شب اول:
بسم رب العلی الاعلی..
ماه رمضان برای ذهن کودکی‌ام، با چند چیز تعریف شده است که راستش هیچ جوره با ماه رمضان امسال سنخیت ندارد.
مثلا با تیشرت و شلوارک زیر کولر یا پنکه زیر پشه بند وسط پذیرایی خوابیدن،
یا با پیچاندن‌های سحری و وقت اذان صبح بیدار شدن و نماز خواندن و دوباره خوابیدن،
یا با بوی توت فرنگی، آلوچه و ازگیل‌های حیاط خانه‌ی پدری،
یا با کلاس‌های تابستانه و بدمینتون های دم افطار با داداش،
یا با دوچرخه‌سواری‌های آخر شب پدر دختری،
یا با خوابیدن‌های تا لنگ ظهر و از آن طرف از لنگ ظهر تا حوالی افطار،
یا با صدای یا علیٌ یا عظیم‌های بابا،
یا با بوی کباب تابه‌ای مامان برای اولین سحری،
یا با بوی ریحونی که دم افطار از باغچه می‌چیدم و ... .
اما ماه رمضان امسال، افتاده است در زمستان سردی که من هیچ خاطره‌ای از آن ندارم. ماه رمضان در زمستان کاملا برایم غریبه است. اصلا راستش را بخواهید این چند سال اخیر آنقدر درگیر امتحان نهایی و کنکور و دانشگاه و ازدواج و طرح و غیره بودم که اصلا متوجه نشدم آخر کی ماه رمضان از تیر و مرداد افتاد در اسفند؟
ماه رمضان امسال من همان زنی هستم که شب‌ها دغدغه‌ی سحری را دارم.
شب‌هایی که شیفتم اوضاع کمی متفاوت می‌شود.
اصلا همینکه شیفت می‌روم خودش روضه‌ی باز برایم محسوب می‌شود
و اگر بخواهم به شیفت‌های سنگین لانگ و عصر و شبم در ماه مبارک و بعد از آن در تعطیلات عید فکر کنم، باید زانوی غم بغل بگیرم اما ترجیح می‌دهم چشمانم را ببندم و به آن خدایی اعتماد کنم که مرا در این مسیر قرار داده است و خودم را در آغوشش رها کنم.. رهای رها.. و از خودش بخواهم که ماه رمضان امسال را توفیق و توانی مضاعف بدهد تا به برنامه‌ی مدنظرم عمل کنم چرا که
اوست نِشَسته دَر نَظَر،
مَن به کُجا نَظَر کُنَم؟ :)
#رمضان‌الکریم🌙
#رقعه
دیدی وقتی اتوبوس تازه میخواد راه بیفته
یکی داد میزنه:
سلامتی آقای راننده صلوات!
اتوبوس ماه رمضان تازه میخواد آتیش کنه
همین سحرِ اولی،
حسین همه مون رو دَرهَم بخره صلوات :)
صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین...
در اول ماه دادیم سلامی بر حسین
بازهم با روضه اش از روزه استقبال شد..
رفیقِ من
چشم بهم بزنیم عید فطره.....
به هیچ عبادتی نمیتونیم تکیه کنیم
و بگیم این ۳۰ روز روزه‌یِ من،
حتی فقط یه روزش رو خدا قبول میکنه
یا یک رکعت نماز
یا یک کلمه از قرائتِ قرآنم رو خدا قبول کرده..
اصلا معلوم نیست که خدا بپذیره..
تنها عملی که خدا حتی ریاش رو هم
می پذیره،
حتی اداش رو هم می پذیره،
اشک بر سیدالشهداست ....
نمیگم ولش کنیم کارایِ دیگه رو
اما این یه ماه اگه
روضه‌ی اباعبدالله رو داشته باشیم،
بُرد کردیم...
لزومی هم نداره هر شب پاشیم بریم هیئت
اگه شرایطِ حضور نداریم
اتاق رو تاریک کن
تو باش و نوایِ جانان...
