‍ ❓ #سوال2702: سلام یکی از شب‌های ماه رمضان در حرم شاهچراغ(ع) نقل به مضمون فرمودید: مهار نکردن عجله خیلی خطرناک است و به عنوان راهکار هم گفتید که در ذهن داشته باشیم مثلا ممکن است یک ساعت دیگر بمیریم و از خودمان بپرسیم حالا می‌خواهی به کجا برسی؟ من از آن شب تقریبا هر روز، کم‌و‌بیش درگیر بودم که عجله‌هایم را کم کنم اما متأسفانه تقریبا حتی به مقدار کم هم موفق نبودم. همیشه یک توجیهاتی مثل اینکه حالا اگر نمردی چی؟ یا اینکه بگذار اگر یک ساعت آخرت هست به کار بیشتری برسی و اصلا مُردی هم که مُردی و ... به ذهنم می‌آید!😅 مثلا رانندگی یا حتی راه‌رفتنِ آرام و باطمأنینه برایم سخت است و تا حدی که خطر محسوسی نداشته باشد سریع می‌روم. فیلم‌های تلویزیون برایم کسل‌کننده هستند و فیلم‌هایی که خودشان هم روند تندی دارند را با سرعت 1.5 می‌بینم. یا مثلا وقتی در مسجدمان دعای کمیل می‌خوانند از یک جایی به بعد واقعا سختم می‌شود و سریع‌تر می‌خوانم تا حواسم پرت نشود. ولی کلا انجام‌دادن آرام هر کار که بنظرم بشود با سرعت تند و با همان کیفیت انجام داد برایم سخت است. تا می‌خواهم تمرین کنم یک کار آرامی را انجام بدهم زود دلسرد می‌شوم.😔 📚 پاسخ صوتی و متنی #آقا_سید: با سلام تمام حسنات و سیئات تمرینی است؛ یعنی باید تمرین کنید و طبق تمرین روز به روز سعی کنید حسنات را تقویت و سیئات را تضعیف کنید. مهم این است که آمار داشته باشیم که سیر ما صعودی است یا نزولی. از اذکار من جمله سوره ناس و فلق هم می‌توانید کمک بگیرید که پناه به خداست از شیطانی که مرکز تعجیل‌ها و به عجله‌انداختن‌هاست. 🆔 @rahpouanquestion