زین سبب پیغمبر با اجتهاد نام خود وان علی مولا نهاد گفت هر کس را منم مولا و دوست ابن عمّ من علی مولای اوست کیست مولا؟ آنکه آزادت کند بند رقیت ز پایت بر کند + مولوی

لا تقل ذا مکسب یزری فقصد الناس ازری چیزی از این پست تر نیست که تو به قصد مردم بروی، به قصد اینکه از مردم چیزی بگیری + آزادی معنوی «شهید مطهری»

الدنیا دار ممر لا دار مقر و الناس فیها رجلان رجل باع نفسه فیها فأوبقها و رجل ابتاع نفسه فأعتقها دنیا برای بشر، محل گذر است نه محل قرار مردم هم در آن دو دسته اند یکی آنکه خود را فروخت و به تباهی کشاند دیگر آنکه خودشان را خرید و آزاد کرد... +حکمت ۱۳۳ نهج‌البلاغه

حقیقت مطلب این است که آنجا هم که انسان فکر میکند بنده و برده دنیاست بندۀ مال و ثروت است واقعاً بندۀ مال و ثروت نیست، بنده خصایص روحی خودش است بنده حیوانیت خودش است بنده حرص ،است، یعنی خودش خودش را برده گرفته است و الا پول که نمیتواند انسان را بنده کند زمین که قدرت ندارد انسان را برده ،کند گوسفند که قدرت ندارد انسان را برده ،کند ماشین که قدرت ،ندارد جماد .است اصلاً جماد نمیتواند در وجود انسان تصرف کند. وقتی انسان خوب مسئله را میشکافد میبیند این خودش است که خودش را برده کرده است. + آزادی معنوی

جان گشاده سوی بالا بالها تن زده اندر زمین چنگالها میل جان اندر ترقی و شرف میل تن در کسب اسباب و علف + مولوی

مانند طفل در به دری گریه میکنم بار مرا بخر، نخری گریه میکنم

جد تو آدم بهشتش جای بود قدسیان کردند بهر او سجود یک گنه ناکرده گفتندش تمام مذنبی مذنب! برو بیرون خرام تو طمع داری که با چندین گناه داخل جنت شوی ای روسیاه؟

خیلی از این کسانی که پشیمان شدند و راه را برگشتند یک روزی به شکل افراطی انقلابی بودند؛ اما یک روز شما میبینید درست در نقطه مقابل آن روز ایستاده اند و در خدمت ضد انقلاب قرار گرفته اند این به خاطر همین عوامل است؛ هویهای نفسانی شهوات نفسانی غرق شدن در مطالبات مادى. عامل اصلى اينها هم غفلت از ذکر ،پروردگار غفلت از وظیفه غفلت از مرگ غفلت از قیامت است؛ اینها موجب میشود که بکلی صدوهشتاد درجه جهت گیری شان عوض شود. البته بعضی هم اشتباه میکنند نمیشود همه را مقصر دانست... پس نمیشود همه را محکوم به یک حکم دانست حکم معاند متفاوت است با حکم غافل . البته غافل را هم باید بیدار کرد. حضرت آقا؛ ۴ آبان ۱۳۸۹

بنابراین در همه موارد زمینه ریزش قبلاً در وجود شخص آماده شدهاست؛ یعنی فرد اول در جبهه دل خود شکست میخورد و بعد هزیمت او در جبهه بیرونی آشکار میشود. همانگونه که آغاز رویش اجتماعی نیز رویش نفسانی است هم ارزشمندی رویشها و هم خطر ریزشها در گرو اختیار و انتخابی است که انسان به عنوان کنشگر اجتماعی انجام می دهد؛ نه پدید آمدن رویش دستوری است و نه رخ دادن ریزش تحمیلی. . از نیمه خرداد - ص۱۲۶