یابن الشبیب
ان کنت باکیا لشیءٍ
فابک للحسین..
#رمضان‌الکریم 🌙
دعای اول #صحیفه‌‌سجادیه :
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ
وَ الْآخِرِ بِلا آخِرٍ يَكُونُ بَعْدَهُ
(1)شکر خداى اوّل‌ای كه قبل از او اوّلى نبوده
و خدای آخرى كه بعد از او آخرى نباشد :)
اَلَّذِي قَصُرَتْ عَنْ رُؤْيَتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِينَ
وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِينَ
(2)همان كه چشم‌هاى بينندگان از ديدنش قاصر
و پندار وصف‌كنندگان از وصفش عاجز است
اِبْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ اِبْتِدَاعاً
وَ اِخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِيَّتِهِ اِخْتِرَاعاً
(3)با قدرت خودش آفريدگان را بى‌هيچ نمونه‌اى آفريد
و آن ها را به خواست خودش
از هيچ، به وجود آورد :)
ثُمَّ سَلَكَ بِهِمْ طَرِيقَ إِرَادَتِهِ
وَ بَعَثَهُمْ فِي سَبِيلِ مَحَبَّتِهِ
لاَ يَمْلِكُونَ تَأْخِيراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَيْهِ
وَ لاَ يَسْتَطِيعُونَ تَقَدُّماً إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ
(4)سپس آنها را در راهى كه مى‌خواست روان ساخت
و در راه محبتش برانگيخت..
آنها توانايى عقب انداختنِ
آنچه را که خدا بسویشان جلو انداخته ندارند
و نمى‌توانند جلو اندازند آنچه را كه آنها را
از آن عقب انداخته است :)
وَ جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ،
لاَ يَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ
وَ لاَ يَزِيدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ
(5)و براى هر جاندارى از طرف ايشان،
قوتِ معلومِ قسمت‌شده‌اى از رزقش قرار داد.
کاهنده‌ای نمی‌تواند از كسى كه خدا به او فراوانى داده بکاهد
و افزاینده‌‌ای نمی‌تواند به كسانى كه خدا از آنها كاسته، بیفزاید :)
ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِي الْحَيَاةِ أَجَلاً مَوْقُوتاً
وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً
يَتَخَطَّى إِلَيْهِ بِأَيَّامِ عُمُرِهِ
وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ
حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ
وَ اِسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ
قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَيْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ
أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ
﴿ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسٰاؤُا بِمٰا عَمِلُوا
وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴾
(6)سپس براى آفريده‌اش در زندگى،
سرآمدى خاص معيّن نمود
و برايش زمانى محدود قرار داد
كه با روزهاى زندگى‌اش بسوى آن گام بردارد
و با سال‌هاى روزگارش به آن نزديك مى‌شود.
زمانى كه به پايان عمرش رسد
و حساب زندگى‌اش را بستاند،
او را گرفته و به سوى آنچه فراخوانده بود،
از پاداش فراوان يا كيفر ترسناك خود روانه سازد.
تا كسانى را كه بد كرده‌اند،
به سبب آنچه كه به جا آورده‌اند، سزا دهد
و آنان را كه به سبب نیکویی احسن اعمال را به جا آوردند، جزا دهد.. :)
عَدْلاً مِنْهُ
تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ
وَ تَظاَهَرَتْ آلاَؤُهُ
﴿ لاٰ يُسْئَلُ عَمّٰا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْئَلُونَ ﴾.
(7)و اين از عدل اوست.
نام‌هايش مقدّس و نعمت‌هايش آشكار و پى‌درپى‌اند..
