☑️ گریز روضه حضرت قاسم (ع)، کشیدن پاهای اسماعیل(ع) بر زمین و جاری شدن زمزم؛ از امام صادق (ع) منقول است که چون ابراهیم(ع) اسماعیل(ع) را در مکه گذاشت اسماعیل(ع) تشنه شد و در میان صفا و مروه درختی بود پس مادرش بیرون رفت تا بر صفا ایستاد و فریاد زد آیا در این وادی انیسی هست؟ جوابی نشنید.سپس رفت تا مروه، باز ندا کرد و جواب نشنید و بازگشت صفا.برگشت به صفا و باز ندا کرد و جوابی نشنید تا آنکه هفت مرتبه چنین کرد سپس سنت چنین جاری شد که هفت شوط سعی کنند میان صفا و مره.پس جبرئیل به نزد هاجر آمد و گفت: تو کیستی؟ گفت: من مادر فرزند ابراهیم(ع) گفت: ابراهیم(ع) شما را به کی سپرد؟ هاجر گفت: من نیز به او گفتم که ما را به چه کسی می‌سپاری؟ گفت: به خداوند عالمیان. جبرئیل گفت: «شما را به کسی سپرده است که البته کفایت مهمات شما را می کند.» سپس حضرت فرمود: «مردم دوری می کردند از آنکه عبور ایشان به مکه واقع شود برای آنکه آب در آنجا نیست. سپس اسماعیل پاهای خود را از تشنگی به زمین می‌ساید. ناگاه آب زمزم از زیر قدم‌هایش جاری شد و حق تعالی به سبب آن آب برای ایشان روزی جاری گردانید که پیوسته قافله‌ها می‌گذشتند و از آب ایشان منتفع شده و طعام به ایشان می‌دادند.» اشاره گریز:دل‌ها بسوزد برای آن نوجوانی که در اوج عطش در حین جان دادن هرچه پا بر زمین کشید آبی برای او فراهم نشد. 📚منبع علل الشرایع، شیخ صدوق، ص ۴۳۲ گریزهای مداحی، علی اکبر لطیفیان، ص ۱۵۹ #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_ابا_عبدالله_ع #شهادت_قاسم_بن_حسن_ع http://eitaa.com/shahidesaeid

🔔 گریه بر امام حسین علیه السلام؛ بعضی از ثقات از سید علی حسینی روایت کرده‌اند که: من مجاور مولای خود علی بن موسی الرضا (ع) بودم چون روز عاشورا شد، مردی از اصحاب ما مقتل حضرت امام حسین (ع) را می خواند و به این روایت رسید که حضرت باقر (ع) فرمود که هرکه از دیده های او در مصیبت حسین (ع) به قدر پشه‌ای آب بیرون آید، حق تعالی گناهان او را بیامرزد اگرچه مانند کف دریاها باشد. در آن مجلس مرد جاهلی که مدعی علم بود حاضر بود و به عقل ناقص خود اعتقاد تمام داشت گفت: این حدیث نباید صحیح باشد، چگونه گریه بر آن حضرت این قدر ثواب دارد؟ ما با او مباحثه بسیار کردیم و از ضلالت خود برنگشت. برخاست، وقتی روز به نزد ما آمد زبان به معذرت گشود و اظهار ندامت از گفته های شب نمود و گفت: هنگامی که شب از نزد شما رفتم و در رختخواب خوابیدم، در خواب دیدم که قیامت برپا شده است و مردم را همه در یک صحرا جمع کرده اند و ترازوهای اعمال را آویخته‌اند و صراط را بر روی جهنم کشیده اند و دیوان‌های عمل را گشوده اند و آتش جهنم را افروخته اند و قصر های بهشت را به جلوه در آورده اند در آن وقت تشنگی عظیم بر من غالب شد، چون نظر کردم به جانب راست خود حوض کوثر را مشاهده کردم و بر لب حوض دو مرد و یک زن را دیدم که ایستاده اند و نور جمال آنان صحرای محشر را روشن کرده است و لباسهای سیاه پوشیده اند و می‌گریند. از مردی پرسیدم اینها کیستند که بر کنار کوثر ایستاده‌اند؟ گفت: یکی محمد مصطفی و دیگری علی مرتضی و آن زن فاطمه زهرا (س) است. گفتم: چرا سیاه پوشیده اند و می‌گریند؟ گفت مگر نمی دانی که امروز روز عاشورا است و روز شهادت شهید کربلاست. پس به نزدیک حضرت فاطمه (س) رفتم و گفتم: ای دختر رسول خدا! تشنه ام. آن حضرت از روی غضب به من نگاه کرد و گفت: «تو نیستی که انکار میکردی فضیلت گریستن بر مصیبت فرزند پسندیده من و نور دیده من حسین (ع) شهید مظلوم را؟» از وحشت این خواب بیدار شدم و از گفته خود پشیمان گردیدم اکنون از شما معذرت می طلبم که از تقصیر من درگذرید. 📚منبع معجزات و کرامات امام حسین(ع)، عباس عزیزی، صفحه ۳۳۰. به نقل از جلاء العیون، علامه مجلسی، صفحه ۴۶۸ #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_اباعبدالله_ع #پیرامون_گریه_و_عزاداری_حسینی http://eitaa.com/shahidesaeid

📣 فاطمه علیها سلام لباسی برای روز عاشورا به زینب علیهاسلام داد؛ فی وقائع الیوم العاشر من جمادی الاولی رُوی: انَّ فی هذا الیومِ أعطَت الزهراءُ علیهاالسلام قمیصَ ابراهیمَ الخلیلِ لزینبَ علیهاسلام و قالت: اذا طَلَبَەُ مِنک ٲخوک الحسینُ علیه السلام٬ فَاعلمی أنّه ضَیفُک ساعهً٬ ثُمَّ یُقتَلُ بِاشدَّ الأحوالِ بِیدَ أولادِ الزِّنا. عوالم العلوم نقل می کند که در روز دهم جمادی الاول حضرت زهرا علیهاسلام لباس ابراهیم خلیل را به زینب علیهاسلام عطا نموده و فرمودند: «هنگامی که برادرت حسین علیه السلام آن را از تو مطالبه کرد بدان که ساعتی بیش مهمان تو نیست و به بدترین حال به دست زنازادگان کشته می شود.» 📚منبع عوالم العلوم، بحرانی اصفهانی، ج ۱۱، ص ۹۰۶ الزهرا و الحسین، انصاری زنجانی، ص ۲۶۷ برگرفته از کتاب فاطمیه ماثور، حجةالاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۱۴۷ #حضرت_امام_حسین_ع #مصائب_ابا_عبدالله_ع #روز_عاشورا_وداع http://eitaa.com/shahidesaeid