الان تمومِ نگرانیم اینه اگه تا مُحرم بعدی زنده نباشم چی ..

سینه‌زنا دوماه عزا قبول باشه ! ..

منو آدمِ خودت کن ؛

چقدر سخت است حال عاشقی که نمیداند محبوبش نیز هوای او را دارد یا نه ؛ - حاج ابراهیم همت .

نامِ مقدس تو نجاتم می‌دهد ! ؛

-

آغوشتو وا کن به رو اشکام .

کِی رَدمان کرده بودي ؟ کِی وقتی با دل شکسته و چشم های خیس از بغض ، در خانه ات را زده بودیم به امید اینکه نجاتمان دهي از سیل درد ها و پشیمانی ها ، درِ خانه را به رویمان باز نکرده بودی ؟ اصلا مگر میشود ؛ خسته دلی در اوج غم و شادی ، در اوج دلتنگی و ترس ، در اوج وَهم و درد و پشیمانی تورا صدا بزند آن‌هم از تهِ دل .. و تو جواب ندهي ؟ تو به جای رَدمان کردن ، دَرمان‌ میکني ؛ میفهمم وقتی که تورا صدا میزنم حنجره ام زنده میشود ، قلب خسته از تپیدنم دوباره جان میگیرد و اشك هایم ... آب رویِ آتش است !‌ اَصلا انگار گریه فقط برای تو می‌چَسبد به جانم ؛ صفحه ها را که ورق میزنم .. اسم تو در هر صفحه از تقویمِ کهنه ی دلم هست ، روزی نیست که این بی‌جان با نامِ تو دوباره جان به کالبدش برنگشته باشد .. هرچقدر عقب تر می‌روم تورا بیشتر میبینم ! و هر چقدر جلو تر می‌روم حضورت را شفاف تر حس میکنم ، همین‌جا ، در ذهنم ، در جانم ، در رگ هایم می‌جوشي ، در قلبم هستي ... تو در تمام سالهایِ زندگی ام به وضوح کنارم بوده‌ای ، در هر حالی و حالتی مرا پذیرفته اي ، - ای مهربان تر از پدر و مادرم حُسین .. - به قلمِ : [ مهدیه سادات ؛ مُرهق . ]

یادم نمیره شبای سامراتو ؛

یمدته فعالیتم کم شده حالم رو‌به‌راه نیس ؛ شما دو سه تا الهی به رقیه بگین برام تا برگردم ایشالا ..