از آنچه انجام مى‌دهد، بازخواست نمیشود
درحالیکه آفريدگانش مورد سوال قرار میگیرند :)
وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ
حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلاَهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ،
وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ،
لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ،
و تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ
(8)و سپاس خدایى را كه اگر
بندگانش را بازمیداشت از شناختن حمدش
بر بخشش‌هاى پى‌درپى‌ای كه به ايشان داده است،
آن ها نعمت‌هایی را كه خدا برایشان تمام كرده
صرف مى‌نمودند و حمد او را نمیگفتند
و از رزقی كه داده، فراوان استفاده مى‌بردند
و شكرش را به جا نمى‌آوردند
وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ
لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ
إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ
فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ:
﴿ إِنْ هُمْ إِلاّٰ كَالْأَنْعٰامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلاً ﴾
(9)و اگر چنين باشند،
از مرزهاى انسانيّت خارج شده
و به مرز حيوانيّت رو آورده‌اند..
و اینطور میشوند که خدا در كتاب محكم خود وصف كرده:
«آنها جز مانند چهارپايان نيستند
بلكه آنان گمراه‌ترند.»
وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ
وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُكْرِهِ
وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِيَّتِهِ
وَ دَلَّنَا عَلَيْهِ مِنَ الْإِخْلاَصِ لَهُ فِي تَوْحِيدِهِ
وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّكِّ فِي أَمْرِهِ
(10)و شکر خدا كه خودش را به ما شناساند
و شكرش را به ما الهام نمود
و درهايى از علم به ربوبیتش را بر ما گشود
و ما را به اخلاص در توحیدش راهنمايى کرد
و از كج‌روى و شك در امر خود دور ساخت..
حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ
وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ
(11)حمدی که با آن،
در گروه ستایشگران از بندگانش زندگی کنم
و با آن ستایش از هرکسی که به رضایت و بخشش‌اش پیشی جسته، سبقت گیرم.
حَمْداً يُضِيءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ
وَ يُسَهِّلُ عَلَيْنَا بِهِ سَبِيلَ الْمَبْعَثِ
وَ يُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ يَوْمَ
﴿ تُجْزىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمٰا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاٰ يُظْلَمُونَ ﴾
﴿ يَوْمَ لاٰ يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لاٰ هُمْ يُنْصَرُونَ ﴾.
(12)حمدی که به سبب آن،
تاریکی‌های برزخ را بر ما روشن کند؛
و به وسیلۀ آن، راه رستاخیز را بر ما آسان فرماید؛
و به کمک آن، رتبه‌ی ما را نزد گواهان روز قیامت بلند گرداند.
«روزی که هر وجودی، به خاطر آنچه مرتکب شده، پاداش داده شود
و مورد ستم قرار نگیرد»؛
«روزی که هیچ دوستی، چیزی از عذاب را
از دوستش برطرف نکند
و این گنهکاران حرفه‌ای از جانب کسی یاری نشوند».
حَمْداً يَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّيِّينَ
فِي كِتَابٍ مَرْقُومٍ ﴿ يَشْهَدُهُ اَلْمُقَرَّبُونَ ﴾.
(13)حمدی که از سوی ما،
«در پرونده‌ای که کردار نیکان در آن رقم خورده
و مقرّبان درگاهش گواهان آنند»،
به سوی اعلا علیّین بالا رود..
حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُيُونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ
وَ تَبْيَضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اِسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ
(14)حمدی كه به وسيله‌ی آن
چشمانمان روشن شود در آن زمان كه ديده‌ها خيره مى‌شود.
و چهره‌هايمان با آن سفيد گردد
در زمانی كه پوست‌ها سياه مى‌گردد :)
حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِيمِ نَارِ اَللَّهِ
إِلَى كَرِيمِ جِوَارِ اَللَّهِ
(15)حمدی که ما را از آتش دردناک خدا آزاد کند
و در جوار کریمانه‌اش جای دهد..
حَمْداً نُزَاحِمُ بِهِ مَلاَئِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ
وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِيَاءَهُ الْمُرْسَلِينَ
فِي دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِي لاَ تَزُولُ
وَ مَحَلِّ كَرَامَتِهِ الَّتِي لاَ تَحُولُ
(16)حمدی كه با آن
جا را بر فرشتگان مقرّب تنگ نماييم :)
و با پيامبران فرستاده‌اش جمع شویم
در سراى ماندگارى كه جاودانیست
و محل كرامتى كه هميشگیست...
وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي
اِخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ
وَ أَجْرَى عَلَيْنَا طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ
(17)و شکر خدایی كه
زيبايى‌هاى خلقتش را براى ما برگزيد
و رزق پاكيزه را برايمان جارى ساخت
وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِيلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلَى جَمِيعِ الْخَلْقِ
فَكُلُّ خَلِيقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ
وَ صَائِرَةٌ إِلَى طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ
(18)و با قدرت دادن به ما،
ما را بر همه‌ی آفريدگان برترى داد.
پس به قدرت او،
همۀ آفريدگانش از ما فرمانبردار بوده
و به عزّت او، به اطاعت از ما در مى‌آيند.. :)
وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلاَّ إِلَيْهِ
فَكَيْفَ نُطِيقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّي شُكْرَهُ !
لاَ، مَتَى ...
(19)و شکر خدایی كه
درِ احتیاج و نیاز ما را از غیر خود بست؛
پس چگونه قدرتِ سپاس‌گزاری او را داریم؟
یا چه زمانی می‌توانیم به ادای شکرش اقدام کنیم؟
هیچ گاه!
وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَكَّبَ فِينَا آلاَتِ الْبَسْطِ
وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ
وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَيَاةِ
وَ أَثْبَتَ فِينَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ
وَ غَذَّانَا بِطَيِّبَاتِ الرِّزْقِ
وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ
وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ..
(20) شکر خدایی که در پیکر ما
ابزار گشودن اندام را سوار کرد
و آلات بستن آنها را قرار داد
و ما را با روان‌های زنده، از زندگی بهره‌مند ساخت
و اعضای انجام دادن کار را در وجود ما استوار کرد
و با روزی‌های پاکیزه خوراک داد
و با احسانش ما را بی‌نیاز کرد
و با عطایش به ما سرمایه بخشید..
ثُمَّ أَمَرَنَا لِيَخْتَبِرَ طَاعَتَنَا
وَ نَهَانَا لِيَبْتَلِيَ شُكْرَنَا
فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِيقِ أَمْرِهِ
وَ رَكِبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ
فَلَمْ يَبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ
وَ لَمْ يُعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ
بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَكَرُّماً
وَ اِنْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْماً..
(21)سپس ما را فرمان داد
تا اطاعت‌پذيريمان را بسنجد :)
و از محرمات برحذرمان داشت
تا شكرگزاری‌مان را آزمايش كند :)
پس از این همه عنایت،
از مسیر دستورش روی‌گرداندیم؛
و بر مرکب سخت و سنگین محرّماتش سوار شدیم.
اما او در كيفر ما شتاب نكرد
و در انتقام گرفتن از ما عجله ننمود... :)
بلكه با رحمتش و از روى كرامت،
به ما مهلت داد
و با مهربانى‌اش و از روى بردبارى،
بازگشت ما را انتظار كشيد... :)
وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا
عَلَى اَلتَّوْبَةِ اَلَّتِي
لَمْ نُفِدْهَا إِلاَّ مِنْ فَضْلِهِ
فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلاَّ بِهَا
لَقَدْ حَسُنَ بَلاَؤُهُ عِنْدَنَا
وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا
و جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا..
(22)و شکر خدایی كه
ما را به بازگشت و توبه از گناه راهنمایی کرد
توبه‌ای که آن را جز از طریق فضلش به دست نیاوردیم
و اگر از فضلش، غیر از این عنایت توبه را به حساب نیاوریم،
قطعا آزمایشش دربارۀ ما نیکو
و احسانش در حقّ ما بزرگ
و بخشش او بر ما، عظیم است..
