📸#عکس_نوشت | دعا،‌ ندا و نجوا «وَاسْمَعْ دُعايى اِذا دَعَوْتُكَ وَاسْمَعْ نِدائى اِذا نادَيْتُكَ وَ اَقْبِلْ عَلَىَّ اِذا ناجَيْتُكَ؛» « و بشنو دعايم را آن‌گاه كه تو را مى‌خوانم و بشنو ندايم را آن‌گاه كه تو را ندا مى‌كنم و رو به من بياور آن‌گاه كه با تو مناجات مى‌كنم.» 🔸️بين اين سه واژه تفاوت‌هايى وجود دارد: «دعا» داراى معنايى گسترده است، يعنى با هر زبانى و به هر كيفيّتى صدا بزنند. 🔹️ولى ندا صدايى بلند و فريادگونه است؛ چه از راه دور، چه نزديك، ولى نه به قصد رساندن صدا به گوش طرف مقابل، بلكه با انگيزه‌اى مانند آرام شدن و تخليه روانى. 🔸️و نجوا به معناى حرف زدن خصوصى با كسى است به گونه‌اى كه ديگرى نمى‌تواند آن را بشنود. پس نجوا سخنى بين دو نفر است كه شخص سوم از شنيدن آن بى‌بهره است. 🔹️به عنوان مثال خداوند مى‌فرمايد: «وقتى كه بنده جز رضايت من هدفى نداشته باشد او را دوست مى‌دارم و در شبهاى تاريك و خلوت‌هاى روز با او مناجات مى‌كنم»؛ يعنى بنده مى‌فهمد خدا با او حرف مى‌زند، ولى هيچ‌كس متوجّه چنين رابطه‌اى نمى‌گرد. 📚کتاب شکوه نجوا، ص۱۹ و ۲۰ #شرح_مناجات_شعبانیه

📸 #عکس_نوشت | دعای عاشقانه الهي اِنْ حَرَمْتَني فَمَن ذَا الَّذي يَرْزُقُني وَ اِنْ خَذَلْتَني فَمَنْ ذا الَّذي يَنْصُرُني؛ خداوندا، اگر تو مرا محروم سازى، پس چه كسى مرا روزى مى‌دهد و اگر تو مرا رها كنى پس چه كسى مرا يارى مى‌كند؟ 🔸️زبان گفت وگو در موارد و مقامات مختلف فرق مى‌كند. گاهى با زبان عذرخواهى با يك دوست صميمى سخن مى‌گوييم و فقط دنبال بهانه‌اى مى‌گرديم تا طرف مقابل با لطف و محبّت خود از خطا و اشتباه ما صرف‌نظر كند.اين زبان برهان و استدلال و جدل نيست بلكه مقام معاشقه است. زبان دلال است نه جدال. 📚 کتاب شکوه نجوا ، صفحه ۳۹ و ۴ #شرح_مناجات_شعبانیه ۶