♻️ کانال رهنمود یکی از رسالت‌های خود را در جمع‌آوری مستندات پیرامون موضوعات مختلف ذکر شده در اطلاعات کانال می‌داند. ⭕️ این پیام به‌روزرسانی می‌شود! [پیوند پیام به‌روز] 🔸 تاکنون مستندات مختلفی در قالب‌های مختلف همچون؛ پرونده‌های ویدئویی، پرونده‌های صوتی، پرونده‌های متن PDF و دیگر قالب‌ها در کانال رهنمود منتشر شده است. 🔹 غالبا موضوع‌بندی مطالب و مستندات بر اساس هشتک‌ها صورت می‌گیرد. علاوه بر آن جهت استفاده حداکثری مخاطبین عزیز و همچنین بایگانی منظم کانال، فهرست مطالب دنباله‌دار برای بهره‌برداری در زیر آماده شده است: 🎥 مستند تصویری پروژه نفوذ 🎥 مستند تصویری پارلمان 🎥 مستند سران رژیم صهیونیستی 🎙 مستند صوتی معرفی الحاد جدید 🎥 نگاهی به انواع حکومت 📚 کتاب پیشگویی‌های آخرالزمان 🎙 سلسله بحث‌های اندیشه سیاسی اسلام 🎙 کتاب صوتی سه دقیقه در قیامت 📖 کتاب صوتی بیست گفتار شهید مطهری 📖 کتاب گویا انسان دویست و پنجاه ساله 📖 کتاب گویا توحید مفضل 🎥 مستند تصویری سقوط آزاد 📖 کتاب گویا علی از زبان علی [بخش اول] [بخش دوم] #فهرست کانال رهنمود @rahnemood313

📹 لالایی فرشته های لاهیجانی برای کودکان غزه 🔖 اجرای پرجمعیت‌ترین سرود با موضوع غزه توسط گروه سرود ضحی در حسینیه معلی 🎵 آهِ غزه کانال رهنمود @rahnemood313

#اخلاق #اخلاق_در_کربلا ...🌷صبر🌷 🖤قرآن کریم بارها سفارش به صبر کرده و آن را رمز پیروزی و موفقیت شمرده است. استادان اخلاق اسلامی به پیروی از قرآن، همواره شاگردان را به آراسته شدن به این صفت ارزشمند سفارش می­کنند. قرآن کریم می­فرماید: «وَ استَعِینُوا بِالصبرِ وَ الصلَوةِ  وَ إِنهَا لَکَبِیرَةٌ إِلا عَلى الخَْشِعِینَ / الَّذِینَ یَظنُّونَ أَنهُم مُّلَقُوا رَبهِمْ وَ أَنهُمْ إِلَیْهِ رَجِعُونَ»؛ از صبر و نماز کمک بجویید و آن بسى سنگین است مگر براى خشوع پیشه­ گان که یقین دارند به پیشگاه پروردگار خویش مى‏روند و نزد او باز مى‏گردند. (بقره / 45-46) علامه طباطبایی می­فرمایند: «کلمه استعانت به معناى یاری خواستن است و این در وقتى صورت مى‏گیرد که انسان به تنهایى نمى‏تواند مشکل و حادثه‏اى را که پیش آمده بر وفق مصلحت خود بر طرف سازد.... صبر، هر بلا و حادثه­ ی عظیمى را کوچک و ناچیز مى‏کند، و نماز که اقبال به خدا و پناه بردن به او است، روح ایمان را زنده مى‏سازد و به آدمى مى‏فهماند که به جایى تکیه دارد که انهدام پذیر نیست و به سببى دست زده که پاره شدنى نیست. (ترجمة المیزان، ج1،  ص229 ) 🖤در تمام مراحل زندگی صبر، رمز موفقیت است. بدون صبر مصیبت­ها ودشواری­هاى راه، انسان را از پاى در می­آورد. 🖤آنچه حماسه کربلا را به اوج ماندگارى و تاثیر گذارى وفتح معنوى رساند، صبر امام حسین (ع)ویاران وهمراهان او بود. امام (ع) همواره بر صبر تکیه می­فرمود و از همان آغاز گوشزد می­کرد که هر کس صبر و تحملش کم است از سپاه او جدا شود. در یکى از منزلگاه­هاى میان راه، فرمود: «اَیُّها الناسُ ! فمنْ کانَ منکمْ یصبرُ عَلى حَدِّ السَّیْفِ وَ طَعنِ الاَْسِنَّةِ فَلْیَقُمْ مَعَنا وَ اِلاّ فَلْیَنْصَرِفْ عَنّا؛ اى مردم! هر کدام از شما که تحمّل تیزى شمشیر وزخم وضربت نیزه­ ها را دارد همراه ما بماند، والاّ باز گردد». (ینابیع الموده، ص 406.) 