👈ادامه مطلب: 🔴یادداشت علیرضا پناهیان | ۲۰ نکته برای احیا شب قدر 🔰۱۱. دعای مناسب حال 🔻از هر ذکر و دعایی که بیشتر دلتان را به خدا متوجه می‌کند استفاده کنید و متن‌هایی که می‌تواند احساس عالی و اشک جاری به شما بدهد را در نزد خود بخوانید، اگر چه اشک شرط مطلق استجابت نیست، اما بهترین شرایط استجابت را فراهم می‌کند. 🔰۱۲. کمی قرآن 🔻در شبهای قدر که شب تولد ثقل اکبر و قرآن کریم است، خوب است قدری قرآن بخوانیم و جرعه جرعه آیاتش را بنوشیم. یکی از بهترین صورت‌های قرآن خواندن قرائت قرآن در نماز است، از این مؤدبانه‌ترین حالت قرآن خواندن غفلت نکنیم. اگر حفظ نیستیم، می‌توانیم از رو بخوانیم. 🔰۱۳. تفکر و محاسبۀ نفس 🔻فرصتی برای تفکر و محاسبۀ نفس بگذاریم. همین که دلمان از کوتاهی‌هایمان بگیرد و حسرت عمر از دست رفته را بخوریم، خدا ما را در آغوش خواهد گرفت و ما را نوازش خواهد کرد. خدا دوست دارد همۀ گذشتۀ ما را جبران کند. 🔰۱۴. اندیشیدن به لحظۀ وداع و مرور وصیت‌نامه فرصتی برای اندیشیدن به آخرت و لحظۀ وداعمان بگذاریم. وصیتنامه‌هایمان را مرور کنیم و سفرِ با شکوه آخرت را جدی بگیریم. اگر احساس ترس یا تنهایی کردیم به خدا پناه ببریم تا او به ما آرامش بدهد، نه آنکه با غفلت از مرگ آرام بگیریم. 🔰۱۵. از فکر و ذکر علی(ع) غافل نشویم 🔻بخش دیگری از فرصت تفکر، که از بالاترین عبادات است، را برای اندیشیدن دربارۀ امیرالمومنین(ع) و رنج‌های او اختصاص دهیم و سعی کنیم لحظه‌ای آن شخصیت مظلوم و محبوب پیامبر اعظم(ص) را از نظر دور نکنیم، رنج‌هایش را ذکر کنیم، غمش را در دل بپرورانیم، دور خانه‌اش پروانه‌وار بگردیم و تمام شب قدر را کنار فرزندان داغدار او عبادت کنیم. 🔰۱۶. محضر حضرت ولی‌عصر(عج) 🔻لحظه لحظه شب قدر را پاس بداریم و از ابتدای شب خود را در محضر حضرت ولی عصر(ع) و در بارش رحمت خدا ببینیم. شبهای قدر تابستان کوتاه است. با کمتر غذا خوردن، آمادگی خود را برای بهره برداری بیشتر کنیم. 🔰۱۷. کمی مشارطه و برنامه‌ریزی برای آینده 🔻کمی هم در انتهای سحر با خود مشارطه کنید که در آینده چگونه رفتار بهتری خواهید داشت. برنامه‌هایی مختصر ولی دائمی برای یکسال آیندۀ خود بریزید و از خدا کمک بخواهید که شما را در انجام آنها یاری فرماید. عزم برای تغییر رفتار، تثبیت کنندۀ توبه است. 🔰۱۸. شب قدر سوم، شب دعا برای #ظهور 🔻اگر شب #نوزدهم را بیشتر برای توبه وقت می‌گذاریم و شب #بیست_و_یکم را به دعا و عرض حاجت می‌پردازیم، بیایید شب #بیست_و_سوم را به دعا برای نجات بشریت و ظهور مولای عزیزمان اختصاص بدهیم. از خانه برای او که صاحب خانه است خارج بشویم و زمان شب قدر خود را برای امام زمان(عج) بگذاریم، تا بتوانیم بگوییم «یابن الحسن ما بهترین اوقات خود را به تو اختصاص دادیم تو هم بهترین دعاهای خود را به ما اختصاص بده.» وقتی برای ظهور با تمام وجود دعا می‌کنی، این امام زمان(ع) است که برای تو دعا می‌کند، وقتی برای غربت او اشک می‌ریزی، آقای شما برای رنج‌های شما اشک می‌ریزد. وقتی در آسایش هستی و برای رنج مظلومان و محرومان عالم دعا می‌کنی، ملائکه به وجود تو افتخار می‌کنند. 