هر #بلا و #مصیبت ۵نوع شکر دارد! 🌸 #حضرت_امام_صادق عليه السّلام فرمودند: #پیامبر_اکرم #رسول_خدا صلى اللَّه عليه و آله چنين بود هر وقت چيزى كه موجب سرور و خوشحالى #حضرت_رسول بود رخ ميداد حضرت مى ‏فرمود: الحمدللَّه على هذه النعمه ، و هنگامى كه موجبات #غم و #اندوه پيش مى ‏آمد حضرت می فرمود: الحمد للَّه على كل حال؛ حمد و سپاس براى خدا در هر حال. 📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۶۸ ص۳۴ 🔹 #علامه_مجلسی می فرماید: الحمد للَّه على كل حال يعنى در حال #نعمت و بلا خداوند مستحق #حمد و #سپاس است. زيرا هر چه كه او درباره بنده‏ اش انجام دهد قطعاً صلاح و مصلحت بنده در او است نعمت و خوشى باشد و يا بلا و گرفتارى پس در همه حال بايد سپاسگزار شد. ☝ گفته شده است در هر بليه و گرفتارى پنج نوع شكر هست: 🔹 اول: اينكه ممكن است اين گرفتارى موجب دفع گرفتارى بزرگتر باشد مثلاً مردن مركب و سوارى انسان باعث برطرف شدن مرگ خود انسان بشود پس لازم است در برابر برطرف شدن آن بليه بزرگتر شكر و سپاس الهى را بجا آورد. 🔹 دوم: بلا و گرفتارى بالاخره يا موجب بخشش گناهان است و يا سبب رفع درجه و مقام معنوى و بديهى است هر يك كه باشد شكر و سپاس لازم دارد. 🔹 سوم: بلا و گرفتارى، مصيبت و ناراحتى دنيوى است پس بايد شُكر خدا را كرد كه با مصيبت دينى و آفت ايمانى مواجه نشده است. نقل شده كه #حضرت_عیسی بن مريم به كسى كه نابينا و جُذامى و فلج و داراى مرض برص بود عبور كرد. 🌸 حضرت متوجه شد كه اين شخص خدا را شکر مي كند و مي گويد حمد و سپاس خداوند را كه مرا از بليه و امراضى كه بيشتر مردم به آن مبتلى هستند عافيت داده. عيسى بن مريم عليهما السّلام فرمود: چه بليه ‏اى مانده كه تو به آن مبتلا نشده ‏اى؟ 🔹عرض كرد خداوند مرا از بزرگترين بلاها نجات داده و او كفر و انكار خدا است. حضرت دستى به بدن او كشيد و در نتيجه خداوند او را از اين امراض گوناگون شفا داده و خوش صورت شد و او از ياران عيسى شده و مشغول عبادت شد. 🔹 چهارم: بلاها همه در لوح محفوظ ثبت شده و بالاخره انسان در مسير #گرفتارى هست پس بايد شكر كرد كه آن گرفتاريها گذشته و بليات را پشت سر گذاشته است. 🔹 پنجم:‏ بلا و گرفتاريهاى دنيوى موجب #ثواب و پاداش اخروى است و باعث بيرون شدن محبت دنيا از دل انسان مى‏شود پس اين عنايتى است كه شكر و سپاس لازم دارد.

حکمت 88 امام باقر(علیه السلام)از حضرت اميرالمؤمنين(علیه السلام)نقل فرمود: دو چيز در زمين مايه #امان_از_عذاب_خدا بود: يكی از آن دو برداشته شد، پس ديگری را دريابيد و بدان چنگ زنيد، امّا أمانی كه برداشته شد #رسول_خدا(صلی الله علیه و آله)بود، و أمان باقيمانده، #استغفار كردن است، كه خدای بزرگ به رسول خدا(صلی الله علیه و آله)فرمود: «خدا آنان را عذاب نمی كند، در حالی كه تو در ميان آنانی و عذابشان نمی كند تا آن هنگام كه #استغفار می كنند.» (اين روش استخراج، نيكوترين لطايف معنی و ظرافت سخن، از آيات قرآن است.)