🖤امام حسین (ع) صبر را شرط لیاقت همراهى و بی صبران را شاسته­ ی همراهی نمی­دانست. روز عاشورا، در اوج سختی کارزار یاران خویش را به صبر دعوت فرمود: (صَبْراً بَنىِ الْکِرام ! فمَا الْمَوتُ اِلاّ قَنطَرَةٌ تَعْبُرُ بِکم عَنِ الْبُؤسِ وَ الضَّرّاءِ اِلىَ الجَنانِ الْواسِعَةِ وَ النَّعیمِ الدّائِمَةِ)؛ صبر ومقاومت کنید، اى بزرگ زادگان! چرا که مرگ، تنها پلى است که شما را از رنج وسختى عبور می دهد وبه سوى بهشت گسترده ونعمتهاى همیشگى مى رساند. (نفس المهموم، ص 135) پس از نماز  ظهر عاشورا باز هم از صبر گفت: (فاتَّقوا اللّهَ وَ اصبرُوا) (بحار الانوار ج45، ص89). 🖤دلیل این همه تاکید این است که انسان صبور، هم تحمّل درد ومصیبتش بیشتر است وهم به دیگران روحیّه می دهد. سخت ترین ضربه­ هاى روحى ومصیبت­ها؛ مانند شهادت فرزندان ویاران، بر امام حسین(ع) وارد شد، ولى هرگز خود را نباخت وتن به ذلّت نداد. 🖤جملات آن حضرت در مورد صبر بر داغ عزیزان وشهادت همراهان بسیار است و از آغاز نیز خود را براى تحمل این پیشامدها آماده کرده بود. هنگام خروج از مکّه در خطبه­ى که خواند واشاره به آینده حوادث وپیشگویى شهادت خویش داشت، فرمود: (نصبِرُ عَلى بَلائِهِ وَ یُوَفّینا اُجُورَ الصّابِرینَ؛ ما به رضاى خدا رضاییم، بر بلاى اوصبر مى کنیم، اونیز پاداش صابران را به ما مى­دهد) (بحار الانوار، ج 44، ص 367) 🖤در شب عاشورا به خواهرش زینب ودیگر بانوان توصیه فرمود: این قوم جز به کشتن من راضى نمی شوند، اما من شما را به تقواى الهى و صبر بر بلا و تحمّل مصیبت وصیت می کنم. ( موسوعة کلمات الامام الحسین ، ص400) 🖤روز عاشورا، على اکبر را به تحمّل ومقاومت در برابر تشنگى فراخواند (اِصْبِرْ یا حَبیبى) ( بحار الانوار، ج 45، ص 45) و نیز یکی از فرزندان امام حسن را که پس از نبرد، تشنه خدمت امام آمد وآب طلبید، به صبر دعوت کرد (یا بُنَىَّ اِصْبِرْ قَلیلاً) ( موسوعة کلمات الامام الحسین ، ص 45) پس از شهادت قاسم، عموزادگان واهل بیت خود را به صبر دعوت کرد (صَبْراً یا بَنى عُمُومَتى، صبراً یا اَهْلَ بَیْتى) (همان ، ص 465). در آخرین وداع، دخترش سکینه را نیز به صبر بر تقدیر الهى و دوری از شکوه دعوت کرد: (فَاصْبِرى عَلى قَضاءِ اللّهِ وَ لاتَشْتَکى) . (همان ، ص 490) 🖤از زمزمه هاى عرفانى خود آن حضرت در واپسین دم حیات نیز که بر زمین افتاده بود، همین صبر بر قضاى الهى به گوش مى رسید: (صَبْراً عَلى قَضائِکَ یا رَبِّ، لااِلهَ سِواکَ... صَبْراً عَلى حُکْمِکَ یا غِیاثَ مَنْ لاغِیاثَ لَهُ). (مقتل الحسین ، مقرم ، ص 357) کانال رهنمود @rahnemood313

#اخلاق #اخلاق_در_کربلا 🌷اهمیت دادن به حق الناس🌷 امام حسین (ع) در هیچ حالی حاضر نبودند حق الناس پایمال شود. وقتی امام (ع) وارد کربلا شدند، از اطرافیان در مورد مالکان زمین­ها پرسیدند و بعد از یافتن مالکان که از مردم نینوا و غاضریه بودند، آن زمین­ها را به شصت هزار درهم خریدند تا قبرشان در ملک غیر نباشد. حضرت بعد از خرید، آن زمین­ها را به صاحبانشان صدقه داد و از آنها خواست تا زائرانش را راهنمایی کنند و از آنان سه روز پذیرایی نمایند. (مجمع البحرین، ج4، ص28، کربل) 🌷غیرت🌷 