⭕️ تحریم بیشتر، ثبات کمتر 🔺ریل اقتصاد، از دولت احمدی‌نژاد تا دولت مذاکره! 🔹حدفاصل سال‌های ۹۰ تا ۹۲ که تحریم‌های همه جانبه علیه کشور اعمال شد، فروش نفت ما هرگز به زیر یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نرسید. قیمت ارز در تابستان ۹۲ که آقای روحانی روی کار آمد، تقریبا به ثبات رسیده بود. 🔹به اذعان ریچارد نفیو، معمار تحریم‌های ایران در وزارت خزانه‌داری آمریکا، ایران توانست از طوفان تحریم‌ها عبور کند و اقتصادش در مسیر درستی قرار گرفت؛ به تعبیر من در ریل مقاوم‌سازی در مقابل شوک‌های خارجی قرار گرفت. 🔹 امروز چه اتفاقی افتاده که با اینکه تحریم‌های شورای امنیت بازنگشته، اروپایی‌ها مدعی‌اند مقابل تحریم‌های آمریکا می‌ایستند، ترکیه اینگونه با ما همراه است، روسیه و چین به نحوی و دیگران به شکلی دیگر، فروش نفت ایران به زیر یک میلیون بشکه رسیده و قیمت ارز در ارقام کنونی ایستاده است؟ 🔹من فقط یک پاسخ برای این وضع فعلی سراغ دارم. اصلاحات ساختاری اقتصاد ایران- یا به تعبیر نفیو قرار گرفتن در مسیر صحیح- با روی کار آمدن دولت آقای روحانی متوقف شد و اقتصاد روی ریل #برجام قرار گرفت. در مقابل، تحریم‌های آمریکا نیز به واسطه اجرای #FATF هوشمندتر شد. تصویب #پالرمو و #CFT این وضعیت را وخیم‌تر خواهد کرد. #سید_یاسر_جبرائیلی 🎬 @Mostazafin_TV

♦️رئیسعلی نمُرد؛ او هنوز در ما می‌جنگد... 🔹چند روز پیش، بی‌آنکه بدانم چرا، در ازدحام خیابان و شلوغی ساعت‌ها، ناگهان نامی در ذهنم برخاست؛ نامی که چون تیری از قلب تاریخ گذشت و در جانم نشست: رئیسعلی دلواری. با خود گفتم: رئیسعلی؟ آیا توانست ارتش بریتانیا را، این هیولای استعمارِ کبیر، زمین‌گیر کند؟ آیا توانست استعمار را براندازد، مرزها را نگاه دارد، خاک را پس بگیرد؟ پاسخ این است: نه. شاید او می دانست که برای خاک نمی تواند کاری کند. او از جان خود گذشت تا تاریخ ما بی‌غیرت نماند. او مبارزه کرد تا وجدان بیدار بماند. در مکتب ما، مکتب علی، مکتب حسین، فتح با شمشیر نیست، با خون است. و چه بسیارند آنان که در تاریخِ رسالت، در تاریخِ رهایی، مقاومت کردند برای آنکه ننگِ تسلیم، در پرونده‌ی انسان ثبت نشود. 🔹رئیسعلی، این حماسه‌گر بی‌سلاح، ایستاد و از پشت، نه از روبرو، هدف گلوله شد؛ چرا که در جغرافیای استعمار، دشمن تنها در بیرون نیست، در درون خانه‌هاست، در دل‌هایی که از درد بی‌خبرند. و ما امروز، وارثان همان دردیم. ما در برابر سرمایه‌داری نئولیبرال ایستاده‌ایم؛ این چهره تازه استعمار، که نه با کشتی‌های جنگی، که با قرارداد، با آمار، با بازار آزاد می‌آید. با زبانِ پیشرفت، با نقابِ توسعه، اما با دندان‌های خون‌آلود. می‌گویند تعداد شما کم است. ما آموخته‌ایم که در کربلا، تعداد تعیین‌کننده نیست. آنچه ملاک است، ایمان است، آگاهی است، و اینکه هنوز کسی هست که بیداری درد را به خواب خوش، و مرگ در حریت را به زندگی در ذلت نفروشد. ما آمده‌ایم تا نگذاریم این خاک، تکه‌تکه در سبد امتیازات جهانی ریخته شود. ما آمده‌ایم تا نگذاریم ایران، لیبی شود، شیلی شود، اسیرِ دلار و وابستگی و رقصِ مرگ‌آلودِ رشد بی‌ریشه. و این بار تنها نیستیم. هر وجدان زنده‌ای، صدای ما را خواهد شنید. هر که هنوز اندک رمقی از انسانیت دارد، با ما خواهد آمد. 🔹و به قول آن پیر اهل خمین، این ملت، بهتر از مردمان عهد رسول‌الله‌اند، چرا که پس از قرن‌ها سکوت، صدای علی را در عصر نفت و نان، باز شنیده‌اند. ما فرزندان دردیم، نه فرزندان عافیت. و تا خون در رگ داریم، به این تمدنِ پوشالی که لبخندش نقاب خون است، «نه» خواهیم گفت. ما زنده‌ایم… تا بمانیم. نه برای خود، برای حقیقت. #سید_یاسر_جبرائیلی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