بسم الله الرحمن الرحیم #حضرت_زهراء_سلام_الله_علیها #حضرت_زهراء_سلام_الله_علیها_و_عاشوراء #احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع وداع فاطمة س با علی ع کلمینی یا فاطمة سخنان حضرت زهراء س با علی ع در وداع آخر درباره ایتام عاشوراء و کربلاء فأقبل أمير المؤمنين عليها السّلام مسرعا حتّى دخل عليها، و إذا بها ملقاة على فراشها- و هو من قباطيّ مصر- و هي تقبض يمينا و تمدّ شمالا، فألقى الرّداء عن عاتقه و العمامة عن رأسه، و حلّ أزراره، حضرت با سرعت به راه افتاد تا اينكه وارد منزل شد، ديد فاطمه عليها السّلام روى بستر افتاده به راست و چپ، خود را جمع مى‏كند و مى‏كشد، عبا را از دوش و عمامه ‏اش را از سر به يك سوى افكند دكمه‏هايش را باز كرد و أقبل حتّى أخذ رأسها و تركه في حجره و جلو آمده سر حضرت را از زمين برداشته به دامن گرفت و ناداها: يا زهراء! فلم تكلّمه، و صدايش زد: یا زهرا! پاسخى نداد. فناداها: يا بنت محمّد المصطفى! فلم تكلّمه، بار ديگر او را صدا زد: اى دختر محمّد مصطفى! جواب نداد. فناداها: يا بنت من حمل الزّكاة في طرف ردائه و بذلها على الفقراء! فلم تكلّمه، گفت: اى دختر كسى كه زكات را با گوشه‏هاى عبايش به در خانه فقرا مى‏برد و به آنها مى‏بخشيد! باز سخنى نگفت. فناداها: يا ابنة من صلّى بالملائكة في السماء مثنى مثنى! فلم تكلّمه، صدا زد: اى دختر كسى كه بر فرشتگان در آسمانها دوگانه دوگانه نماز گزارد! سخن نگفت. فناداها: يا فاطمة كلّميني فأنا ابن- عمّك عليّ بن أبي طالب. صدايش زد: اى فاطمه با من حرف بزن! من پسر عمويت على بن ابى طالبم. قال: ففتحت عينيها في وجهه و نظرت إليه و بكت و بكى حضرت ديدگانش را به روى على عليه السّلام گشود و نگاهى به آن حضرت افكند و گريست و امير المؤمنين نيز گريه كرده و قال: ما الّذي تجدينه فأنا ابن عمّك عليّ بن أبي طالب. فرمود: چه مى‏يابى اى فاطمه! من پسر عمويت على بن ابى طالبم. فقالت: يا ابن العمّ إنّي أجد الموت الّذي لا بدّ منه و لا محيص عنه، ...... گفت: اى پسر عمو! من مرگى را كه چاره‏اى ندارد و نمى‏توان از آن فرار كرد را،......می بینم يا أبا الحسن و لا تصح في وجوههما فيصبحان يتيمين غريبين منكسرين، فإنّهما بالأمس فقدا جدّهما و اليوم يفقدان امّهما، فالويل لامّة تقتلهما و تبغضهما. اى ابو الحسن به روى یتیمانم ، (در مقام تجاهل عارف سخن فرموده است) آنان داد نكشى! كه اين فرزندان يتيم من دل شكسته و غريب و تنهايند. آنان ديروز جدّشان را و امروز مادرشان را از دست داده‏اند، واى بر مردم و جماعتى كه آنان را مى‏كشند و با آنان دشمنى مى‏كنند! ثمّ أنشأت تقول: سپس این اشعار عاشورایی را حضرت زهراء س قرائت فرمود: اِبكني إن بكيت يا خير هادي‏ اگر مى‏گريى بر من گريه كن اى بهترين و اسبل الدّمع فهو يوم الفراق‏ راهنما! و اشك بريز كه روز جدايى است! يا قرين البتول اوصيك بالنسل اى همسر بتول تو را به فرزندانم سفارش مى‏كنم فقد أصبحا حليف اشتياق كه امروز همدم سوز و شور گشته‏ايم. ابكني و ابك لليتامى و لا تن- بر من و بر يتيمان گريه كن و كشته به دست س قتيل العدى بطفّ العراق‏ دشمن را در سرزمين عراق (كربلا) از ياد نبر. فارقوا فأصبحوا يتامى حيارى‏ جدا گشته و يتيم و سرگردان شده‏اند، يحلف اللّه فهو يوم الفراق‏ سوگند به خدا كه روز جدايى است. 2 و 3- «نوائب الدهور» للعلّامة السيد المير جهانيّ، ص 194 و 192.فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى(ص)، الرحماني الهمداني ،ص:536