یـکـى از صفات ارزشمند در اخلاق اسلامی، "غیرت" است . "غیرت" یعنی غیر را در حریم خود راه ندادن. (مجمع البحرین ، "غیر") پیامبر اکرم (ص) فرموده است : غیرت از ایمان است . (اَلْغیرَةُ مِنَ الاِْیمانِ). (من لایحضره الفقیه ، ج 3، ص 444) کـسـى که نـسبت به ناموس خود وهمسر یا فرد مورد علاقه­ اش به حدّى اهتمام ورزد که به دیگرى اجازه وتعرّض به حریم خویش ندهد، با غیرت است. انسان غیور، نمى تواند تحمل کند که دیگران با نگاه­ هاى ناپاک یا انگیزه­ هاى فاسد، به همسر وبستگان اونزدیک شوند وقصد سوء داشته باشند. خداوند بندگان با غیرت را دوست مى­دارد: (اِنَّ اللّهَ یحبُّ مِنْ عبادِه الغَیُور) (میزان الحکمه، ج 7، ص 357). حضرت على (ع) فرموده است: « عفّت انسان به قدر غیرت اوست: «... وعفته على قدر غیرته» (نهج البلاغه ، صبحى صالح ، حکمت 47). بنى هاشم، غیرتمندان روزگار خویش بودند. جوانان بنى هاشم پیوسته اهل بیت امام حسین (ع) را در طول سفر به کربلا، محافظت مى کردند. شبها نیز با حراست این جوانان، بویژه قمر بنى هاشم، زنان حرم آسوده وبى هراس می خوابیدند. امام حسین (ع) در رجز حماسى خویش روز عاشورا بر حمایت از خانواده پدرش تاکید مى فرمود: «اَحْمى عِیالاتِ اَبى، اَمْضى عَلى دینِ النَّبى»؛ من از خانواده­ ی پدرم حمایت می­کنم، من پیرو دین پیامبر (ص) هستم.( بحار الانوار، ج 45، ص 49) روز عاشورا حضرت خانواده، دختران وخواهر خود را به اجتناب از گریبان دریدن وچهره خراشیدن توصیه کرد وآنان را از آه و زارى و واویلا سر دادن بر حذر داشت تا مبادا بدن آنها را دشمن ببیند یا صدایشان را بشنود. در واپسین لحظات هم که مجروح بر زمین افتاده بود، وقتى شنید که گروهى از سپاه دشمن قصد حمله به خیمه ها و تعرّض به زنان و کودکان دارند، بر سرشان فریاد کشید: «اِنْ لَمْ یکنْ لَکمْ دینٌ وَ کنتمْ لاتخافونَ الْمَعادَ فَکُونُوا اَحْراراً فى دُنْیاکمْ...»( بحار الانوار، ج 45، ص 51)؛ اى پیروان آل ابوسفیان، اگر دین ندارید واز معاد نمى ترسید، پس در دنیایتان آزاده باشید واگر عربید، به اصل وتبار خویش برگردید... من با شما مى جنگم وشما با من مى جنگید، به زنان که نباید تعرّض کرد، تا وقتى من زنده ام، طغیان گرانتان را از تعرّض نسبت به حرم من باز دارید: (فاْمنعوا عتاتِکُم عَنِ التَّعرُّضِ لِحَرَمى ما دُمْتُ حیاً) (هـمـان) از غیرت او بود که در همان حال هم از کار ناجوانمردانه سپاه دشمن برآشفت واعتراض کرد و تا زنده بود نتوانست تحمل کند که نامردان به حریم ناموس او نزدیک شوند. طرفداران امام حسین (ع) هم مردمانی با غیرت بوده و هستند. عبدالله عفیف ازدى در کوفه بر ضد ابن زیاد اعتراض کرد و اسیر گرفتن خانواده حسین (ع) وعترت پیامبر را خلاف غیرت اسلامی می­دید. زینب کبری(س) در شام و مقرّ حکومت یزید به اعتراض کرد که چرا اهل بیت پیامبر را در معرض دید و تماشاى مردم کوچه و بازار قرار داده است. (حیاة الامام الحسین ، ج 3، ص 378)، غیرت زینب اجازه نمی­داد که ناموس رسول الله(ص) در معرض نگاه اجنبی باشد. کانال رهنمود @rahnemood313

