🕋📜🕋📜🕋 🕋 #معرفت_حضرت_قرآن #انس_با_حضرت_قرآن ✨الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُون‏ (سوره بقره، آيه ۱۲۱) 🔰عنِ الصَّادِقِ (علیه السلام): عَلَيْكُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ بر شما باد به تلاوت حضرت قرآن [مداومت داشته باشید] 📔وسائل الشيعة، ج۶ ص: ۱۹۰ *⃣یکی از مصادیق انس با حضرت قرآن که هم در آیات حضرت قرآن و هم در فرمایشات نورانی حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام)، مؤمنین به آن سفارش و أمر شده اند، «تلاوت حضرت قرآن» است. ◽️تلاوت، از ریشه «تلو»، به معنای «اتّباع» است. گرچه در معنای ظاهر،‌ به خواندن آیات حضرت قرآن که یکی پس از دیگری و در اتباع یکدیگر صورت می پذیرد، تلاوت گفته می شود، اما حقیقت معنای آن، متابعت از حضرت قرآن در قرائت و دنبال کردن معانی و پیروی در عمل می‌باشد. به عبارت دیگر ، تلاوت ، خواندن صورت ظاهر آیات است به همراه توجه به معانی و مفاهیم و مصادیق و اوامر و نواهی حضرت قرآن. 📓الموسوعة الفقهیّة، ج۱۳، ص۲۵۰ـ۲۶۰ ا┅═✧❁ 🕋 ❁✧═┅ا ◀️تلاوت در نقطه وحدت و مطلق معنا، تنها مخصوص حضرات قرآن ناطق و «الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ» (علیهم السلام) است که تا این تلاوت از جانب حضرات معدن وحی الله (علیهم السلام) بر خلق صورت نپذیرد، کسی به معانی و مفاهیم آیات حضرت قرآن و اوامر و نواهی آن پی نبرده و درکی از کلام خداوند عزوجل نخواهد داشت: ▫️عن ابی عبدالله (علیه السلام) : قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ‏ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ‏ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ‏ » قَالَ: هُمُ الْأَئِمَّةُ علیهم السلام. 📔الكافي ؛ ج۱ ؛ ص۲۱۵ ✔️در آیات حضرت قرآن، تلاوت حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) بر مردم ، به عنوان یکی از منت های ذات اقدس اله بر آنان بر شمرده شده است؛ تلاوتی که سبب می گردد تعلیم کتاب و حکمت، در قلوب خلق مؤثر واقع شده و ممکن گردد: ✨لقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي‏ ضَلالٍ مُبين (سوره ال عمران،‌آيه ۱۶۴) 🖋لذا خداوند عزوجل، به رسول خویش (صلی الله علیه و اله و سلم) أمر می نماید تا آنچه به او وحی شده است را بر مردم تلاوت نماید؛ و این شأن را [در مطلق معنا] تنها مخصوص حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله و سلم) معرفی می نماید . به عبارت دیگر،‌ همو که بر او وحی میشود، تلاوت نیز تنها از لسان او بر مردم جاری می گردد: ✨اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتابِ .. (سوره عنکبوت،‌آیه ۴۵) ✨و اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ كِتابِ رَبِّكَ ...(سوره کهف،‌آيه ۲۹) ✨رسُولاً يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَيِّناتٍ لِيُخْرِجَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ ..(سوره طلاق، آيه ۱۱) ⏪این تلاوت که از لسان مبارک حضرت معدن الوحی و التنزیل (صلی الله علیه و اله و سلم) صادر می شود،‌ صبغه تنذیری دارد؛ به عبارت دیگر، با تلاوت آن حضرت است که انذار محقق شده و هدایت از ضلالت بر خلق تمییز داده می شود؛ چنانکه در آیات سوره مبارکه نمل، شأن تلاوت با شأن «منذر» بودن حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) تعریف می شود: ✨إنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَها وَ لَهُ كُلُّ شَيْ‏ءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ * وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى‏ فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ (سوره نمل،‌آيات ۹۱ و ۹۲) ▫️ای رسول، به مردم بگو : من به تلاوت