eitaa logo
رهنامه پژوهش
786 دنبال‌کننده
234 عکس
5 ویدیو
30 فایل
🔻 معاونت پژوهش حوزه های علمیه 🔻 مدیریت ترویج پژوهش ☘️رهنامه پژوهش، فصلنامه ای برای ترویج فرهنگ پژوهش، ارتقای مهارتهای پژوهشی و افزایش سواد پژوهش در میان طلاب جوان: www.rahnamehmag.ir ▫️ارتباط با سردبیر ✅ @sadramah ارسال پیامک 5000400030096
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از پاورقی
صدرا مازنی: 📝محمدصدرا مازنی 💠زمینی‌تر بنویسیم 🔻چندی پیش کتابی از محققی ارجمند را مطالعه می کردم؛ یکی از مقالات کتاب در دفاع از فلسفه جزیره در برابر فلسفه قاره بود که بر هایدگر و اندیشه‌هایش حمله می کرد؛ یکی از نقدهایش دشوارنویسی‌ هایدگر بود. نزاع دو مکتب محل بحثم نیست؛ اصل نقدش بر فلسفه قاره نیز مورد توجه این نوشته نیست. مهمتر از نکتۀ بجای او دربارۀ دشوارنویسی هایدگر نیز که اهل فضل بر آن آگاهند مطلب دیگری بود که برایم جالب بود؛ او نوشته بود: کوتاهی عمر و فراوانی خواندنی‌ها مرا از خواندن نوشته‌های دشوار برحذر می‌دارد. به گمانم نکته درستی است؛ درحالی که هرکس در رایانه و گوشی هوشمند همراهش چند کتابخانه مجازی در اختیار دارد، چرا باید وقت محدود خویش را صرف خواندن نوشته‌های دشوار کند؟ 🔻اخیرا در جستجوی کتابهایی درباره یکی از موضوعات علوم انسانی بودم. دو کتاب به دستم رسید. مشغول تورق شدم؛ یکی از کتابها نوشته فاضلی حوزوی بود. متن کتاب دشوار، خسته کننده و حتی همراه با مباحث نظری غیرضروری بود؛ درحالی که کتابی دیگر در همان موضوع روان، ساده، جذاب و به دور از کلمات نامأنوس بود. این دومی ترجمه یک اثر غیرفارسی بود. 🔻نمی‌دانم آیا دشوارنویسی برای عده‌ای برند شده است یا عادت؟ گویی نمی‌خواهند و شاید هم نمی‌توانند به زبان مردمی و عامه بنویسند. اگر نتوانند ایرادی ندارد؛ اما نخواستن را نمی‌فهمم. اگرچه هر دانشی ادبیات تخصصی خاص خودش را دارد؛ اما از سخت‌نویسی و استفاده از واژگانی که برای فهمش به یک فرهنگ لغت اختصاصی نیاز باشد چه سودی عاید نویسنده می‌شود؟ آیا علم اشخاص با ترازوی میزان استفاده از کلمات غریب سنجیده می‌شود؟ اساساً چرا باید اینچنین مقاله‌ها و کتابها را خواند؟ به جز چند دانشجو (که به توصیه استاد) ناگزیر به مراجعه است؛ چه انگیزه‌ای برای خوانده شدن این چنین نوشته‌هایی وجود دارد؟ 🔻اگرچه برای مبارزه با دشوارنویسان نیازی به اقدامات ویژه و راه‌اندازی پویش در شبکه های مجازی نیست. مخاطبان چنین آثاری به غایت اندک‌اند‌. کافی است در مقام آموزش یاد بگیریم ساده و روان بنویسیم، مخاطب را خسته نکنیم، از عرش دشوار نویسی به فرش روان نویسی نقل مکان کنیم، برای مردم بنویسم و آسمانی تر شویم. پ.ن: منابع کهن و دست اول که به اقتضای زمانه و ادبیات مرسوم نوشته می شد و نیز نوشته های تخصصی محل بحث نیست. @masaelepazuheshi