#اخلاق #اخلاق_در_کربلا 🌷عفت و حیا🌷 کرامت انسانى زن، در سایه عفاف او تامین می شود. اسلام براى حفظ عفت و پاکدامنى زن وحفظ جامعه از آلودگی­هاى اخلاقى قوانین محکمی تشریع کرده است . نهضت عاشورا براى احیاى ارزش­هاى دینى بود و در سایه­ ی آن عفت زن مسلمان نیز جایگاه خود را یافت وامام حسین (ع) وزینب کبرى ودودمان رسالت، چه با سخنانشان، چه با نحوه عمل خویش، برای حفظ این گوهر ناب کوشیدند. حسین بن على (ع) به خواهران خویش زینب وام کلثوم وبه دخترش فاطمه توصیه فرمود که اگر من کشته شوم، گریبان چاک نزنید، صورت مخراشید وسخنان ناروا ونکوهیده مگویید. (موسوعه کلمات الامام الحسین ، ص 406) سید بن طاووس در لهوف نوشته است: شب عاشورا امام حسین (ع) در گفتگو با خانواده اش آنان را به حجاب و عفاف و خویشتن دارى توصیه کرد. (الملهوف على قتلى الطفوف ، ص 142) در لحظات بحرانی عصر عاشورا، وقتى آن حضرت صداى، گریه بلند دخترانش را شنید، برادرش عباس و پسرش علىّ اکبر را فرستاد که آنان را به صبورى و مراعات آرامش دعوت کنند، تا مبادا صدای ناموس حضرت به گوش نامحرمان و مردان اجنبی برسد..( وقعة الطف ، ص 206) امام سجاد(ع) نیز تا مى توانست، مراقب حفظ شؤون و حرمت بانوان بود. در کوفه به ابن زیاد گفت : اگر اهل تقوایی، مرد مسلمان وپاکدامنى را همراه این زنان بفرست! (تاریخ طبرى ، ج 4، ص 350) شیخ مفید می­نویسد: پس از کشته شدن امام حسین (ع) وقتى گذار عمر سعد نزد زنان و دختران امام شهدا افتاد، زنان بر سر اوفریاد زدند وگریستند و از او خواستند که آنچه را از آنان غارت شده به آنان بازگردانند، تا به وسیله آنان خود را بپوشانند.( ارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 113) روز عاشورا وقتى زینب کبرى، بى طاقت شد و به صورت خود زد، امام به اوفرمود: آرام باش، زبان شماتت این گروه را نسبت به ما دراز مکن .( الملهوف علی قتلی الطفوف، ص 151) در حادثه حمله دشمن به خیمه ها وغارت آنچه آنجا بود، زنى از بنى بکر بن وائل از بانوان حرم دفاع کرد وخطاب کرد که : اى آل بکر بن وائل ! آیا دختران پیامبر را غارت می کنند وجامه هایشان را مى برند وشما مى نگرید؟ ( همان ، ص 181) ام کلثوم به مامور بردن اسیران گفت: وقتى ما را وارد شهر دمشق مى کنید از درى وارد کنید که تماشاچى کمترى داشته باشد. واز آنان درخواست کرد که سرهاى شهدا را از میان کجاوه هاى اهل بیت فاصله بدهند تا نگاه مردم به آنها باشد وحرم رسول الله را تماشا نکنند وگفت : از بس که مردم ما را در این حال تماشا کردند، خوار شدیم .! (همان ، ص 142) از اعتراض­هاى شدید حضرت زینب (س) به یزید، این بود: اى یزید! آیا از عدالت است که کنیزان خود را در حرمسرا پوشیده نگاه داشته­اى ودختران پیامبر را به صورت اسیر شهر به شهر می گردانى، حجاب آنها را هتک کرده، چهره هایشان را در معرض دید همگان قرار داه اى که دور ونزدیک به صورت آنان نگاه مى کنند؟!( همان ، ص 218) کانال رهنمود @rahnemood313