🔰۱۹. دعا برای عاقبت به‌خیری و شهادت 🔻در خاتمه برای ختم به خیر شدن خود دعا کنیم، و اگر کسی مایل بود برای «شهادت» خدا را التماس کند. دعا برای شهید شدن عمر کسی را کوتاه نمی‌کند، تنها بر معنویت و قدرت روحی افراد می‌افزاید و انسان را به سیدالشهدا(ع) نزدیک می‌کند. 🔰۲۰. زیارت امام حسین(ع) 🔻راستی اگر کسی توانست، هر شب به زیارت اباعبدالله الحسین(ع) برود و اگر نتوانست، از راه دور سه بار بگوید «صلی الله علیک یا اباعبدالله»، ثواب زیارت را به او خواهند داد. برای تمام شهیدان به‌ویژه شهدای قهرمان مدافع حرم درود و فاتحه بفرستیم که حیات و امنیت ما مدیون آنهاست. 🔹التماس دعا 👤علیرضا پناهیان- ۱۸ رمضان ۱۳۹۵ @Panahian_text

🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_هجدهم قرآن ڪریم #بخش_اول 💠سورہ مومنون 🔶تصور غلطے ڪہ سرمایہ داران بے دین دارند أَیحَْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِ مِن مَّالٍ وَ بَنِینَ(۵۵) نُسَارِعُ لهَُمْ فىِ الخَْیرَْاتِ بَل لَّا یَشْعُرُونَ(۵۶- مومنون) آیا گمان مى كنند افزونى و گسترشى كہ بہ سبب مال و اولاد بہ آنان مى دهیم؛ براے آن است ڪہ مى خواهیم در عطا كردن خیرات بہ آنان شتاب ورزیم؟ [چنین نیست] بلكہ [آنان] درك نمى كنند. تصورے بین دینداران بےبضاعت و بےدینان ثروتمند رواج دارد ڪہ گمان مےڪنند داشتہ و انباشتہ آنان ڪہ بے دینے مےڪنند همہ از لطف و عنایت ویژہ خداوندے بہ آنهاست و بہ تعبیر دیگر خدا نظر خیر و رحمت بہ آنها ڪردہ است ڪہ اینچنین ثروت و دارایے مالے و فامیلے را بہ زندگے آنها سرازیر ڪردہ است؛ اما خدا در این آیات خط بطلان بر چنین تصورے ڪشیدہ و صاحبان این پندار را افرادے قلمداد ڪردہ است ڪہ از درڪ و شعور لازم براے فهم حقیقت این امر بے بهرہ اند. زیرا آنها نمےدانند كہ این فرزندان و اموال فراوان در حقیقت یك نوع عذاب و مجازات یا مقدمہ عذاب و كیفر براى آنها است. آنها نمےدانند كہ خدا مى خواهد آنها را در ناز و نعمت فرو برد تا بہ هنگام گرفتار شدن در چنگال كیفر الهى، تحمل عذاب بر آنها دردناكتر باشد؛ زیرا اگر درهاى نعمت بہ روى انسان بستہ شود او آمادگى پذیرش ناراحتیها را پیدا مے ڪند؛ اما اگر كسى را از میان ناز و نعمت بیرون كشند و بہ زندان مخوف و حشتناكى بیفكنند فوق العادہ براے او دردناك خواهد بود. بعلاوہ این فراوانى نعمت، پرده هاى غفلت و غرور را بر روى چشمان او ضخیمتر مى كند تا آنجا كہ راہ باز گشت بر او غیر ممكن مى شود و این همان چیزى است كہ در سایر آیات قرآن از آن بہ قانون استدراج یاد شدہ است. 