🔸استاد ادریس الحسینی، در کتاب خود «لقد شیعنی الحسین (#بی_شک_حسین_مرا_شیعه_گردانید)» می گوید: یک روز، یکی از نزدیکانم از من پرسید: چه باعث شد که تشیع را انتخاب کنی؟ گفتم: آن که، جدم حسین(ع) بود و ضایعه ناگوار شهادتش در روز عاشورا. گفت: چگونه؟ گفتم: هر گاه به یاد صحنه های دردناک آن روز می افتم، نمی توانم آن اعمال فجیع را نتیجه اندیشه های سالم و هدایت یافته بدانم و خونهای پاک اهل بیت(ع) را که بر ریگهای بیابان کربلا روان گردید، همچون جریان آبهای معمولی بپندارم. آن خون، خون بهترین و شریف ترین کسی بود که پیامبر(ص) بارها درباره اش به مردم سفارش کرده بود.... 🔹و چنین کسی نمی توانست بر باطل باشد و کشندگان او بر حق؛ زیرا قاتلان امام حسین(ع) خود می دانستند که او بر امیرشان یزید به مراتب فضیلت دارد و بزرگ دنیای عرب و اسلام است؛ اما چون به مال و ارزش دنیا که یزید وعده شان داده بود، طمع کرده بودند، به کشتن فرزندزاده پیامبر(ص) تن در دادند. 🔸آری، حسین(ع) مرا شیعه گردانید؛ آن گاه که یاد کرد عظیم او را در سوگواریها و مراسم عزا و ماتم مشاهده کردم و به حقیقت حال او و معاندانش در حادثه کربلا، آگاه گردیدم. شیعه شدم با خونهای تازه شهیدان کربلا که بر ریگهای بیابان طف جاری بود و با ضجه بچه ها و شیون زنان. کربلا ورودگاه من به تاریخ است و به حقیقت و به اسلام. حال چگونه می توانم همچون عارفی رقیق القلب و شاعری نازک خیال، مجذوب آن نگردم و بدان گرایش نیابم! rahyafteha.ir/29209/ 🌐 @rahyafte_com