🕋📜🕋📜🕋 🕋 #معرفت_حضرت_قرآن #تدبر_در_آیات_حضرت_قرآن 🔰تدبّر در آیات حضرت قرآن ☑️از دیگر مصادیق انس با حضرت قرآن، تدبّر در کلام الهی است. خداوند عزوجل در چندین آيه از آیات حضرت قرآن ، بندگان را به تدبّر در کلام الهی دعوت می نماید: ✨كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْباب (سوره ص، آيه ۲۹) ✨أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَ لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فيهِ اخْتِلافاً كَثيرا (سوره نساء،آیه ۸۲) ✨أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها (سوره محمد،‌آيه ۲۴) ◀️شریفه ۲۹ سوره مبارکه صاد، نزول تدریجی آیات حضرت قرآن را «مبارک» یعنی کثیر الخیر و النفع، نامیده و آن را با أمر «تدبّر» در ارتباط می داند؛ به عبارت دیگر بهره مندی و انتفاع بندگان از تنزیل آیات حضرت قرآن در تدبّری است که در آیات می نمایند و این تدبّر متوجه عموم است و فقط آنان که بر قلوبشان مهر زده شده، از این خیر و نفع کثیر بی بهره اند؛ چنانکه شریفه ۲۴ سوره مبارکه محمد، عدم تدبرّ در قرآن را از آثار ختم بر قلب معرفی می نماید. 🔷حضرت صادق آل محمد (علیه السلام) «سمعِ قلب» [یعنی شنیده شدن حقائق توسط قلب] را اینگونه توصیف نمودند: ▫️يَا سُلَيْمَانُ إِنَّ لَكَ قَلْباً وَ مَسَامِعَ وَ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَهْدِيَ عَبْداً فَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ إِذَا أَرَادَ بِهِ غَيْرَ ذَلِكَ خَتَمَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ فَلَا يَصْلُحُ أَبَداً وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ «أَمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها» ▪️ای سلیمان، برای تو قلب و گوش است؛ و همانا خداوند عزوجل آن هنگام که اراده کند بنده ای را هدایت نماید، گوش های قلبش را باز می کند و هر گاه غیر آن را اراده نماید، گوش های قلبش را می بندد ، پس دیگر هدایت و اصلاح نمی شود و این همان قول خداوند عزوجل است که «آیا بر قلوب ، قفل ها زده شده است!؟» (سوره محمد،‌آیه ۲۴) 📔المحاسن ؛ ج۱ ؛ ص۲۰۰ 🖋به عبارت دیگر، آنچه که سبب هدایت بنده ای می شود، سمع قلب و تدبّر در آیات حضرت قرآن است و بر عکس ختم و مهر زده شدن بر قلب و عدم تدبّر در قرآن ، سبب باقی ماندن بنده در ضلالت و گمراهی می شود. ⏪بدین جهت است که حضرات شریک القرآن (علیهم الصلوة و السلام) قرائت بدون تدبّر را قرائتی خالی از خیر و قرائتی هَذر (بیهوده و بدون نفع) معرفی نموده و با به کار بردن عبارت «ویل» که به دور شدن از رحمت الهی اشاره می نماید، بر اهمیت و لزوم آن تأکید نمودند: ➖عن امیرالمومنین علی (علیه السلام): ▫️لا خَیْر فِی قِرَاءَ ة لا تدَّبرَ فِیهَا: در قرائتی که تدبرّی در آن نباشد،‌خیری نیست ➖عن رسول الله (صلی الله علیه و اله و سلم): ▫️ويلٌ لمن لاکها بين لحييه ولم يتدبّرها: واي بر کسي که قرآن را در بين لب هاي خود لقلقه کند و در آن تدبر و تفکر نکند. ➖عن الصادق (علیه السلام): ▫️اللهم ... وَ لا تَطْبَعْ عِنْدَ قِرائَتی عَلی سَمْعی، وَ لا تَجْعَلْ عَلی بَصَریی غِشاوَةً، وَ لا تَجْعَلْ قِرائَتی قِرائَةً لا تَدَبُّرَ فیها...