🔶روش برخورد با بدےها ادْفَعْ بِالَّتىِ هِىَ أَحْسَنُ (۹۶- مومنون) بہ بهترین شیوہ بدے را از خودت دور ڪن. یكى از مؤثرترین راههاے مبارزہ با دشمنان سرسخت و لجوج آن است كہ بدیهاے آنها بہ نیكى پاسخ دادہ شود؛ اینجاست كہ شور و غوغایى از درون و جدان آنها برخاستہ و او را سخت تحت ضربات سرزنش و ملامت قرار مى دهد. این ڪار در بسیار از موارد سبب بیدارے وجدان تغییر عملڪرد او مے شود. در سیرہ پیشوایان و روش عملى پیامبر خدا صلے اللہ علیہ و آلہ و ائمہ هدى علیهم السلام بسیار دیدہ شدہ كہ افراد یا جمعیتهایى را كہ داراے بدترین برخورد بوده اند را بہ نیكى پاسخ گفتہ و مشمول محبتشان ساخته اند؛ ڪہ همین طرز برخورد، سبب انقلاب درونے و دگرگونى روحى و باز گشت آنها بہ راہ حق شدہ است. قرآن ڪریم بہ دفعات این شیوہ را بہ عنوان یك اصل در مبارزہ با بدیها بہ مسلمانان گوشزد ڪردہ است و حتى در آیہ۳۴ سورہ فصلت مى گوید: « نتیجہ این كار آن خواهد شد كہ دشمنان سرسخت، دوستان گرم و صمیمى شوند.» 🔵یڪ تذڪر مهم: ناگفتہ پیدا است كہ این دستور مخصوص مواردى است كہ دشمن از آن سوء استفادہ نكند و آن را دلیل بر ضعف شما نشمارد و بر جرات و جسارتش افزودہ نگردد. و نیز مفهوم این سخن هرگز سازشكارى و قبول تسلیم در برابر وسوسه هاى دشمنان نیست، و شاید بہ همین دلیل بعد از بیان این دستور در آیات فوق بلا فاصلہ بہ پیامبر خدا صلے اللہ علیہ وآلہ دستور دادہ شدہ است كہ از همزات و وسوسه هاى شیاطین و حضور آنها بہ خدا پناہ ببرد. 💠سورہ نور 🔶در اجراے حڪم خدا دلسوزے نڪنید الزَّانِیَةُ وَ الزَّانىِ فَاجْلِدُواْ كلَُّ وَاحِدٍ مِّنهُْمَا مِاْئَةَ جَلْدَةٍ وَ لَا تَأْخُذْكمُ بهِِمَا رَأْفَةٌ فىِ دِینِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ (۲-نور) بہ هر زن و مرد زنا كارے صد تازیانہ بزنید و اگر بہ خدا و روز قیامت ایمان دارید، نباید در [اجراى] دین خدا نسبت بہ آن دو دلسوزى و مهربانى ڪنید. این نهے از رأفت و دلسوزے ڪہ در آیہ آمدہ است در حقیقت نهے از ترحم بے جایے است ڪہ سبب سستے و ڪوتاهے در اجراے احڪام و دستورات دین خدا مےشود براے همین بود ڪہ فرمود در اجراے این حڪم الهے از رأفت در دین خدا پرهیز ڪنید. نڪتہ قابل توجہ این است ڪہ آیہ تاكید مےڪند ڪہ مبادا در اجراے این حڪم الهے گرفتار محبتها و احساسات بى مورد شوید؛ احساسات و محبتى كہ نتیجهاى جز فساد و آلودگى اجتماع ندارد. آنگاہ براى خنثى كردن انگیزه هاى این گونہ احساسات، مسالہ ایمان بہ خدا و روز جزا را یادآور مےشود؛ زیرا ایمان بہ خداوند حكیم سبب مى شود كہ انسان بداند هر حكمى فلسفہ و حكمتى دارد و بى دلیل تشریع نشدہ و ایمان بہ معاد سبب مى شود كہ انسان در برابر تخلفها احساس مسئولیت كند. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 یڪ جرعہ معرفت

🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_هجدهم قرآن ڪریم #بخش_دوم دراینجا حدیث جالبى از پیامبر صلے اللہ علیہ و آلہ نقل شدہ كہ توجہ بہ آن لازم است: «روز قیامت بعضى از زمامداران را كہ یك تازیانہ از حد الهى كم كرده اند در صحنہ محشر مےآورند و بہ او گفتہ مےشود چرا چنین كردى؟ مےگوید: براى رحمت بہ بندگان تو! پروردگار بہ او مےگوید: آیا تو نسبت بہ آنها از من مهربانتر بودى؟! و دستور دادہ مےشود او را بہ آتش بیفكنید! دیگرى را مےآورند كہ یك تازیانہ بر حد الهى افزودہ، بہ او گفتہ مےشود: چرا چنین كردى؟ در پاسخ مےگوید: تا بندگانت از معصیت تو خوددارى كنند! خداوند مےفرماید: تو از من آگاهتر و حكیمتر بودى؟! سپس دستور دادہ مےشود او را هم بہ آتش دوزخ ببرند. 🔶اینگونہ انسان، آدم مےشود (۲۱- نور) اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، هرگز احدى از شما [از عقاید باطل و اعمال و اخلاق ناپسند] پاك نمےشد. «زكات» و «تزكیه» در اصل بہ معنى «نمو یافتن و نمو دادن» است، ولى در معناى «پاك شدن و پاك كردن» هم بہ كار رفتہ است ڪہ ممكن است هر دو معنا بہ یك ریشہ باز گردد؛ زیرا تا پاكى از موانع و مفاسد و رذائل نباشد نمو و رشد امكان پذیر نخواهد بود.بر اساس این آیہ، تنها عامل نجات انسانها از آلودگیها و انحرافات و نیز رشد و بالندگے روحے او فقط فضل و رحمت الهى است و بس؛ با این تحلیل ڪه: او هم نعمت عقل را بہ انسان دادہ و هم از طریق و فرستادگانش راہ پاڪ شدن و ماندن و رشد ڪردن را بہ بشر تعلیم دادہ است. افزون بر این عنایات عمومے، توفیقات خاص او و امدادهاى غیبیش كہ نصیب انسانهاى آمادہ و مستعد مےگردد را هم باید اضافہ ڪرد. بنابراین اگر تبعیت از دین خدا و الطاف او نباشد محال است ڪسے بتواند در را خود سازے و ترڪ گناهان قدم از قدم بردارد و نیز با همین آیہ ثابت مےشود ڪہ تمام عرفانها و دستورالعمل هایے ڪہ خارج از این مسیر است همگے باطل اند و تنها باعث گمراهے انسان مےشوند. 🔶شاهدان همراہ (۲۴- نور) روزى كہ زبانها و دستها و پاهایشان بر ضد آنان بہ گناهانى كہ هموارہ انجام مےدادند، شهادت مےدهند. پیام آیہ صریح است و روشن و نیازے بہ توضیح ندارد؛ تنها چیزے ڪہ مےتوان گفت توجہ بہ هشدارے است ڪہ در آیہ نهفتہ است. هشدار بہ ڪسانے ڪہ گناہ در خلوت را سادہ انگاشتہ و بہ راحتے از ڪنار آن مےگذرند غافل از آنڪہ در مخفےترین مڪانها هموارہ شاهدانے با ما هستند ڪہ گناہ، خیانت و جنایت را درڪ ڪردہ و در آن روز ڪہ محڪمہ عدل الهے بر پا مےشود بر علیہ ما شهادت مےدهند. 