فَمَا هَكَذَا كَانَتْ سُنَّتُهُ فِي التَّوْبَةِ لِمَنْ كَانَ قَبْلَنَا
لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ
وَ لَمْ يُكَلِّفْنَا إِلاَّ وُسْعاً
وَ لَمْ يُجَشِّمْنَا إِلاَّ يُسْراً
وَ لَمْ يَدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لاَ عُذْراً..
(23)البته روش او در قبول توبه،
براى كسانى كه قبل از ما بودند، اینطور نبوده
و از دوش ما آنچه به آن طاقت نداريم برداشته شده
و جز به اندازۀ توان، به ما تكليف نداده
در میان آن تکالیف سخت،
ما را جز به تکالیف آسان وا نداشته
و در این زمینه برای هیچ یک از ما
دلیل و بهانه‌ای باقی نگذاشته است.. :)
فَالْهَالِكُ مِنَّا مَنْ هَلَكَ عَلَيْهِ
وَ السَّعِيدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَيْهِ..
(24)بنابراین هلاک شونده از ما،
کسی است که در میدان مخالفت با او هلاک شود
و سعادتمند از ما کسی است که
به سوی او اشتیاق داشته باشد..
وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلاَئِكَتِهِ إِلَيْهِ
وَ أَكْرَمُ خَلِيقَتِهِ عَلَيْهِ
وَ أَرْضَى حَامِدِيهِ لَدَيْهِ
(25)و شکر خدا با همۀ آن حمدی که
نزدیک‌ترین فرشتگانش
و بزرگوارترین مخلوقاتش
و پسندیده‌ترین ستایشگران آستانش
او را ستوده‌اند..
حَمْداً يَفْضُلُ سَائِرَ اَلْحَمْدِ كَفَضْلِ رَبِّنَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ.
(26)حمدی که از دیگر حمدها
برتری جوید
مانند برتری پروردگار به همه‌ی مخلوقاتش..
ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَكَانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَيْنَا
وَ عَلَى جَمِيعِ عِبَادِهِ الْمَاضِينَ
وَ الْبَاقِينَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ
وَ مَكَانَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً
مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ..
(27)سپس خدا را شکر
به جای همۀ نعمت‌هایی که
او برای ما، تمام بندگان گذشته‌اش
و همۀ آنانی که هستند و می‌آیند، دارد
و حمدی به عدد تمام اشیایی که
دانشش بر آنها احاطه دارد
و حمدی به جای هر یک از اشیا به چندین برابر..
ستایشی ابدی و همیشگی تا روز قیامت.. :)
حَمْداً لاَ مُنْتَهَى لِحَدِّهِ
وَ لاَ حِسَابَ لِعَدَدِهِ
وَ لاَ مَبْلَغَ لِغَايَتِهِ
وَ لاَ اِنْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ...
(28)ستایشی که مرزش را پایانی
و شمارۀ آن را حسابی
و پایانش را نهایتی
و مدّتش را سرآمدی، نباشد...
حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ
وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ
وَ ذَرِيعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ
وَ طَرِيقاً إِلَى جَنَّتِهِ
وَ خَفِيراً مِنْ نَقِمَتِهِ
وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ
وَ ظَهِيراً عَلَى طَاعَتِهِ
وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ
وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ..
(29)حمدی که رشتۀ اتّصال به طاعت و بخشش
وعامل رضایت و خشنودی‌اش
و وسیلۀ آمرزشش
و راهی به سوی بهشتش
و حفاظت کننده از کیفرش
و امان از خشمش
و مددکاری بر طاعتش
و مانع و سدّی از نافرمانی‌اش
و کمکی بر ادای حق و عهد و پیمانش، باشد..
حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي اَلسُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ
وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ اَلشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ
إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ ..
(30)حمدی که به وسیلۀ آن،
در بین سعادتمندانش به سعادت برسیم
و با آن توسط شمشیر دشمنانش در ردیف شهیدان قرار بگیریم.
به درستی که او یاری دهنده‌ی ستودنی‌ایست...
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته..🌱