-

بر طاق آسمان نجف نام فاطمه است بالای آستان نجف نام فاطمه است

حتی اذان صحن علی چیز دیگری است سر تا سر اذان نجف نام فاطمه است

فهمیده‌اند که روزی این شهر دست کیست دیدم به هر دکان نجف نام فاطمه است

این شهر ملک حضرت زهراست مهر اوست هر جا روی میان نجف نام فاطمه است

جان مدینه جان جهان نام مرتضی است ای جان من که جان نجف نام فاطمه است

ما را علی به فاطمه‌اش هدیه کرده است بر برگه امان نجف نام فاطمه است

سوگند بر علی که شرف نام فاطمه است [ انگشتری دُرِّ نجف نام فاطمه است🖤 ]

[ لعن الله قاتلی فاطمه‌(س) ]

ای که ره بستی میان کوچه‌ها بر فاطمه گردنت را می‌شکست آنجا اگر عباس بود

- زهرا، أنا علی...

عرب، درد شدید حاصل از بارداری را «مُخاض» می‌گوید. مردان در زمان مخاض زنان‌، بیشترین ملاطفت و مراعات را با آنها می‌کنند. او را چون ملیکه‌ای ظریف در حریرهای نرم و ابریشم گرم می‌پیچند و خوراک خوب و مطبوع برایش فراهم می‌کنند؛ زنان در زمان مخاض، قدم جز بر گلبرگ‌های لطیف نازکین و فرش‌های مخملین نمی‌گذارند. کنیزکان این‌سو و آن‌سو می‌دوند و بیشتر از همیشه ناز بانو را می‌کشند. قرآن درباره مریم می‌گوید که «چون درد مخاض بر او عارض شد، او را در خلوتی تنها به زیر سایه‌سار نخلی بلند هدایت کردیم.» سپس چشمه‌ای از آب بهشتی از زیرپاهایش جوشید و ده‌ خرمای بهشتی از نخل فرو افتاد. زن مخاض باید در رفاه باشد. نقل است که مادر ما حضرت صدیقه طاهره فرمود؛ چون پشت درب بودم و اراذل آنسو به‌فریاد‌های بلند اضطرابم می‌دادند، ناگهان درد مخاض بر من عارض شد... دردانه آفرینش و یگانه دختر رسول‌الله، مخاض خویش را نه تخت‌های حریرپیچ و نه بر سایه‌سار نخلی بلند، که با تکیه بر دربی نیم‌لق و سوخته گذراند. همین. روضه کافیست. ببخشید. مریم؛ آیه ۲۳ بحارالأنوار؛ ج۵۳؛ ص ۱۹ - مهدی مولایی

- چند روز پیش زیارت چند تن از فرزندان امام صادق(ع) بودم؛ خیلی ناگهانی هم چشمم افتاد به یه دل‌نوشته. علی‌رغم غلط‌ املاییش، خیلی دلی بود. نمیدونم کیه و از کجاست ولی دعا کنید خواسته‌ش برآورده بشه :)))

آره باید بگم که: کجا دیدی که بی آتش، کسی را بوی عود آید...

- از شیراز؛ آذرِ هزاروچهارصدو سه.

همه جا تو را می‌خواهم، تمامت را، تمامِ تمامت را، تو را برای همیشه می‌خواهم، بله، همیشه. و نه که بگویم «اگر...» یا «شاید...» یا «به شرط اینکه...» تو را می‌خواهم، می‌دانم، این نیاز است و من تمام قلبم را، تمام روحم را تمام خواست و اراده‌ام را و حتی اگر لازم شود، تمام بی‌روحی‌ام را در راه داشتنت خواهم گذاشت. ‌ ‌- نامه ماریا کاسارس به آلبر کامو