🔶چند دستور مهم بہ بانوان مسلمان وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَرِهِنَّ وَ یحَْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْیَضْرِبْنَ بخُِمُرِهِنَّ عَلىَ جُیُوبهِِنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلّا َّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ... وَ لَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یخُْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ (۳۱- نور) بہ زنان با ایمان بگو از نگاہ كردن بہ مردان نامحرم خوددارى كنند و دامان خود را از گناہ حفظ نمایند و نباید زینت خود را آشكار سازند جز آن مقدار كہ طبیعتا ظاهر است و باید روسرے هاے خود را روے سینه هاى خود بیندازند. آنها نباید زینت خود را آشكار سازند مگر براے شوهرانشان و ... (یازدہ مورد دیگر) و هنگام راہ رفتن پاهاى خود را بہ زمین نزنند تا زینت پنهانیشان براے نامحرمان دانستہ شود. این آیہ شریفہ در بردارندہ چند حڪم مهم در مورد رعایت عفت و پاڪدامنے است ڪہ رعایت تمام آنها براے بانوان مسلمان لازم و ضرورے است: ۱. «چشمچرانى» و دیدن صحنہ هاے حرام همانگونہ كہ بر مردان حرام است بر زنان نیز حرام مےباشد. ۲. «پوشاندن شرمگاه» در مقابل نگاہ دیگران، همانگونہ ڪہ براے مردان واجب است براى زنان نیز واجب است. ۳. «پنهان ڪردن محلهایے از بدن ڪہ معمولا تزیین مےڪنند» یا زینتهایے ڪہ معمولا از دید نامحرم پنهان است را درمعرض دید او قرار دهند؛ مگر دستها تا مچ و گردے صورت بہ شرط آنڪہ زینت نداشتہ و بدون آرایش باشد. ۴. «وجوب رعایت حجاب»: زنان باید اندام خود را در مقابل دیگران بپوشانند براین اساس واجب است حجاب را رعایت ڪنند. خُمُر جمع خِمار است و خمار آن جامه اى است كہ زن سر خود را با آن مى پوشاند و اضافہ آن را روے سینهاش آویزان مى كند. كلمہ جیوب جمع جَیب است و مراد از آن، سینه ها است بنابراین معناے آیہ این مے شود كہ بہ زنان دستور بدہ تا اطراف مقنعه هاے خود را روے سینه هاى خود انداختہ و آن را بپوشانند. ۵. «پرهیز از جلب ڪردن توجہ نامحرم بہ هنگام راہ رفتن»: بہ هنگام راہ رفتن پاهاى خود را بہ زمین نزنند تا توجہ نامحرم بہ آنها جلب شود. (بہ احتمال خیلے قوے ڪفشهاے صدادارے ڪہ این روزہ زنان بہ پا مےڪنند مصداق این فراز قرار بگیرد) 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 یڪ جرعہ معرفت

➣ 👈دعای‌روز #هیجدهم ماه‌رمضان خــــ♡ـــدایا مرا دراین روز برای ‌برکات سحرها #بـــــیدار و متنبه ساز و دلم را به روشنی انوار ســحر منـوِّر گردان و تــمام اعـضاء را #برڪات این روز مسخر فرما به حق نــــور خـود ای روشـنی بخـــــش دل های عارفان.

