جز اشک به عالَم گلِ بی‌خاری نیست وآن نیز به مژگان سر و کاری دارد... { #طالب_آملی } @rainandpoem 🌱

امید ِ رفته به کوی تو ام چو از سفر آید به هر قدم که رود، حسرتیش بر اثر آید به وعده ای زتو خرسند گشت خاطر و ترسم که روز مرگ من از روز وعده پیشتر آید من و زیارت ِ کویی که پای دیده به راهش اگر به سنگ بر آید، به سنگ ِ سُرمه بر آید نگاه، خشک ْلب آمد برون، ز دجله ی چشمم چو ماهیی که ز سر چشمه ی سراب بر آید... { #طالب_آملی } @rainandpoem ⚘️

گر لاغرم به جسم چه شد فربهم به روح پیراهنم ز تن تهی اما ، ز جان پُرست... { #طالب_آملی } @rainandpoem ⚘️

کمندِ ذره کجا، قصرِ آفتاب کجا؟ ز کاهلی نَبُود در تو نارسیدنِ ما... { #طالب_آملی } @rainandpoem ⚘️

۱. بال‌و پَر گر بسوخت، باری کم تن به باد اَر بِشُد، غباری کم ۲. دل که از سینه شد برون چه زیان؟ از دَمان دوزخی شَراری کم ۳. گو: برو! یک تن از جهان جَسته صیدگاهِ تو را شکاری کم ۴. کمِ تن گیر! گر بشد بر باد مشتِ خاکی ز رَهگذاری کم ۵. گو: برو جان ز تن! خدا همراه! از گِلین مِجمَری غباری کم ۶. عالَم از ماست؛ بخت گو بگریز! از هزاران سپه، سواری کم ۷. چه غم اَر «طالب» از میان برخاست؟ خاری از راهِ گُلعِذاری کم🍂 { #طالب_آملی } ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۲. دَمان: خشمناک، جوشنده ۳. جَسته: رهایی یافته ۴. کم گرفتن: کنایه از تَرک دادن و واگذاشتن ۵. مجمر: آتشدان، مَشعَل ۷. گلعذار: گُل‌رو، زیباچهره

آن شوخ نهالم که اگر برکَنی از جای بر سطح هوا سبز کُنم ریشه‌ی خود را ... { #طالب_آملی }⚘️

ز خویش در طلبت گم شدم، ندانستم که مرغ‌ِ وصل تو را آشیان نمی‌باشد 🌱 #طالب_آملی