وَ لا قِرائَتی هَذَرا : خدایا در هنگام قرائت حضرت قرآن بر گوش و چشم من پرده میفکن و قرائت من را بدون تدبّر و قرائتی بیهوده قرار مده 📔مشکاةالأنوار فی غرر الاخبار، النص، ص ۱۳۸ 📔مجمع البيان في تفسير القرآن، ج۲ ص۵۵۴ 📔بحارالانوار، ج۸۹ ص۲۰۷ 🖋در ادامه ی این بحث، حقیقت معنای تدبر، را بر اساس کلام حضرات شريک القرآن ،اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بررسی مینماییم. 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #معرفت_حضرت_قرآن #تدبر_در_آیات_حضرت_قرآن 🔷مصادیق تدبّر در آیات حضرت قرآن ✨«اللّهم إنّ هذا منك و من رسولك» ☑️نقل است هنگامی که حضرت امام صادق (علیه السلام) پس از أکل طعام، خداوند عزوجل را اینگونه حمد نمودند: «الحمد لله رب العالمین: همانا این (نعمت) از جانب تو و رسولت است»، اباحنیفه (لعنة الله علیه) به حضرت اعتراض کرده و گفت: آیا برای خدا شریک قرار می دهی؟! ▫️حضرت صادق (علیه السلام) در پاسخ فرمودند: وای بر تو! همانا خداوند عزوجل در کتابش می فرماید: ✨«وَ ما نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ» : «عیب جویی شان تنها از آن روست که خداوند و رسولش از فضل خود بی نیازشان ساختند » (سوره توبه آيه ۷۴) و در آیه ای دیگر فرمودند: ✨«و لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا ما آتاهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ رَسُولُهُ» و اگر آنان به آنچه خدا و رسولش به آنان داده خشنود باشند، و بگویند :خدا ما را بس است و خدا و رسولش ما را از فضل خویش بی نصیب خواهند گذاشت» (سوره توبه، آیه ۵۹) ▫️در این هنگام اباحنیفه ملعون گفت: به خدا قسم انگار من این آیات را در کتاب خدا تا به حال نخوانده بودم و اکنون تازه آنها را شنیده ام! ✔️حضرت جعفر بن محمد الصادق (علیه السلام) فرمودند: بلکه خوانده ای؛ اما خداوند در مورد تو و امثال تو فرموده: «أمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها» : بر قلب هایشان مهر زده شده [فلذا نمی توانند در آیات قرآن تدبّر کنند] (سوره محمد،‌ آیه ۲۴). 📔رياض الأبرار في مناقب الأئمة الأطهار ؛ ج۲ ؛ ص۲۰۷ 📔عوالم العلوم و المعارف (مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد، ج۲۰، الصادق‏ علیه السلام) ، ص: ص۵۰۶ ⏪همچنین آن حضرت در حدیثی بیان نمودند: اگر شیعیان ما در آیات حضرت قرآن تدبّر می کردند، هر آینه در فضائل ما اهل بیت (علیهم السلام) شک نمی کردند: ▫️ يَا مُفَضَّلُ لَوْ تَدَبَّرَ الْقُرْآنَ شِيعَتُنَا لَمَا شَكُّوا فِي فَضْلِنَا . 📔بحار الأنوار ج۵۳؛ ص۲۶ 🖋به عبارت دیگر، نتیجه تدبّر در آیات حضرت قرآن، دلالت شدن به حقیقت سبیل الله یعنی وجود مقدس اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) است که فرمودند: نَحْنُ‏ سَبِيلُ‏ اللَّهِ. 📔البرهان فی تفسیر القرآن، ج۴ ص۲۹۰ 📔بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم ؛ ج۱ ؛ ص۳۱۱ ✔️بدین علت است که حضرت أم الکتاب، مولاتنا و سیدتنا فاطمة الزهراء (علیها السلام) در خطبه فدکیه، علت گمراهی مردم و تبعیت آنان از قول باطل اعداء (لعنة الله علیهم اجمعین) را عدم تدبّر در آیات حضرت قرآن معرفی نمودند: ▫️معَاشِرَ النَّاسِ الْمُسْرِعَةِ إِلَى قِيلِ الْبَاطِلِ، الْمُغْضِيَةِ عَلَى الْفِعْلِ الْقَبِيحِ الْخَاسِرِ، «أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها» ای مردمی که براى شنیدن حرف‌هاى باطل شتابان بوده و فعل قبیح و زیان بار را نادیده می‌گیرید، « آیا در قرآن تدبّر نمی کنید یا بر دلها مهر زده شده است؟!» (سوره محمد،‌آيه ۲۴) 📔بحار الأنوار ج۲۹ ؛ ص۳۰۵ 🕋 🕋📜🕋📜🕋