⭕️ علی اکبر (ع) وارث صفات نبوی 🔷 #حضرت_علی_اکبر (ع) #وارث_صفات_نبوی است و صفات خَلق، خُلق و منطق را از پیامبر به ارث برد. #امام_حسین (ع) می‌فرمود: پسرم؛ تجلی وجود جدم را آنقدر در تو آشکارا می‌بینم که هرگاه دلم برای او تنگ میشود به تو مینگرم. ۱۱ شعبان سال ۳۳ هجری از راه می‌رسد و زمین مشتاقانه در انتظار هدیه‌ای الهی است. ملکوتیان بی صبرانه در تدارک برگه‌ای از مصحف وجود پیامبر بر دفتر گیتی هستند. #علی_اکبر (ع) پسر ارشد امام‌حسین(ع) چشم به جهان می‌گشاید و عالم را به نور خود روشن میسازد. 🔷در توصیف عظمت او همین بس که #امام_زمان (عج) زائر اوست و در رثای او چنین سخن می‌گوید: «سلام بر تو‌ ای علی‌اکبر، اول فدایی از بهترین نسل ابراهیم خلیل. شهادت می‌دهم که تو از هر کس أولی به خدا و رسولش هستی و خداوند ما را به زیارت تو و رفاقت جد و پدر، عمو، برادر و مادر مظلومه‌ات، موفق بدارد. من از دشمنان و کشندگان تو بیزارم و از خداوند می‌خواهم با تو در نعیم ابدی بوده و همیشه از دشمنانت دور باشم. سلام و رحمت خدا بر تو باد». [۱] #حضرت_علی_اکبر (ع) تجدید نسخه‌ای از وجود خاتم انبیاء (ص) بر آفاق بود و از این‌رو آن حضرت را «أشبَهُ النّاسِ خَلقاً و خُلقا و مَنطِقاً بِرَسولِ؛ [۲] از نظر #صورت، #سیرت و #سخن_گفتن، شبیه ترین مردم به #پیامبر (ص)» دانسته‌اند. از این کلام در می‌یابيم که #حضرت_علی_اکبر (ع) از رسول خدا سه ويژگی #خَلق، #خُلق، و #منطق را به ارث برده‌اند: 💠علی اکبر (ع) وارث صفت خَلق 🔷بی تردید #پیامبر_اکرم (ص) از نظر جمال و زيبايی، بهترين فرد جامعه بوده است، و زيباترين حسن جمال را دارا بوده است. نقل کرده‌اند که کسی بهتر و زیباتر از رسول الله (ص) ندیده بود. گویا خورشید در صورت مبارکش نمایان بود. [۳] همچنان که مرحوم طبرسی در معرفی #رسول_خدا از قول هند بن ابی هاله چنين می‌نگارد: #پيامبر (ص) بسيار بزرگوار و با شخصيت بود، چهره‏ اش چون ماه شب ۱۴ ميدرخشيد، رنگ رخسارش روشن و شاداب و پيشانيش گشاده و بلند بود، ابروانى كمانى و ظريف و پيوسته داشت، محاسنی انبوه داشت و گونه ‏اى صاف، چشمانش سياه و...، دندان‌هايش سپيد و زيبا و از هم گشاده بود. [۴] #علی_اکبر (ع) نیز حسن جمال و زیبایی را از پدربزرگ خود به ارث برده بود. 💠علی‌اکبر (ع) وارث صفت خُلق 🔷خداوند متعال که همه چیز در برابر او کوچک و ناچیز است، #خلق و خوی #پیامبر (ص) را در #قرآن_کريم، چنين توصیف ميکند: «وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ؛ و به راستی تو #اخلاق_عظيم و برجسته‏‌ای داری». [قلم، ۴] آری، #پیامبر که تربيت يافته ذات ربوبی بوده باید دارای چنین اخلاق پسندیده‌ای باشد، چنان که امام صادق (ع) فرمود: «خداوند عزوجل پيامبرش را تربيتى نيکو كرد؛ چون تربيت او را تكميل نمود فرمود: و به راستی تو اخلاق عظيم و برجسته‏‌ای داری». [۵] اگر پیامبر قله‌های #اخلاق را فتح نکرده بود هرگز نمی‌فرمود: «من برای تکميل ارزشهای اخلاقی مبعوث شدم». [۶] وجود مقدس #علی_اکبر (ع) نیز این ویژگی منحصر به فرد را از پدربزرگ خویش به ارث برد و صاحب #خُلق_عظیم گشت. 💠علی اکبر (ع) وارث صفت منطق 🔷رفتار اجتماعی نیکو و برخورد مناسب با اطرافیان، که ثمره تفکر سلیم است، از جمله آموزه های اسلام می‌باشد و #پیامبر_اکرم (ص) #بهترين_الگوی_عملی در اين مساله مهم هستند. با تأمّل در تاريخ اسلام و روايات، به اين امر مهم در حیات رسول گرامی اسلام (ص) پی می‌بریم ولی خداوند متعال در قرآن کريم پيرامون منطق نبوی توصیفی دارد که هر کسی را توانایی دست‌یابی به چنين منطقی نیست: «وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى؛ و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏‌گويد». [نجم، ۳] علامه طباطبايى در تفسیر اين آيه چنين می‌نگارد: «مقصود از كلمه «هوى» هواى نفس و رأى و خواسته آن است. جمله «ما ينطق» مطلق است و در آن، نطق، به طور مطلق نفى شده است. مقتضاى اين اطلاق آن است كه #هواى_نفس از مطلق سخنان پيغمبر نفى شده باشد». [۷] #حضرت_علی_اکبر (ع) این صفت ویژه را نیز از #خاتم_الانبیاء (ص) به ارث برده و صاحب نطقی مبرّا از هوای نفسانی بود. این که امام حسین(ع) فرزندش #حضرت_علی_اکبر (ع) را از سه منظر (خَلق، خُلق و منطق) به رسول خدا (ص) تشبيه کردند، حاکی از مقام والای حضرت علی اکبر (ع) است که زبان از توصیف آن لال، قلم از نگارش آن شکسته و کُمیت عقل آدمی از درک حقیقت آن لَنگ است. سلام بر تو‌ ای صدیق و شهید بزرگوار و سید پیشتاز که با سعادت زیستی و با شهادت درگذشتی و از دنیا جز عمل صالح بهره‌ای نگرفتی و در زندگی جز به سودای پر سود آخرت نپرداختی. پی نوشت‌ها [۱] بحارالانوار ج۹۸ ص۲۶۹ [۲] لهوف ص۶۷ [۳] فتح الباری ج۶ ص۵۷۳ [۴] مكارم الأخلاق ص۱۲ [۵] کافی ج۱ ص۲۶۶ [۶] مجمع البيان ج۱ ص۵۰۰ [۷] الميزان ج۱۹ ص۲۷ منبع: وبسایت رهروان ولایت