#حدیث فراری های در نهج البلاغة و من كتاب له (عليه السلام) أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رِجَالًا مِمَّنْ قِبَلَكَ يَتَسَلَّلُونَ إِلَي مُعَاوِيَةَ فَلَا تَأْسَفْ عَلَي مَا يَفُوتُكَ مِنْ عَدَدِهِمْ وَ يَذْهَبُ عَنْكَ مِنْ مَدَدِهِمْ فَكَفَي لَهُمْ غَيّاً وَ لَكَ مِنْهُمْ شَافِياً فِرَارُهُمْ مِنَ الْهُدَي وَ الْحَقِّ وَ إِيضَاعُهُمْ إِلَي الْعَمَی وَ الْجَهْلِ روش برخورد با پدیده فرار: پس از یاد خدا و درود! به من خبر رسیده كه گروهی از مردم مدینه به سوی معاویه گریختند، مبادا برای از دست دادن آنان و قطع شدن كمك و یاریشان افسوس بخوری! كه این فرار برای گمراهیشان و نجات تو از رنج آنان كافی است آنان از حق و هدایت گریختند و به سوی كوردلی و جهالت شتافتند. نامه_70 نهج البلاغة #معاویه #نهج_البلاغه #پدیده_فرار_ن #نامه_های_امیرالمومنین @rahnama110313