🔰شرح دعاے روز هجدهم آیت اللہ مجتهدے تهرانے(ره): 🌸شادے روحش ۱۴ صلوات🌸 ⬅️ اللَّهُمَّ نَبِّهْنِے فِیهِ لِبَرَڪَاتِ أَسْحَارِہ خدایا مرا متنبہ ڪن تا از برڪات سحرهاے ماہ رمضان استفادہ ڪنم، و اهل سحر باشم و طورے نباشد ڪہ فقط براے سحرے خوردن بلند شوم و اهل نماز شب و دعاے سحر نباشم، سعے ڪنید در طول سال از سحر ها استفادہ ڪنید. هر گنج سعادت ڪہ خدا داد بہ حافظ از یُمن دعاے شب  و ورد سحرے بود 🌸 خدایا توفیق بهرہ بردارے از برڪات سحر را روزے من ڪن؛ حتے ڪسانے ڪہ نمے توانند روزہ بگیرند، سحرها بیدار باشند تا از برڪات سحر استفادہ ڪنند. ⬅️ وَ نَوِّرْ فِیهِ قَلْبِے بِضِیَاءِ أَنْوَارِهِ خدایا قلب مرا نورانے ڪن بہ روشنایے انوار سحر 🕊بخاطر اینڪہ سحر یڪ نورانیتے دارد، خدایا بہ آن نور سحر قسمت مے دهم ڪه  قلب ما را نورانے ڪن، الان قلبهاے ما زنگ زدہ است، الان من خودم را مے گویم قلب من هم دچار زنگار است، خود من بہ احوالات گذشتہ خودم ڪہ نگاہ مے ڪنم مے بینم ڪہ آن آدم چهل سال پیش نیستم، دعاے ڪمیل را ڪہ مے خواندم شاید حدود سہ ساعت طول مے ڪشید و اصلا یڪ پلڪ بر هم زدن خستہ نمے شدم؛ ☘ شصت و سہ سال قبل ڪہ در مشهد بودم، مرحوم ڪلباسچی- ڪہ شرحے بر دعاے ڪمیل هم از ایشان منتشر شدہ است بہ نام «انیس اللیل» - در صحن مسجد گوهرشاد دعاے ڪمیل مے خواندند آن هم از حفظ و با چہ حال و هوایے! اما الان ڪہ بہ خودم ڪہ نگاہ مے ڪنم دیگر آن حال نیست! محیط چہ ڪارها ڪہ با ما نمے ڪند! چرا چشم ما آلودہ شدہ؟! چرا گوش ما آلودہ شدہ؟! و ... همہ چیز ما عوض شدہ است. 🍃لذا دعا، دعاے خیلے خوبے است ڪہ از خدا بخواهیم قلب و دل ما را نورانے ڪند. ⬅️ وَ خُذْ بِڪُلِّ أَعْضَائِے إِلَے اتِّبَاعِ آثَارِهِ خدایا تمامے اعضاء مرا طورے قرار بدہ ڪہ از آثار تو پیروے ڪنم ✅ طورے باشم ڪہ چشم و دست و ... همہ اعضاء و جوارحم از آثار و برڪات تو پیروے ڪند. ⬅️ بِنُورِڪَ؛  اما بہ نور خودت 🌹خدایا تو را بہ نور خودت قسم مے دهم ڪہ این حاجت من را برآوردہ ڪنے! ممڪن است بپرسے ڪہ مگر خدا نور دارد؟ مے گویم: بلہ «اللہ نور السموات و الارض» ⬅️ یَا مُنَوِّرَ قُلُوبِ الْعَارِفِین اے خدایے ڪہ بہ نور خودت قلب عارفین را نورانے ڪردہ اے 🌷منظور از عارف ڪسے نیست ڪہ از عرفان دم مے زند و حرف از وادے عشق مے زند و خود آراستہ بہ آداب اهل معرفت نیست؛ گاهے امام از عرفان مے گوید و یڪ زمانے آدمے ڪہ محاسن ندارد از عرفان دم مے زند! و بین این دو تفاوت است. ❤️شما جوانان، الان ڪہ دل هاے شما پاڪ و نورانے است مواظبت از حریم قلب تان ڪنید و درے محڪم و آهنین بر آن بسازید تا شیطان بر دل شما راہ پیدا نڪند و اگر امروز و فردا بڪنید، دیر مے شود، 💐در روایت آمدہ است ڪہ عمر بہ چهل سالگے ڪہ رسید شیطان بر پیشانے شخص گناہ ڪار بوسہ مے زند و مے گوید، ڪار تو دیگر تمام شدہ است؛ چرا ڪہ دل تبدیل بہ ویرانہ شدہ است و خرابہ اے بیش نیست. خوشا بحال جوان هایے ڪہ قدر نعمت جوانے را مے دانند.

