باسلام
شروع شب اول ذی القعده
تاشب عیدقربان
هرشب سوره های
مسبحات، که حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن، اعلی
ازبزرگان رسیده ومجرب
ودرروایات آمده که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله
هرشب انجام می دادند
💠 موانع فهم قرآن
🔹 فهمیدن قرآن، احكام دین، دستورات الهی و معارف اسلامی لذیذ هست، ولی مانعی دارد؛ زرق و برق دنیا، جاه دنیا، مقام دنیا، تعریف و تمجید دنیا و محرومیت های دنیا اینها مانع است. هم داشتن مانع است و هم نداشتن؛ آن كه دارد مغرور و فریب خورده است، آن كه ندارد محزون و غمگین است، یا مغرور است یا مغموم، در هر دو حال توان یادگرفتن ندارد. ما قبل از هر چیز باید دست و بال قلبمان را از این غل ها باز كنیم. یك انسان بسته در قفس دیدگاهش محدود است، او فقط در و دیوار قفس را می بیند. هر روز ممكن است این قفس را رنگ كنند، آن مرغ هایی كه بیرون در فضای باز پرواز می كنند، این مرغ اسیر در قفس را سرزنش می كنند كه قفس رنگ كردن ندارد! ما كه در قفس دنیاییم، هر روز داریم دنیا را رنگ می كنیم؛ آنها به ما می خندند كه قفس رنگ كردن، كار آدم عاقل نیست.
🔹 برای اینكه دست و بالمان باز بشود، باید پیام كسانی را كه آزاد اندیش اند بشنویم. قرآن كریم پیام مردم آگاه اعم از زن و مرد را چنین بیان می کند: هم زنان آگاه، هم مردان آگاه! می فرماید وقتی قارون با آن زیورش از منزل بیرون آمد، افراد ناآگاه می گفتند ﴿یا لَیتَ لَنا مِثْلَ ما أُوتِی قارُونُ﴾؛[1] ای كاش ما هم مثل قارون از تمكن مالی برخوردار بودیم، این حرف افراد ناآگاه؛ اما ﴿وَ قالَ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیلَكُمْ ثَوابُ اللّهِ خَیرٌ﴾[2] فرمود طبقه آگاه از برادران و خواهران، آنها به طبقه ناآگاه می گفتند وای بر شما! زر و زیور قارون خیر نیست، ثواب خدا خیر است. ثواب یا از «ثوب» است یعنی پارچه، انسان كاری كه انجام می دهد كه با او پارچه می بافد بعد همان پارچه را می پوشد، چه اینكه هر كاری كه انجام می دهد مثل آن است كه درختی را آبیاری كند، میوه همان درخت را می چیند.
اگر باغ خار است خود كشته ای ٭٭٭ وگر پرنیان است خود رشته ای[3]
آن جا هیچ كسی را پارچه نمی دهند، لذا یك عده در قیامت برهنه محشور می شوند، پارچه را انسان باید با تار و پود اعمال خود فراهم بكند، «ثوب» را همین جا باید ببافد، این در صورتی است كه ثواب از «ثوب» باشد.
🔹 اما اگر ثواب با همان ریشه لغوی «مثاباً» و «مثابةً» باشد كه خدا می فرماید ﴿وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیتَ مَثابَةً لِلنّاسِ﴾[4] ما كعبه را برای مردم «مثابه» یعنی مرجع قرار دادیم، ثواب مرجع است، جایی است كه انسان به او بر می گردد، ما به او رجوع می‌كنیم و مهمان همان خواهیم بود؛ هر كسی به محصول كار خود برمی گردد. ذات اقدس الهی در قرآن كریم می فرماید مردم آگاه اعم از زنان و مردان، به طبقه ناآگاه می گفتند ﴿وَیلَكُمْ ثَوابُ اللّهِ خَیرٌ﴾. خب اگر این حال شد، یعنی ما فهمیدیم آنچه كه پیش خدا هست عزیز است خیر است و زرق و برق دنیا وسیله ای بیش نیست که برای ما است نه ما برای او، این مانع را برطرف می كنیم، با اشتیاق درس می خوانیم، با اشتیاق درس می گوییم، با اشتیاق كتاب مطالعه می كنیم، با اشتیاق كتاب می نویسیم، خود را از بند می رهانیم و دیگران را هم آزاد می كنیم. تنها مانع علم همین دست و و پا گیری این مقامات دنیاست یا زرق و برق دنیاست یا القاب است یا مدرك هست یا جاه است یا شهرت است، همه اینها مانع است.
[1]. سوره قصص، آیه79.
[2]. سوره قصص، آیه80.
[3]. شاهنامه فردوسی، فریدون، بخش20.
[4]. سوره بقره، آیه125.
