وقتی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) ۲۵ سال بعد از رحلت پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در رأس حکومت قرار می‌گیرد، گذشتگان او، یعنی خلیفهٔ سوّم و پیش از او خلیفهٔ دوّم، در ظرف ۲۲ سال آن‌چنان زمینه را عوض کرده‌اند که جامعه اسلامی نمی‌تواند علی(علیه‌السلام) را هضم کند. کسانی از صحابهٔ نزدیک پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) پیدا می‌شوند که به روی علی(علیه‌السلام) شمشیر می‌کشند. اختلافات داخلی به‌وجود می‌آید و جنگ‌های خانمان‌سوز و خانمان‌‌برانداز، عالم اسلامی را پر می‌کند. من گمان می‌کنم علّت این‌که امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می‌فرمود که اگر اجتماع جمعیّت نبود من باز هم خلافت را قبول نمی‌کردم، به‌خاطر همین بود که علی(علیه‌السلام) می‌دید موقعیّت ناآماده است و این ناآمادگی، در زمان امام صادق و امام باقر(علیه‌السلام) هم بود.
#کتاب_همرزمان_حسین "علیه‌السلام"
#کتاب_دوم_سیر_مطالعاتی
▫️ ما این یازده امام را یک انسان فرض می‌کنیم - یک انسان ۲۵۰ساله - برای خاطر این‌که خودشان فرموده‌اند که همه‌ی ما در حکم انسان واحدیم...
ملاک وحدت در این‌ها هست و آن، وحدت فکر و وحدت شخصیت است. و «کلّهم نور واحد»؛ این‌ها همه یک نورند. یعنی به سوی یک طرف، انسان‌ها را هدایت می‌کنند؛ چون نور هدایت‌گر است. این‌ها شاخص راه انسانیّتند به یک جهت و به یک طرف. بنابراین این‌ها یک انسانند.
#کتاب_همرزمان_حسین(علیه‌السلام)