محمد رضا حدادپور جهرمی: ✅✅ یادم نره واسه اینا هم توبه کنم 👇😭😭 🔺 استغفر الله از هر چی به پدر و مادرم بی احترامی کردم 🔺 استغفر الله از تمام حرفای بدی که پشت سر عزیزان و دوستانم زدم 🔺 استغفر الله از اینکه با کسی دعوا داشتم و یا رقیبم بود اما سیاه تر از چیزی که هست جلوش دادم 🔺 استغفر الله از دوستان بدی که برای خودم انتخاب کردم 🔺 استغفر الله از چیزای بدی که بقیه از رفاقت با من یاد گرفتند 🔺 استغفر الله از چه غیبت ها و تهمت هایی که زدم و گفتم حقش هست 🔺 استغفر الله از گناهانی که مثل آب خوردن و یواشکی انجام دادم و بعدش جوری توجیهش کردم که وجدان درد نگیرم 🔺 استغفر الله از شوخی های خرکی و زشت و بدی که کردم تا خوشمزه به نظر برسم 🔺 استغفر الله از تغلب هایی که در امتحان کردم و حتی شیطون هم به عقلش نمیرسید 🔺 استغفر الله از پارتی بازی ها و رانت هایی که انجام دادم و بعدش خوشحال بودم که کارم انجام شده و گور بابای اونایی که حقشون بوده و من ضایعش کردم 🔺 استغفر الله از محبت هایی که باید میکردم اما با ترش رویی و تلخی، زندگی را برای خانوادم تنگ کردم 🔺 استغفر الله از حق الناس هایی که گردنمه و یادم رفته و معلوم نیست کی و کجا و چطوری باید ادا کنم 🔺 استغفر الله از وقتایی که یادم رفت تو داری نگام میکنی و گناه کردم 🔺 استغفر الله از ریاهایی که انجام دادم و پُزهایی که دادم و دل هایی که چرزوندم 🔺 استغفر الله از نیازهایی که به طریق حرام...... 🔺 استغفر الله از چت هایی که..... 🔺 استغفر الله از قول هایی که دادم و بعدش بی دلیل زدم زیرش 🔺 استغفر الله از صفحات و پیج های زشتی که تو خلوتم بازش کردم و هرزگی کردم 🔺 استغفر الله از فولدرهایی که مخفیش کردم و...... 🔺 استغفر الله از گوشی همراهی که خدا کنه با خودم چالش کنن تا به دست کسی نیفته و آبروم بیشتر از این نره 🔺 استغفر الله از .........

🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_نوزدهم قرآن ڪریم #بخش_اول 💠سورہ فرقان افسوس‌هاے بےفایدہ وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلیَ‌ یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنیِ اتخََّذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا(۲۷)یَاوَیْلَتا‌ لَیْتَنِے لَمْ أَتخَِّذْ فُلَانًا خَلِیلًا(۲۸)لَّقَدْ أَضَلَّنِے عَنِ الذِّڪْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِے(۲۹- فرقان) روزے ڪہ ظالم دست خود را از روے حسرت بہ دندان می‌گزد و می‌گوید: اے ڪاش همراہ با فرستادہ او براے خود، راہ باریڪه‌اے بہ سوے هدایت دست و پا می‌ڪردم. اے واے، ڪاش من فلانے را [ڪہ سبب بدبختے من شد] بہ دوستے نمی‌گرفتم؛ چون او مرا از قرآنے ڪہ برایم آمد گمراہ ڪرد. ظاهراً مراد از«ظالم» هر ڪسے است ڪہ با هدایت فرستادہ الهے بہ راہ راست نمی‌رود؛ هر چند ڪہ آیہ در مورد ستمگران این امت و رسول خدا صلے اللہ علیہ و آلہ نازل شدہ است. در قیامت صحنه‌هاے عجیبے رخ می‌دهد ڪہ بخشے از آن حسرت‌هاے بے فایدہ ایست ڪہ ظالمان نسبت بہ عمل ڪرد غلط خود در گذشتہ می‌خورند؛ ندامت‌هایے ڪہ دیگر هیچ سودے بہ حال آن‌ها ندارد. آیات مورد بحث بہ دو مورد از این حسرت خوردن‌ها اشارہ دارد. حسرت اول بعد از آن است ڪہ می‌بینند تنها راہ نجات و سعادت راهے بود ڪہ فرستادگان الهے بہ مردم ارائہ ڪردند و خود در آن راہ پیش‌قدم شدہ و مردم را