حضرت قرآن بر شما، أمر شده ام؛ پس هر کس هدایت شود،‌ به نفع خود هدایت شده و هر کس گمراه شود، پس بگو که من تنها از انذارکنندگان هستم 🖋یکی از أسرار و وجوه تلاوت شدن قرآن از رأس مبارک حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) و نقطه تحت باء بسم الله، نیز همین بوده است؛ تلاوتی که هم منذر بود و هم هادی . منذر برای آنان که از حقیقت غافل بوده اند و هادی برای آنان که طالب هدایت بودند و اتمام حجتی برای همگان (حتی قتلة و ظلمة ، لعنة الله عليهم اجمعين). ▫️و هُوَ عَلَى رُمْحٍ .. سَمِعْتُهُ يَقْرَأُ «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً» (سوره کهف، آیه۹) فَقَفَّ وَ اللَّهِ شِعْرِي عَلَيَّ وَ نَادَيْتُ رَأْسُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَعْجَبُ وَ أَعْجَبُ ! 📔الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج۲ ص: ۱۱۷ 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #معرفت_حضرت_قرآن #انس_با_حضرت_قرآن 🔰قال أمير المؤمنين علي (عليه السلام): ▫️إِنْ أَرَدْتَ الْمُونِسَ فَالْقُرْآنُ يَكْفِيكَ ✔️اگر به دنبال مونس می گردی،‌ حضرت قرآن برای تو کافی است ا┅═✧❁ ⚜️ ❁✧═┅ا 🖋اُنس در لغت به معنی الفت و رابطه، دوستی و وابستگی است و در مقابل وحشت قرار دارد؛ أنس با شیء به معنای آرامش یافتن با آن شیء‌ است . ◀️آنچه که در کلام اهل بیت (علیهم السلام) ،‌ به عنوان تام ترین و بالاترین شیء ای که با آن انس گرفته می شود، معرفی شده، «حضرت قرآن» است: ▫️مَنْ‏ أنِسَ‏ بِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ لَمْ تُوحِشْهُ مُفَارَقَةُ الإِخْوَانِ»(۱): هرکس با حضرت قرآن انس بگیرد، از جدایی دوستان وحشتی نخواهد داشت ▫️ إِنْ أَرَدْتَ الْمُونِسَ فَالْقُرْآنُ يَكْفِيكَ (۲): اگر به دنبال مونس می گردی،‌حضرت قرآن برای تو کافی است ▫️طَلَبْتُ الْأُنْسَ فَوَجَدْتُهُ فِي قِرَاءَةِ الْقُرْآنه (۳): حضرت صادق آل محمد (علیه السلام) فرمودند دنبال مونسی بودم که در پناه آن، آرامش پیدا کنم، آن را در قرائت حضرت قرآن یافتم. ◀️انس با حضرت قرآن و معیت با آن، از چنان عظمت والایی برخوردار است که حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) در شب عاشوراء و در میدان عبودیت کربلاء ، به حضرت علمدار مولانا ابالفضل العباس (علیه السلام) توصیه نمود تا یک شب را از دشمن به جهت عبادت و تلاوت حضرت قرآن مهلت بگیرد و با تصریح به «حبّ به تلاوت حضرت قرآن» (۴) ، انس با آن را به عنوان سیره ای در مکتب حسینی (علیه السلام) اعلان نمودند. سیره ای که تمامی اصحاب حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) در میدان عبودیت هستی، به آن مشغول بوده و لذا نقل است که از پشت خیمه ها، صدایی كَدَوِيِّ النَّحْلِ (همچون صدای زنبورهای کندو عسل) از عبادت و تلاوت حضرت قرآن به گوش می رسید. (۵) ⏪شأن «معیت با حضرت قرآن» که در کلام مولانا سیدالساجدین (علیه السلام) ذکر شده، شأنی است که به سبب انس با حضرت قرآن حاصل می گردد: ⚜«لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِي» (۶): اگر اهل مشرق و مغرب همگی بمیرند،‌ پس از آنکه حضرت قرآن با من است، وحشتی نخواهم داشت». ☑️به عبارت دیگر، انس با حضرت قرآن ما را به معیت با حضرت قرآن می رساند و هر چه این انس عمیق تر و کامل تر باشد، معیت با حضرت قرآن نیز کامل تر و تام تر خواهد بود. _________ (۱). تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ۱۱۲ (۲). جامع الأخبار(للشعيري) ؛ ص۱۸۱ (۳).مستدرک الوسائل،ج۱۲، ص۱۷۴. (۴).« أَنِّي كُنْتُ قَدْ أُحِبُّ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ كِتَابِهِ..»؛بحار الأنوار ج۴۴ ص: ۳۹۲ (۵) «بَاتَ الْحُسَيْنُ علیه السلام وَ أَصْحَابُهُ تِلْكَ اللَّيْلَةَ وَ لَهُمْ دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحْلِ» ؛ تسلية المجالس و زينة المجالس (مقتل الحسين عليه السلام) ؛ ج۲ ؛ ص۲۶۷؛ للهوف على قتلى الطفوف (ترجمه فهرى) النص، ص: ۹۴ (۶). الكافي؛ج۲ ؛ ص۶۰۴

