🔰اعتبار عربيت در صيغه نكاح(1) آیت‌الله شبیری زنجانی: 🔸اين مسئله كاملاً در بين مسلمانان خلافى است، در ميان اماميه هم تا زمان محقّق حلّى غير از شيخ طوسى در مبسوط و قطب الدين كيدرى كه در اوائل قرن هفتم فوت كرده، كسى نيافته‌ايم كه عربيت را معتبر بداند. 🔹پس از محقق، قول به اشتراط عربيت اشتهار يافته است. قبل از محقق، ابن حمزه در وسيله، فاضل آبى در كشف الرموز عربيت را شرط نمى‌دانند و نيز عدم اشتراط از، صاحب كتاب الرائع (كه ظاهراً مراد قطب راوندى است نه ابن حمزه) حكايت شده است. 👈پس از محقق هم فيض در مفاتيح، سبزوارى در كفايه. و نيز صاحب مدارك و صاحب حدائق به اين قول مايل شده، هر چند در آن ترديد كرده‌اند و نيز شهيد ثانى مردّد است و از علماء اعصار اخير، مرحوم آقاى نايينى، مرحوم آقاى حكيم، مرحوم آقاى خويى، عربيت را شرط نمى‌دانند. #نکاح #عربیت @rahjoo_213‏ ‌‏

🔰اعتبار عربيت در صيغه نكاح(2) آیت‌الله مکارم شیرازی: 🔸صاحب عروة و مرحوم امام (ره) فرموده‌اند به اينكه لازم است آن لغات ديگر ترجمه عربى باشد (طابق النعل بالنعل) اين تعبير هم تعبير خوبى نيست و چه لزومى دارد كه ترجمه باشد بلكه اگر به طور كامل اداى مقصود كند، كافى است. 🔹ولى اين فتواى ما باعث نمى‌شود كه جانب احتياط را از دست بدهيم و تقريباً به هشت صورت عقد مى‌خوانيم، پس اگر چه فتوا اين است كه فارسى هم درست است ولى نبايد جانب احتياط را از دست داد و سنّت بزرگان پيشين ما اين بوده كه در عقد تمام صيغ را مى‌خواندند تا مشكلى در كار نباشد. #نکاح #عربیت @rahjoo_213‏ ‌‏

🔰اعتبار عربيت در صيغه نكاح(3) آیت‌الله گرامی: 🔸الظاهر صحة نكاح كل قوم بلسانهم (بل بغير لسانهم ايضا اذا كان يؤدي مؤدى اللفظين و كان مفهوما عند الطرفين و ان كان ذلك خلاف الاحتياط، وفاقا في كفاية لسانهم للسيد جمال و الخوئي (قدّس سرّهما) و لبعض آخر، و حينئذ فلا دخالة للعربية اصلا. 🔹و أما ما قاله المستند من عدم كفاية غير العربية مطلقا حتى مع العجز ففيه لزوم تعطيل النكاح و تجويز الزنا! و احتاط غير واحد بلزوم العربية مع التمكن بنفسه أو و لو بالتوكيل، و لا وجه وجيه له‏. 📚المعلقات علی العروة الوثقی، ج4، ص265 #نکاح #عربیت @rahjoo_213‏ ‌‏

🔰اعتبار عربيت در صيغه نكاح(4) آیت‌الله بهجت: 🔸بنابر اظهر، ترجمه صیغه عقد به فارسی یا زبان دیگر با وجود قدرت بر عربی کافی است، و احتیاط مستحب عربی بودن صیغه است. 👈برای کسی که آشنا به معنای عربی صیغه نیست و فقط می‌داند که صیغه عقد، به این لفظ جاری می‌شود، احتیاط مستحب این است که هم صیغه عربی و هم ترجمه‌اش را بخواند، و اکتفا کردن او به عربی خالی از تأمل نیست، و اگر نمی‌توانند صیغه عربی را بخوانند و یا وکیل بگیرند، قطعاً ترجمه کافی است. #نکاح #عربیت @rahjoo_213‏ ‌‏

