#حکایت #قرآنی 📎آب رفته باز نمی گردد گویند: شخصی قرآن تلاوت می‌کرد تا به این آیه رسید: قُل أَرَأیتُم اءنْ اَصبَح ماؤوکُم غَوراً فَمَن یأتِیکُم بِمآء مَعینٍ** ملک/ 30، یعنی: بگو به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود چه کسی می‌تواند آب جاری و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!)) ❇️بی دینی این را شنید و گفت: مردمان سعادتمند و غیور فوراً چاههایی حفر می‌کند و از دریا به صحراها و از صحراها به مزارع و دهات و آبادانیها آب می‌آورند. ❇️مدتی نگذشت همان بی دین را دیدند که روشنی چشمانش رفته و به کلی از دیدن عاجز مانده، صاحب دلی او را دید و گفت: حالا مردمان سعادتمند و غیور را بگوی تا این آب فرو رفته (چشمانت) را بر آرند و این کار بسته را بگشایند. مقریی می‌خواند از روی کتاب ماؤکم غورا ز چشمه بندم آب آب را در غورها پنهان کنم چشمه‌ها را خشک و خشکستان کنم آب را در چشمه کی آرد دگر جز من بی مثل و با فضل و خطر فلسفی منطقی مستهان می‌گذشت از سوی مکتب آن زمان چونک بشنید آیت او از ناپسند گفت آریم آب را ما با کلند ما به زخم بیل و تیزی تبر آب را آریم از پستی زبر شب بخفت و دید او یک شیرمرد زد طبانچه هر دو چشمش کور کرد گفت زین دو چشمهٔ چشم ای شقی با تبر نوری بر آر ار(اگر) صادقی 📚مثنوی معنوی؛مولوی جلال الدین محمد بلخی ------------------ .** ر. ک: رنگارنگ 1 / 409، درباره مشابه حکایت مذکور ر. ک: تفسیر نمونه 14 / 359 - 358.*** 🔅تفسیر و قرآن پژوهی @rahighemakhtoom