#خیر_حقیقی
#آزاد_اندیشی
#رهایی_از_بند
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 سخنرانی در جامعة الزهرا
تاریخ: 1374/02/12
🆔 t.me/esratvtelegram
💠 عزم و جزم
🔹 ما یک سلسله مسئول و متولّی و نیرو داریم که متولّی اندیشه اند که کار حوزه و دانشگاه با همین پیش می رود؛ درس است، بحث است، سخن است، استدلال است، فهمیدن است و اینها. یک سلسله شئون و متولّی هایی داریم که مربوط به کار هستند، نه مربوط به فهم؛ انگیزه را اینها به عهده دارند نه اندیشه را. برابر تقسیم چهارگانه بدنی، در درون ما هم انسان ها به این چهار گروه تقسیم می شوند:
🔹 گروه اول کسانی اند که اندیشه خوب دارند، خوب می فهمند؛ انگیزه خوب دارند، هم مسئول درک آنها سالم است و هم مسئول کارشان سالم است، اینها عالم باعمل اند، خوب می فهمند، خوب هم عمل می کنند؛ نه بیراهه می روند و نه راه کسی را می بندند. به دنبال بازی نیستند! نه خودشان در بازی هستند و نه کسی می تواند آنها را به بازی بگیرد؛ او می شود «عالم عادل».
🔹 گروه دوم کسانی اند که مشکل علمی ندارند؛ خوب درس می گویند، خوب سخنرانی می کنند، خوب کتاب می نویسند، خوب کتاب می خوانند، خوب مقاله می نویسند، خوب رساله می نویسند؛ امّا مشکل عملی دارند که می شوند «عالم فاسق». اگر کسی بیراهه رفت، شما چه کاری با او می خواهید بکنید؟ می خواهید آیه بخوانید؟ این که خودش آیه گفته و نوشته و تفسیر کرده است! او مثل همان کسی است که ویلچری است، مار و عقرب را می بیند، ولی شما مدام به او عینک می دهی، ذرّه بین می دهی، تلسکوب و میکروسکوب می دهی، او که مشکل دید ندارد، بلکه مشکل رفتن دارد. تا معلوم نشود که درون ما چیست، کار را چه کسی به عهده دارد، می شود موعظه و موعظه هم که علم نیست. «اخلاق» زیر مجموع فلسفه است؛ علم هست و برهان هست و دقیق هست؛ موضوع دارد، محمول دارد، برهان دارد، باید او را معالجه کرد راه علاج آن هم گفتن نیست. الآن اینها که معتادند شما مدام آنها را نصیحت می کنید، در حالی که هر شب با یک تکه کارتن در کنار جدول می خوابد، چه چیزی می خواهی به او بگویی؟! بگویی که عاقبت این کار بد است، خطر دارد، ضرر دارد؟! او اصلاً در خطر دارد زندگی می کند! او که مشکل علمی ندارد، شما مدام دارید نصیحت می کنید؟! آن دستگاه تصمیم و عزم، فلج است.
🔹 ما یک عزم داریم، یک جزم داریم و بین عزم و جزم به اندازه آسمان و زمین فاصله است؛ عزم یک متولّی دارد، جزم یک متولّی دیگر دارد، اراده و عزم و نیت و اخلاص یک سلسله امور خاص خودشان را دارند. تصوّر و تصدیق و جزم و برهان و قیاس و استدلال یک متولّی مخصوص دارند. ما را که می گویند مراقب باشید، مراقب چه باشیم؟ تا ندانیم که کجای ما درد می کند، مراقبت از چه داشته باشیم؟ اگر یک وقتی در درون خود یک مشکلی احساس کردیم، باید بدانیم که کدام پیچ وجود ما شُل شده؟ ما کدام مشکل را داریم تا باید مراقب باشیم؟
🔹 این بیان نورانی امام عسکری (سلام الله علیه) که فرمود: «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل»[1] که از غرر روایات اهل بیت (علیهم السلام) است، فرمود انسان باید به مقصد برسد و مقصد او هم «لقاء الله» است و این مقصد یک ره توشه می خواهد که زاد است که در سوره «بقره» مشخص فرمود: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾[2] این زاد همان تقواست؛ امّا این راهی طولانی را پیاده رفتن سخت است، فرمود حالا که شما یک زاد و توشه ای همراه خود دارید، اما مَرکب می خواهید و آن مَرکب نماز شب است: «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ» که به صورت حصر ذکر فرمود، «لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل»؛ «امتطئ» باب افتعال، «امتطئ»؛ یعنی «أخذ المطیه» مطیه؛ یعنی مَرکَب راهوار.[3] فرمود نماز شب یک مَرکَب راهواری است! کنار آن سجاده چهارتا قطره اشکی که انسان می ریزد، کارساز است؛ می داند که نه بیراهه باید برود و نه راه کسی را ببندد؛ نه خودش اهل بازی باشد و نه کسی بتواند او را بازی بگیرد. فرمود بدون مَرکَب این راه طولانی را چگونه می خواهی بروی؟! «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا یدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّیل».