#معارف #شبهات 🌷شبهه :🌷 چرا امام حسین ع خانواده خود را همراهش برد حال آنکه میدانست شهید می شود و خانواده اش را به اسارت می برند؟ چه مصلحتی در همراه‌داشتن خانواده‌اش می‌دید؟ همین ابهام بدان انجامید که حضرتشان مورد اعتراض برخی اطرافیان قرار گیرد. به عنوان نمونه، ابن عباس به ایشان عرضه داشت: «پسرعموجان! به سراغ کوفیان مرو، همانا آنان گروه فریب‌کار هستند ... و اگر از روی ناچاری به کوفه می‌روی، زنان و کودکان را به همراه مبر که ایمن نیستم از این‌که انتقام‌جویانه تو را همچون عثمان بن عفان، در حالی بکشند که زنان و کودکانت نظاره‌گر تو باشند».(دینورى‏، ابو حنیفه احمد بن داود، الاخبار الطوال، تحقیق، عامر، عبد المنعم، ص 244) 🌷جواب🌷 پژوهشگران اسلامی؛ انگیزه‌های مختلفی برای به همراه داشتن خانواده بیان کرده‌اند؛ در این‌جا به بعضی از آنها اشاره می‌شود: 🖤پذیرش مصلحت و اراده الهی تمام کسانى که همراهی اهل‌بیت امام حسین(ع) را با ایشان برخلاف مصلحت تشخیص دادند؛ با حساب و منطق مادی خودشان به این تشخیص رسیده بودند، اما حضرتشان پاسخی می‌داد که از جنبه دیگری به ماجرا پرداخته و جنبه معنوى مطلب را بیان می‌کرد: ایشان اطرافیانش را با این سخن خطاب قرار داد: در عالم رؤیا جدّم به من فرمود: «انَّ اللهَ شاءَ انْ یَراکَ قَتیلاً»؛ «خدا می‌خواهد تو را کشته ببیند». گفتند: پس اگر این‌طور است، چرا خانواده را همراهتان می‌برید؟ که پاسخ شنیدند: این را هم جدّم فرمود: «انَّ اللهَ شاءَ انْ یَراهُنَّ سَبایا»؛ «خدا می‌خواهد آنان را در لباس اسارت ببیند».(سید بن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 65) مشیّت و یا اراده خدا در خود قرآن  در دو مورد به کار می‌رود که یکى را اصطلاحاً «اراده تکوینى» و دیگرى را «اراده تشریعى» می‌گویند. اراده تکوینى؛ یعنى قضا و قدر الهى که اگر چیزى قضا و قدر حتمى الهى به آن تعلّق گرفت، معنایش این است که در مقابل آن دیگر کارى نمی‌شود کرد. معناى اراده تشریعى این است که خدا این‌طور راضى است، و این‌چنین می‌خواهد. پس خدا خواسته است که امام حسین(ع) شهید باشد، و خانواده او اسیر باشند؛ یعنى‏ رضاى حق تعالی در مصلحت است و مصلحت؛ یعنى جهت کمال فرد و بشریّت؛ لذا این‌طور نبود که وقتى از ایشان می‌پرسیدند چرا زنان و فرزندان را می‌برید، بفرماید اصلاً من در این قضیه بی‌اختیارم، بلکه به این صورت می‌شنیدند که با الهامى که از عالم معنا به من شده است، من چنین تشخیص داده‌ام که مصلحت در این است و این کارى است که من از روى اختیار انجام می‌دهم، ولى براساس آن چیزى که آن‌را مصلحت تشخیص می‌دهم؛ از این‌رو هرکس این جواب امام حسین(ع) را می‌شنید، دیگر چیزى نمی‌گفت(مطهری، مرتضی، مجموعه‏ آثار، ج ‏17، ص 395 – 396، تهران، صدرا) ... ادامه دارد ... کانال رهنمود @rahnemood313

#معارف #شبهات ...🖤انگیزه مذهبی از آن‌جا که محتوای قیام امام(ع)، مذهبی و مقدس است، همراه آوردن خانواده، از نظر آثار مذهبی، بسیار سودمند و مؤثر بود؛ زیرا عرفان و محبتی که در دل اهل‌بیت امام(ع)، نسبت به خداوند بود، برای همراهانِ دیگر امام، بسیار درس‌آموز و کارگشا بود و نمونه‌های آن‌را در سخنان حضرت زینب س می‌توان یافت. وقتی ابن زیاد بعد از شهادت و اسیری خاندان امام، می‌گوید: اوضاع را چگونه دیده‌اید؟ زینب(س) در جواب او می‌گوید: «ما رَأَیْتُ إِلَّا جَمیلا»؛ «از خدا جز زیبایی (خیر و محبت) ندیده‌ام».