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #معرفت_حضرت_قرآن #انس_با_حضرت_قرآن 🔰قال أمير المؤمنين علي (عليه السلام): ▫️إِنْ أَرَدْتَ الْمُونِسَ فَالْقُرْآنُ يَكْفِيكَ ✔️اگر به دنبال مونس می گردی،‌ حضرت قرآن برای تو کافی است ا┅═✧❁ ⚜️ ❁✧═┅ا 🖋اُنس در لغت به معنی الفت و رابطه، دوستی و وابستگی است و در مقابل وحشت قرار دارد؛ أنس با شیء به معنای آرامش یافتن با آن شیء‌ است . ◀️آنچه که در کلام اهل بیت (علیهم السلام) ،‌ به عنوان تام ترین و بالاترین شیء ای که با آن انس گرفته می شود، معرفی شده، «حضرت قرآن» است: ▫️مَنْ‏ أنِسَ‏ بِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ لَمْ تُوحِشْهُ مُفَارَقَةُ الإِخْوَانِ»(۱): هرکس با حضرت قرآن انس بگیرد، از جدایی دوستان وحشتی نخواهد داشت ▫️ إِنْ أَرَدْتَ الْمُونِسَ فَالْقُرْآنُ يَكْفِيكَ (۲): اگر به دنبال مونس می گردی،‌حضرت قرآن برای تو کافی است ▫️طَلَبْتُ الْأُنْسَ فَوَجَدْتُهُ فِي قِرَاءَةِ الْقُرْآنه (۳): حضرت صادق آل محمد (علیه السلام) فرمودند دنبال مونسی بودم که در پناه آن، آرامش پیدا کنم، آن را در قرائت حضرت قرآن یافتم. ◀️انس با حضرت قرآن و معیت با آن، از چنان عظمت والایی برخوردار است که حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) در شب عاشوراء و در میدان عبودیت کربلاء ، به حضرت علمدار مولانا ابالفضل العباس (علیه السلام) توصیه نمود تا یک شب را از دشمن به جهت عبادت و تلاوت حضرت قرآن مهلت بگیرد و با تصریح به «حبّ به تلاوت حضرت قرآن» (۴) ، انس با آن را به عنوان سیره ای در مکتب حسینی (علیه السلام) اعلان نمودند. سیره ای که تمامی اصحاب حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) در میدان عبودیت هستی، به آن مشغول بوده و لذا نقل است که از پشت خیمه ها، صدایی كَدَوِيِّ النَّحْلِ (همچون صدای زنبورهای کندو عسل) از عبادت و تلاوت حضرت قرآن به گوش می رسید. (۵) ⏪شأن «معیت با حضرت قرآن» که در کلام مولانا سیدالساجدین (علیه السلام) ذکر شده، شأنی است که به سبب انس با حضرت قرآن حاصل می گردد: ⚜«لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِي» (۶): اگر اهل مشرق و مغرب همگی بمیرند،‌ پس از آنکه حضرت قرآن با من است، وحشتی نخواهم داشت». ☑️به عبارت دیگر، انس با حضرت قرآن ما را به معیت با حضرت قرآن می رساند و هر چه این انس عمیق تر و کامل تر باشد، معیت با حضرت قرآن نیز کامل تر و تام تر خواهد بود. _________ (۱). تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ۱۱۲ (۲). جامع الأخبار(للشعيري) ؛ ص۱۸۱ (۳).مستدرک الوسائل،ج۱۲، ص۱۷۴. (۴).« أَنِّي كُنْتُ قَدْ أُحِبُّ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ كِتَابِهِ..»؛بحار الأنوار ج۴۴ ص: ۳۹۲ (۵) «بَاتَ الْحُسَيْنُ علیه السلام وَ أَصْحَابُهُ تِلْكَ اللَّيْلَةَ وَ لَهُمْ دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحْلِ» ؛ تسلية المجالس و زينة المجالس (مقتل الحسين عليه السلام) ؛ ج۲ ؛ ص۲۶۷؛ للهوف على قتلى الطفوف (ترجمه فهرى) النص، ص: ۹۴ (۶). الكافي؛ج۲ ؛ ص۶۰۴ 🕋 🕋📜🕋📜🕋

#معرفت_حضرت_قرآن #انس_با_حضرت_قرآن ⚜قال مولانا الإمام سید الساجدین زين العابدين، علي بن الحسين (عليه السلام) : ▫️«لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِي» اگر اهل مشرق و مغرب بمیرند،‌ پس از آنکه حضرت قرآن با من است، وحشتی نخواهم داشت. 📓الكافي؛ج۲ ؛ ص۶۰۴