🔰اعتبار عربيت در صيغه نكاح(5) ⬅️اگر ملاك، زبان متعارف اهل عقد باشد بايد به تركى خواند آیت‌الله شبیری زنجانی: مرحوم آقاى والد از مرحوم آقاى حجّت نقل كردند كه: 🔸ايشان با مرحوم آقاى انگجى عقدى را در تبريز اجرا مى‌كردند، مرحوم آقاى انگجى كه در طبقه مقدم بر مرحوم آقاى حجت بوده ايجاب را به عربى مى‌خواند و آقاى حجت قبول را مى‌گويد، آقاى انگجى ايجاب را به فارسى هم مى‌خواند، آقاى حجت سكوت مى‌كند، آقاى انگجى مى‌پرسد: چرا سكوت كرديد: ايشان مى‌گويد: عقد به فارسى وجهى ندارد، اگر ملاك زبان معصومين عليهم السلام باشد بايد به عربى خواند كه ما خوانديم، اگر ملاك زبان متعارف اهل عقد باشد بايد به تركى خواند، فارسى خواندن وجهى ندارد. #نکاح #عربیت @rahjoo_213

🔰اعتبار عربيت در صيغه نكاح(6) آیت‌الله سبحانی: 🔸و الظاهر عدم القصور في الخطابات العامّة الواردة في القرآن نحو قوله تعالى: ( وَ أَنْكِحُوا الْأَيٰامىٰ مِنْكُمْ وَ الصّٰالِحِينَ مِنْ عِبٰادِكُمْ وَ إِمٰائِكُمْ‌ ) إذا كان المنشأ بغير العربي، إنشاء نكاح في متعارفهم. مضافاً إلى أنّ سيرة المسلمين في فتح البلاد غير العربية كانت على بعث رجال لتعليم الأحكام و القرآن و لم ينقل في التاريخ دعوة المسلمين غير العرب على تعليم صيغ النكاح، مع أنّ الشارع أمضى نكاح كلّ أُمّة بقوله: «و لكل قوم نكاح» و بالتالي أمضى ما يعبّرون به عن هذه العلقة و المعاهدة. و الظاهر الاكتفاء بغير العربية مطلقاً و طريق الاحتياط واضح. 🔹هذا كلّه في التمكّن من العربية و لو بالتوكيل كما هو المعمول، و أمّا فيما إذا لم يتمكّن فلا شكّ في كفاية غيرها لأنّ القدر المسلّم من تقييد الإطلاقات هو حالة التمكّن من العربية، لأنّ المقيّد دليل لبّي و هو التسالم بين الأصحاب و أمّا غير المتمكّن فهو باق تحته و إلاّ يلزم تعطيل الزواج و النكاح و هو قطعيّ البطلان لاستلزامه الفساد العظيم. 📚نظام النکاح في الشریعة الإسلامیة الغراء، ج1، ص122 #نکاح #عربیت @rahjoo_213

❇️ نکاح معاطاتی(3) ✔️ آیت الله صادقی تهرانی: ⬅️«عقد» يا قرارداد ازدواج به هر زبانى كه باشد درست است، و اگر هم بدون لفظ ويژه اش كه أنْكَحْتُ ـ نكاح كردم ـ باشد در صورتى كه جريانى نمايانگر زناشويى ميان مرد و زنى انجام گردد چه با نوشتن و يا گفتن و يا اشاره و هر طورى ديگر كه به روشنى دلالت بر انجام ازدواج كند كافى است ، و تنها طلاق است كه چنان كه خواهد آمد در صورت امكان نيازمند به لفظ است . 🔹و بالاخره اگر هم لفظ در انجام ازدواج شرط باشد در اختصاص الفاظ خاصى كه معمول است نمى باشد، بلكه هر لفظى كه دلالت بر انجام ازدواج كند كافى است، كه اگر مثلاً مرد بگويد قبول دارى زن من باشى؟ و او بگويد قبول كردم به همين سادگى عقد ازدواج انجام شده و هر دوى زن و مرد به يكديگر محرم مى شوند، به شرطى كه با اين الفاظ يا اعمال قصد ايجاد و يا إخبار از رابطه زناشويى كند، و نه صرف پرسش كه بخواهد از او نظرخواهى كند كه گرچه نظرش مثبت باشد لكن شرائط ديگرش نيز بايد رعايت گردد كه در عقد منقطع از جمله زمان آن است كه تا چه زمان و با چه شرط، و إخبارش هم گزارشى است از آن چه براى يكديگر تصميم گرفته اند، كه إخبار از اين تصميم به منظور خبريابى همسران به هر وسيله ى ممكن واجب است، كه با لفظ يا نوشته ى صحيح و يا هر صراحتى ديگر مى باشد. عمده اين است كه معلوم باشد قضيه ى رفيق بازى و زنا در كار نيست، بلكه مقصود زناشويى و تشكيل زندگى جديد است چه دايمش و چه موقتش. #نکاح #معاطات #عربیت @rahjoo_213