امام حسین(ع) تشنه لبیک است یا تشنه اشک؟ درست است که امام حسین(ع)، تشنه لبیک است، اما آن کسانی لبیک می‌گویند که دوران حُزن را با امام حسين(ع) طی کنند. "گاهی [به عزاداری‌ها اشکالات ناصحیحی صورت می‌گیرد.] از جمله آنها اين است که: «امام حسين(ع) بيش از اينکه تشنه #اشک باشد تشنه لبيک بود.» 👈درست است که امام حسين(ع) مي‌خواست لبيک‌گو بسازد، اما لبيک‌گويش را خودش تربيت مي‌کند. تا اشک نريزيم و زنده نشويم، اين تربيت حاصل نمي‌شود. بايد دوراني بگذرد و عالم با اشک، به حيات طيبه برسد که پس از آن است که مي‌تواند نداي امام حسين(ع) را بشوند؛ زيرا هر گوشي صداي امام حسين(ع) را نمي‌شنود؛ قرآن کريم مي‌فرمايد: «وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي الْقُبُورِ». پس آنان که در قبرهايشان زندگي مي‌کنند - که محيط ولايت جور قبر است - نمي‌توانند دعوت امام حسين(ع) را بشوند. انسان‌ها بايد ابتدا زنده شوند، بعد دعوت را بشنوند و لبيک بگويند. امام حسين(ع) ابتدا انسان‌ها را زنده مي‌کنند، سپس به مرحله #لبيک مي‌رسانند. بله، امام حسين(ع) تشنه لبيک است، اما کساني لبيک مي‌گويند که دوران حزن را با امام حسين(ع) طي کنند و تا طي نکنند به امام لبيک نمي‌گويند." 🎙استاد سیدمحمدمهدی_میرباقری، محرم۹۵