گاهی انسان با دست و زبانِ بی‌مهار و بیرون از کنترل و با عمل غلطِ خودش کاری می‌کند که جوانِ خود را از دین و مبانی دینی و اعتقادات و اصول دور می‌کند؛ او را بی‌‌اعتقاد می‌کند. ما چنین کسانی را داشتیم؛ از هر دو طرف هم ممکن است. گاهی با سختگیری‌های بیجا ـ که بنده به سختگیری‌های بیجا اصلاً توصیه نمی‌کنم ـ و گاهی هم با برخورد تند و تلخ و ترش، بعضی‌ها بچه‌ها را زده می‌کنند؛ بعضی هم از آن طرف با بی‌مبالاتی‌ها و لاابالیگری‌ها و امکانات بی‌حساب در اختیار بچه‌ها گذاشتن و از هر غلطِ آنها با اغماض چشم پوشی کردن، بچه‌ها را با دست خود طرد می‌کنند؛ در نتیجه بچه فاسد و خراب می‌شود. باید با منطق و برخورد صحیح و مهربانانه با فرزندان برخورد کرد. «قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ»؛ جوان و همسرتان را باید حفظ کنید؛ این جزو وظایف شماست. ۱۳۸۳/۰۸/۰۶ #کتاب_هشتم_سیر_مطالعاتی #کتاب_اخلاق_وتربیت #صفحه ۴۲ @t_manzome_f_r مجموعه‌ی تبیین منظومه فکری رهبری