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #معرفی_شئون_متفاوت_حفظ_آیات_حضرت_قرآن 🔰حفظ آیات حضرت قرآن 🔷معرفی شئون متفاوت حفظ آیات حضرت قرآن ◀️(۳). حمل آیات حضرت قرآن 🔘یکی دیگر از مراتب انس با حضرت قرآن که مصداقی از مصادیق «حفظ» به شمار می رود، حمل آیات حضرت قرآن است که در احادیث از این مؤمنینی که به این شأن متصف شده اند، با عنوان «حملة القرآن» نام برده شده است. ✔️به عبارت دیگر، در مرتبه ای که «حفظ مربوط به قلب» می باشد، منظور صرف به خاطر سپردن الفاظ و عبارات نیست؛ بلکه مرتبه ای است که مؤمن، نگهدار و مرابط و مرزبانِ حقائق و معانی و بواطن آیات حضرت قرآن می باشد و از دین خداوند محافظت می نماید. چرا که به میزان علمی که از معانی و حقائق نهفته در بواطن آیات قرآن را در قلب خود حمل کرده باشد، به همان میزان عالِم به دین و حافظ و نگهدارنده حدود الهی است و با تحریف و تفسیر به رأی ها و استنباط های غلطی که جهّال بر اساس آیات حضرت قرآن ارائه می دهند، مبارزه نموده و از حدود حضرت قرآن نگهداری و نگهبانی می نماید. 🖋بدین جهت است که در فرمایشات نورانی اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) مناقب ویژه ای برای «حاملان حضرت قرآن» ذکر شده و آنان بر بقیه خلق برتری داده شده اند. 🔹به عنوان نمونه، حضرت الامام حسن بن علی العسکری (علیه السلام) در بیان فضیلت های «حملة القرآن»، آنان را در زمره اولیاء الله و خاصّان الهی معرفی نموده که حُبّ‌ و بغض نسبت به ایشان،‌ ملاک حبّ ‌و بغض نسبت به خداوند عزوجل می باشد: ▫️حَمَلَةُ الْقُرْآنِ الْمَخْصُوصُونَ بِرَحْمَةِ اللَّهِ الْمُلْبَسُونَ نُورَ اللَّهِ الْمُعَلَّمُونَ كَلَامَ اللَّهِ الْمُقَرَّبُونَ مِنَ اللَّهِ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالَى اللَّهَ وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَى اللَّهَ ▪️حاملان قرآن، به رحمت الهی اختصاص داده شده و به نور الهی پوشانده شده اند؛ آنان معلّمان کلام خداوند هستند و مقربان درگاه الهی که هر کس آنان را دوست بدارد ، خداوند را دوست داشته و هر کس با آنان دشمنی کند، با خداوند عزوجل دشمنی کرده است 📓تفسیر الامام حسن العسکری (علیه السلام) ج۱ ص۱۴ ☑️از آنجا که حمل حضرت قرآن مربوط به «قلب» و به معنای «حمل علم و معانی حضرت قرآن» است ، حاملان قرآن «عرفاء بهشت» معرفی شده اند، یعنی آنان که بر دیگر بهشتیان، در مراتب معرفت و علم برتری دارند: ▫️قال رسول الله (صلی الله علیه و اله و سلم): حَمَلَةُ الْقُرْآنِ عُرَفَاءُ أَهْلِ الْجَنَّةِ 📓الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۶۰۶ ✔️بنابراین حمل حضرت قرآن یعنی «محفوظ داشتن علم و معانی حضرت قرآن در قلب» که این امر سبب «جاری و ساری شدن علم قرآن از قلب به اعضاء و جوارح» می گردد. 🔹چنانکه در دعای مرویّ از حضرت صادق الائمه (علیه السلام) که به جهت توفیق به حفظ قرآن تعلیم داده شده است،‌ وارد شده: ✨أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِي حِفْظَ الْقُرْآنِ وَ أَصْنَافَ الْعِلْمِ وَ أَنْ تُثَبِّتَهَا فِي قَلْبِي وَ سَمْعِي وَ بَصَرِي وَ أَنْ تُخَالِطَ بِهَا لَحْمِي وَ دَمِي وَ عِظَامِي وَ مُخِّي وَ تَسْتَعْمِلَ بِهَا لَيْلِي وَ نَهَارِي بِرَحْمَتِكَ وَ قُدْرَتِكَ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ ✨خدایا به من حفظ قرآن و درجات علم را روزی فرما؛ و آن را در قلب و گوش و چشمم ثابت گردان؛ و گوشت و پوست و استخوان و مغزم را با آن ممزوج بگردان و هر صبح و شام مرا عامِل به آن قرار ده 📓الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۵۷۶ 🖋در ادامه این مطلب، یکی از اعاظم حاملان علم القرآن را معرفی می نماییم. 🕋 🕋📜🕋📜🕋📜