بہ آن دعوت ڪردند؛ ولے این‌ها بہ جاے تبعیت و همراهے با رسولان حق، آن‌ها و راهشان را مسخرہ ڪردند و از گام نهادن در آن بہ شدت خوددارے ڪردند. حسرت دوم نسبت بہ دوستانے است ڪہ در دنیا برگزیدند دوستانے ڪہ بہ ظاهر دوست بودند اما در واقع دشمنان خطرناڪے بودند ڪہ باعث گمراهے و بدبختے آن‌ها شدند و با آنڪہ دین و راهڪار هدایت و سعادت در دسترس این‌ها قرار داشت اما آن بہ ظاهر دوستان آن‌ها را از پیروے دین منع ڪردہ و بہ گناہ و بازی‌هاے دنیایے مشغول ڪردند. از این آیہ بہ خوبے می‌توان بہ نقش و میزان تأثیر دوست در سعادت و شقاوت انسان پے برد؛ نقش و تأثیرے ڪہ با تحقیق و تجربہ ثابت شدہ و غیرقابل انڪار است. 🔶بتے ڪہ پرستش آن بین ما رواج دارد أَرَءَیْتَ مَنِ اتخََّذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ (فرقان- ۴۳) آیا دیدے ڪسے را ڪہ معبود خود را هواے نفس خویش برگزیدہ؟ «هوی» بہ معناے میل نفس بہ سوے خواسته‌هاے خودش است؛ بدون اینڪہ آن تمایلات را با عقل خود سنجیدہ و هماهنگ ڪردہ باشد و مراد از «معبود گرفتن هواے نفس»؛ اطاعت و پیروے ڪردن آن است؛ بدون اینڪہ توجهے بہ دستورات خداوند متعال داشتہ باشد. آیہ شریفہ دربارہ ڪسانے سخن می‌گوید ڪہ در ڪنار آن خداے یڪتا، خداے دیگرے هم دارند ڪہ برخے اوقات و یا همیشہ از دستورات او پیروے می‌ڪنند. آن خداے دیگر یا بت نتراشیده‌اے ڪہ پیروان زیادے هم دارد همان بت نفس ماست. هر جا ڪہ فرمان یا همان خواست دل با حڪمے از احڪام الهے در ستیز شد همان جا می‌توان فهمید ڪہ ما خداپرستیم یا مطیع بت نفسیم. اگر دستور دین را بے محلے ڪردیم و در پے برآوردن خواهش دل برآمدیم شڪ نڪنیم ڪہ بت پرستیده‌ایم؛ نشان بہ آن نشان ڪہ در دل یا بہ زبان می‌گوییم: «چون دلم می‌خواهد» نہ «چون خدا می‌خواهد» 🔶چقدر از مال خود را انفاق ڪنیم؟ وَ الَّذِینَ إِذَا أَنفَقُواْ لَمْ یُسْرِفُواْ وَ لَمْ یَقْترُُواْ وَ ڪَانَ بَینْ‌َ ذَالِڪَ قَوَامًا(۶۷- فرقان) مؤمنین ڪہ بندگان خداوند رحمانند وقتے انفاق می‌ڪنند، نہ اهل زیاده‌روے هستند و نہ بخل می‌ورزند؛ بلڪہ بین این دو راہ اعتدال را بر می‌گزینند. این آیہ شریفہ بہ یڪے از ویژگی‌هاے مؤمنین ڪہ اعتدال‌ و دورے از هر گونہ افراط و تفریط در ڪارها بہ خصوص در مسألہ انفاق است اشارہ می‌ڪند. در این فراز قرآن ڪریم اصل انفاق ڪردن را بہ عنوان یڪے از وظایف و برنامه‌هاے قطعے مؤمنین، مسلّم گرفتہ و تنها مقدار پرداخت آن را بہ شڪل توصیفے بیان می‌ڪند ڪه: مؤمنین انفاقے عادلانہ و دور از هر گونہ اسراف و سخت‌گیرے دارند؛ نہ آن چنان بذل و بخشش می‌ڪنند ڪہ زن و فرزندشان گرسنہ بمانند و نہ آن چنان سخت‌ می‌گیرند ڪہ دیگران از مواهب آن‌ها بهرہ نگیرند. در یڪے از روایات اسلامے تشبیہ جالبے براے «اسراف» و «اقتار» ڪہ نقطہ مقابل یڪدیگرند و نیز حد اعتدال شدہ است. بر اساس آن روایت امام صادق علیه‌السلام این آیہ را تلاوت فرمود و مشتے سنگ‌ریزہ از زمین برداشت و محڪم در دست گرفت و فرمود این همان «اقتار» و سخت‌گیرے است؛ سپس مشت دیگرے برداشت و چنان دست خود را گشود ڪہ همہ آن بہ روے زمین ریخت و فرمود این «اسراف» است. بار سوم مشت دیگرے برداشت و ڪمے دست خود را گشود بہ گونه‌اے ڪہ مقدارے فرو ریخت و مقدارے در دستش ماند و فرمود این همان «قوام» است. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 یڪ جرعہ معرفت