(اللهوف على قتلى الطفوف، ص 160) زینب آن‌قدر با خدای خود نزدیک و آشناست که اطمینان دارد مصیبت‌های وارده پایان کار نیست. بلکه افق‌های روشنی در پشت این وقایع نهفته است. زینب به ابن زیاد فهماند آنچه ناگوار است از ناحیه دشمنان خدا است و از ناحیه خدا جز سعادت و نیک‌بختی به انسان نمی‌رسد و به استقبال شهادت و اسیری رفتن، همانند رفتن به مهمانی دوست و نزدیک شدن به او است. امام(ع) با آوردن حضرت زینب(س) به همراه خود، به همه زنان و مردان جهان آموخت که یک مؤمن و خداشناس، از نظر روابط قلبی و پیوند درونی با خدای خویش، باید چنین باشد. اگر امام(ع) خانواده‌اش را به همراه نمی‌آورد، صفحات تاریخ از این نمونه‌های درخشان خالی می‌ماند.(فاضل استرآبادی، محمد، عاشورا؛ انگیزه، شیوه و بازتاب، ص 234 – 235)... ادامه دارد... کانال رهنمود @rahnemood313

🔵در تاریخ بنویسید در روزگاری آنقدر مسلمانان را کشتند که دیگر کفن و زمین برای دفن کم آورده بودند و کودکانشان را در میان سجاده و جا نماز دفن میکردند کانال رهنمود @rahnemood313

#معارف #شبهات ...🖤 انگیزه امنیتی امام(ع) در مدینه خانه امنی سراغ نداشت تا خانواده‌اش را به آن‌جا بفرستد و هنگام خروج از مدینه، هیچ‌کس هم به او پیشنهاد نکرد که من از خاندان تو حمایت می‌کنم؛ لذا امام(ع) نگران اسیر شدن خانواده خود در حال حیاتش بود؛ زیرا احتمال قوی وجود داشت که دولت‌مردان و مأموران یزید، زنان و فرزندان امام را در همان مدینه، دستگیر کرده و به گروگان بگیرند و در نتیجه، امام به ناچار برای خلاصی و رهایی زنان و خواهران خود، مجبور می‌شد خود را معرفی و تسلیم نماید و بعد از تسلیم نیز دو پیشنهاد بر سر راهش گذاشته می‌شد، یا با ذلت و خواری بیعت کند و یا به شیوه مرموزی به قتل می‌رسید، و هیچ دردسری هم برای دستگاه حاکم به وجود نمی‌آمد. بنابراین، وقتی عاقبت امر، چنین باشد، چرا امام کاری کند که در نهایت به ذلت و خواری بینجامد، بلکه از همان ابتدا با عزت و سربلندی، تمام راه‌های نفوذ را بر دشمن بسته و دشمن را از این نظر خلع سلاح می‌کند، و این کاری بود که امام(ع) انجام داد. و در مورد مکه نیز همین سخن جاری است؛ زیرا وقتی امام در مدینه که سال‌ها در آن زندگی کرد و اکنون نیز محل زندگی او بود، پناهگاه و محلّ امنی نداشته باشد، در مکه حتماً محلّ امنی نخواهد داشت.(فاضل استرآبادی، محمد، عاشورا؛ انگیزه، شیوه و بازتاب ص۲۳۵_۲۳۶) سید بن طاووس می‌گوید: «از مواردی که ممکن است سبب همراهی زنان اهل‌بیت بیت ع تلقی شود این است که اگر امام حسین(ع) زنان و فرزندان خود را در مدینه و یا جایی غیر از آن، می‌گذاشت، احتمال می‌رفت که یزید بن معاویه زن و فرزند امام را دستگیر کرده و سپس عواقب شوم و رفتارهای زننده‌ای پیش می‌آمد که امام حسین(ع) را از جهاد و شهادت باز می‌داشت».(اللهوف على قتلى الطفوف، ص 84) کانال رهنمود @rahnemood313

💥ایام محرمه اول سمت راستی رو ببینید بعد سمت چپ، بعد دعا کنید . 💥عجب صبری داره زینب سلام الله علیها ─═┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅┅─ ✅😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭 کانال رهنمود @rahnemood313

▪️آقای عباس موزون عزیز در مورد واژه تَنَقَّبت در زیارت عاشورا تفسیری فوق‌العاده دردناک بیان فرمودن که حتما باید بشنوید کانال رهنمود @rahnemood313