#رقیه(س) پرورش یافته‌ی سیره #زینب(س) بود شام غریب شهادت دردانه‌ی حسین(ع) است همان دخترک سه ساله‌ای که یادگار تازیانه‌های نینوا و سیل سیلی کربلای پدرش بود. رقیه(س)؛ نماد بزرگیِ صبر در قامتی خردسال است که دستان کوچکش هنوز هم بوی نوازش‌های پدرانه اباعبدالله(ع) را می‌دهد و امتداد نگاه غمبارش تسلی دل رنج دیده زینب(س) است. رقیه(س) پرورش یافته‌ی سیره زینب(س) بود که توانست آن همه زخم و درد بی امانِ دشت نینوا را تاب بیاورد و سربلند بیرون آید تا وارث زیبای صبر خاندانش باشد. رقیه(س) دختر خورشید بود که بیابان‌های نینوا خنده‌های کودکانه‌اش را به یغما بردند تا صدای گام‌هایش در کشاکش خارهای جاده، غربت سه ساله را فریاد بزنند. و حال به پاس همین پاهای ترک خورده و زخم چشیده‌ است که عرش به پیشواز آمده تا بربال ملائک او را در آغوش گیرد و محنت کربلا و خاطره‌ی عاشورا را در روح پاک این دخترک سه ساله التیام بخشد ؛ چرا که دیگر زمین تاب تحمل سنگینیِ ظلمی که بر او رفت را ندارد. مگر می‌شود سه ساله باشی و تازیانه را تاب بیاوری؛ سه ساله باشی و قصه‌ی پر درد اسارت را در خاطرت بشماری. خرابه‌نشین شوی و داغ سرهای به نیزه رفته را از معجر چشمانت خط بزنی؟ آری ای سه ساله‌ی حسین(ع)؛ با رفتنت، پنجره‏‌ها، کابوس‏ دمادم تازیانه و اسارت را تب می‏‌کنند تا خارها شرمسار خراشی شوند که بر پاهای تو روا داشتند‌. شهادت جانسوز حضرت رقیه(س) تسلیت باد. زهرا مرادوند بادصبا

خطایی کرده بود نمیدونیم چی بود نگفتن بال و پرش سوخته بود دید ملائکه دارن میرن گفت: کجا دارید میرید؟ گفتند: خدا به پیامبر آخرالزمان نوه ای داده به نام حسین ... خودش را رساند به گهواره ی آقا امام حسین و از آن روز تا حالا ملائکه طور دیگری احترام میگذارند به امام حسین رفقا راه بیفتید بروید پرهای سوخته ی خودتان را بزنید به بارگاه امام حسین..... #زینب #رقیه #اربعین_حسینی پرچم بالاست 🇮🇷✌️