#خود_شناسی 🔶 تو درونگرایی یا برونگرا‼️ 🔺 برونگرا: از کار گروهی لذت میبری،برای تجربیات جدید آماده ای،تو بیان احساسات راحتی،از تنهایی خوشت نمیاد،به راحتی دوست پیدا میکنی 🔻درونگرا: از بحث خوشت نمیاد،دقت بیشتری تو کارات داری،از کشف و خلق لذت میبری،از تنهایی لذت میبری،شنونده خوبی هستی⛈ ┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄

#خود_شناسی 💭‌ تروماهای کودکی چطور تو بزرگسالی خودشون رو نشون میدن!؟ ✍اینطوری که؛ ۱.وقتی تو بچگی مدام توسط بزرگتر‌ها نادیده گرفته میشی یا رها میشی و به نیازهات نمیرسن! تو بزرگسالی با ترس از رهاشدن دست و پنجه نرم میکنی و با کوچک‌ترین نشونه طرد ونادیده گرفته شدن استرس وجودت رو به آتیش میکشه… ۲. وقتی تو محیطی بزرگ میشی که دائم ازت انتقاد می‌کنن یا شاهد زیر سوال بردن این و اونی!، یاد می‌گیری که عیب و نقص داشتن و خطا کردن پذیرفتنی نیست و هرکی کار اشتباهی کرد آدم اشتباهیه، پس فوری و بدون همدلی و مهربونی باید بهش توپید و به تندی واکنش نشون داد... ۳. وقتی تو یه محیط پر تنش و غیرقابل پیش بینی بزرگ میشی، سیستم عصبی مرکزی‌ت یاد میگیره که در حالتی از هشیاری دائمی زندگی رو جلو ببره و هر آن منتظر یه خبر یا اتفاق ناگوار باشه، در نتیجه در مواجهه با محرک‌ها و ابهامات، زودتر اضطراب می‌گیری، زودتر به هم میریزی و دیرتر آروم میشی… ۴. وقتی تو یه محیط بیش از حد محافظت کننده بزرگ میشی و اجازه امتحان، کسب تجربه و یاد گرفتن رو بهت نمیدن!، به جات انتخاب می‌کنن و به جات زندگی می‌کنن و دائم از شکست خوردن و آسیب دیدن می‌ترسوننت!، ترس از شروع کردن و بلد نبودن و شکست خوردن میشه کابوس زندگیت... ۵. وقتی تو محیط ناپایداری بزرگ میشی که اختلافات زیاد پدر و مادر فضای گرم و صمیمی خونه رو سرد و بی‌روح کرده و یه تعامل مثبت دو طرفه رو به چشمت ندیدی!، با ساختن این باور که زندگی همینه و همه روابط همینن!، احتمال اینکه پای کسی بمونی که میدونی باهاش آینده‌ای نداری بیشتر میشه... ۶. وقتی تو یه فضایی بزرگ میشی که یا دائم دعوا بوده و یا اجتناب و سرپوش گذاشتن روی اختلاف نظر!، چون مهارت لازم برای بحث و گفت‌و‌گو رو یاد نگرفتی، مواقعی که اختلافی پیش میاد!، یا به دنبال احقاق حق با پرخاشگری می‌گردی و یا با فاصله گرفتن و دیوار سنگی شدن، همه چیز رو میریزی تو خودت… ۷. پس چون یاد نگرفتیم که چطور اختلاف‌هامون رو با حرف زدن حل کنیم!، وقتی بحثی پیش میاد، نمی‌دونیم بعدش چطور رفتار کنیم!، بنابر این یا وانمود می‌کنیم که اتفاقی نیفتاده و با بی‌توجهی همه چیز رو عادی جلوه میدیم. یا ماجرا رو به دل میگیریم و تا مدت‌ها اون رو بلای جون‌مون می‌کنیم... ۸. وقتی تو بچگی به اندازه کافی به ما توجه نشه! و عشق و محبتی که لایقش هستیم رو دریافت نکنیم!، تشنه توجه و تحسین و تایید میشیم. پس ناخواسته می‌گردیم هرجا بیشتر به سمت ما توجه روانه بشه به اون سمت قدم برمی‌داریم، بی‌توجه به اینکه این توجه تا چه اندازه میتونه برامون هزینه ساز باشه… ۹. وقتی به طور مکرری قول دادن و بدقولی کردن!، حرف زدن و عمل نکردن!، وعده دادن و ناامیدت کردن، دنیا و آدم‌هاش به چشمت غیرقابل اعتماد میان و تصور اینکه "همه به دنبال اینن که سرت کلاه بذارن!" اجازه نمیده راحت اعتماد کنی و ترس از آسیب دیدن از شروع هر رابطه متعهدانه‌ای می‌ترسوندت... ۱۰: وقتی تو بچگی اونقدری کنترلت کردن که حسرت یه زندگی بدون دخالت تو دلت مونده، یا به قدری منفعل رفتار میکنی که همه به خودشون جرات دخالت و کنترل کردن میدن!،یا نقطه مقابلش به قدری به نشانگان کنترل حساس میشی که با کوچک‌ترین حس کنترل شدن واکنش تندی نشون میدی. ┄═❁🍃❈🌸❈🍃❁═┄

#خود_شناسی #خدا ✅ چگونه بفهمیم نظر خدا و اهل بیت علیهم السلام، در مورد ما چیست⁉️ 🔻🔻🔻🔻🔻🔻