[1] . بحار الانوار(ط ـ بیروت)، ج75 ،ص380.
[2] . سوره بقره، آیه197.
[3] . مصباح المنیر، ج2، ص575.
#روز_تبلیغ_و_اطلاع_رسانی
#نماز_شب
#عمل
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 درس خارج فقه نکاح ـ جلسه 33
تاریخ: 1394/10/02
🆔 t.me/esratvtelegram
#جلوگیری_از_حج_نشانه_ظهور
🤔#پرسش
❔یه سوال داشتم پیامبر (ص) فرمودند:
ساعت (قیام مهدی عج) فرا نمی‌رسد، مگر آنکه در خانه (کعبه) حج گزارده نشود.
×مستدرک علی الصحیحین-ج۵
خواستم ببینم که سند این حدیث از نظر شیعه معتبره؟ (اخه اطلاعات زیادی در این زمینه ندارم) کلا اگه میشه درباره محتواش و.... هم توضیح بدید ممنون میشم ❗️❗️
💠#پاسخ💠
👌متاسفانه شاهد بودیم که در ایام اخیر ، وهابیت خبیث به بهانه شیوع کرونا ، حج خانه خدا را تعطیل کرد ، در حالی که می توانست با تقلیل جمعیت ، و حج گذاری افراد به تعداد کم و انگشت شمار ، هم با کرونا مقابله کند و هم حج خانه خدا را تعطیل نکند ، بی شک به حسب روایات ، آنان باید منتظر عذاب الهی باشند که به صورت های گوناکون دامنگیرشان خواهد شد .
🔷امام صادق علیه السلام فرمود ؛
« اگر مردم حج را ترک کنند ، عذاب بر آنان جاری می شود و مهلت داده نمی شوند »
📚الکافی ج4 ص271
👌علی علیه السلام نیز فرمود ؛
« به حج خانه پرودگار توجه داشته باشید تا آن خانه از حضور شما خالی نشود که اگر خالی شود مهلت نمی یابید و عذاب بر شما جاری می شود »
📚#وسائل الشیعه ج11 ص21
❕در روایات ما ، جلوگیری از زیارت کعبه توسط عده ای منحرف ، به عنوان علامت غیر حتمی ظهور معرفی شده است که روشن است که این علامت ، چون جزء نشانه های غیر حتمی است ، ممکن است بین آن و ظهور فاصله باشد ، اما به هر حال خبر از نزدیک شدن ظهور می دهد .
👌على بن ابراهيم بن مهزيار اهوازى، در بیان نقل ملاقاتش با صاحب الأمر عليه السلام می گوید به ایشان گفتم ؛
« سَرور من! اين امر (قيام)، كِى روى مى دهد؟ امام علیه السلام فرمود ؛ «هنگامى كه ميان شما و راه كعبه مانع شوند و خورشيد و ماه، گرد هم آيند و ستارگان و سيّارگان به گرد آن دو بچرخند».
📚الغيبة، طوسى ص 263 _ كمال الدين ، صدوق ، یک جلدی ص 469 ح 23
❕سدير صيرفى می گوید ؛
« نزد امام صادق عليه السلام بودم و گروهى از كوفيان نزد ايشان بودند. امام عليه السلام رو به آنان كرد و به ايشان فرمود ؛
❕ «به حج برويد، پيش از آن كه نتوانيد حج بگزاريد. به حج برويد، پيش از آن كه نيكى، دامن خود را جمع كند. حج بگزاريد، پيش از آن كه مسجدى در عراق ميان نخلستان و جوى ها، منهدم شود، به حج برويد، پيش از بريده شدن درخت سدرى كه در زوراء بر روى صمغ ريشه هاى درخت خرمايى روييده است، [همان] كه مريم خرماى تازه از آن چيد، كه اين هنگام از حج باز داشته مى شويد و ميوه كم مى شود، سرزمينها دچار خشكسالى مى شوند و گرفتار گرانى و ستم حاكمان مى گرديد و ستم و تجاوز، ميان شما پديدار مى شود و بلا و وبا و گرسنگى با آن همراهى مى كنند و فتنه ها از همه سو بر شما سايه مى افكنند. واى بر شما، اى عراقيان ، هنگامى كه پرچمهايى از خراسان به سوى شما مى آيد ...»
📚امالى، مفيد ص 63 _ بحار الأنوار ج 47 ص 122
#پرسمان_اعتقادی
🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