه_ترین_و_زیباترین_دفاع را فاطمه(س) از امامت و امام خویش کرد تا جلوی انحراف دین اسلام را بگیرد و جان خویش را سخاوتمندانه فدا نمود و تا آخرین لحظه دست از دفاع از امام خود بر نداشت.
