نمازم راخواندم، برگشتم به کارگاه و یک سری وسایل برداشتم . از در کارگاه که خواستم بیرون بیایم ، یاد شعری افتادم . تصمیم گرفتم برای خداحافظی ، برای بچه ها ی تخریب هم یک شعر بنویسم . پای وایت برد رفتم و باماژیک قرمز نوشتم:«کز سنگ ناله خیزد، روز وداع یاران » یک جای خالی بین برنامه ها و نقشه های کاری پیداکردم و نوشتم: ما زبالاییم و‌بالا می رویم ماز دریاییم و دریا می رویم مااز آنجا و ازاینجا نیستیم ما ز بی جاییم و بی جا می رویم. 📚#رفیق‌مثل‌رسول #عکس:تخته وایت برد #شهید_رسول_خلیلی❤️