#رمضانیات ↪️🔹 مدلولات این روایات اربعه 🔹آنچه از این روایات فهمیده می‌شود این مطالب است: 1⃣ نهی از گفتن رمضان بدون اضافۀ واژۀ «شهر» به آن. (همۀ روایات اربعه). 2⃣ نهی از اسناد افعالی چون آمدن و رفتن و اشاره به خود رمضان بدون اضافۀ «شهر». (در روایت دوم و سوم). 3⃣ تجهیل و نسبت نا آگاهی از مقام و منزلت رمضان بدون واژۀ «شهر» (در روایت اول و چهارم). 4⃣ نهی از کاربرد واژۀ «رمضان» بدون اضافۀ واژۀ «شهر» به آن به دلیل جهل و نا آگاهی از آن و تعظیم و تجلیل آن. (در روایت اول و چهارم). 5⃣ تصریح به اینکه رمضان نامی از نام های خداست. (در روایت دوم و سوم). 6⃣ تصریح به اینکه علّت نهی از کاربرد واژۀ «رمضان» بدون اضافۀ واژۀ «شهر» این است که رمضان نامی از نام‌های خداست. (در روایت دوم و سوم). 7⃣ بیان اینکه علّت نهی از اسناد افعالی چون آمدن و رفتن و اشاره به خود رمضان بدون اضافۀ «شهر» این است که رمضان نام خداست و اسناد چنین افعالی و اشاره به خدا روا نیست زیرا اشاره به محسوس است و آنچه می‌آید و می‌رود زوال پذیر است در حالیکه خدای متعال هیچ یک از این امور نیست. (در روایت دوم و سوم). 8⃣ در اطلاق و استعمال این ماه باید از قرآن تبعیّت کرد و همانطوری که فرموده است، گفته شود یعنی: «شهر رمضان». (در روایت چهارم). 9⃣ لازم است کسی که واژۀ «رمضان» را بدون اضافۀ واژۀ «شهر» به کار می‌برد، صدقه دهد و بابت این کارش یک روز به عنوان کفّاره روزه بگیرد. (در روایت چهارم). 🔟 آنچه اسم این ماه است، «شهر رمضان» است نه رمضان و مضاف الیه در این ترکیب نام خداست در نتیجه آنچه علم است همان «رمضان» است که نام خداست و چون این ماه ماه خداست واژۀ «شهر» را به آن اضافه می‌کنند، در نتیجه «شهر رمضان» معنایش «شهر الله» است نه اینکه فقط مصداقا و به حمل شائع یکی باشند. فافهم. (در روایت سوم). 🔹تلک عشرة کاملة ↩️ ادامه دارد. 👉 @raveshsonnati

#معمای_قرآنی ↪️ 2⃣ معمّای دوم ❓دقیقترین ترجمۀ فراز «أینَ المَفَرُّ» در آیۀ ۱۰ سورۀ قیامت چیست؟ و چرا؟ 👉 @raveshsonnati

#علوم_ادبی #عوامل_ملا_محسن #استاد_بکان_طالقانی 🔹 جلسه ۲۱، ۲۲ 👉 @raveshsonnati

#عوامل_ملا_محسن 021 #استاد_بکان_طالقانی 👉 @raveshsonnati

#عوامل_ملا_محسن 022 #استاد_بکان_طالقانی 👉 @raveshsonnati

#رمضانیات ↪️🔹تحقیق دلالت روایات و حکم عدم رعایت نهی 🔹مناسب است ابتدا سخنان بعض علماء فریقین را در این مسأله به ترتیب زمان حیات گزارش داده و سپس به جمع بندی و نتیجه گیری بپردازیم: 1⃣ لغوی معروف فیّومی متوفّای ۷۷۰ در المصباح المنير في غريب الشرح الكبير ج ‏۲ ص ۲۳۹ گفته است: 🔸قَالَ بَعْضُ الْعُلَمَاءِ يُكْرَهُ أَنْ يُقَالَ جَاءَ رَمَضَانُ‏ وَشِبْهُهُ إِذَا أُرِيدَ بِهِ الشَّهْرُ وَ لَيْسَ مَعَهُ قَرِينَةٌ تَدُلُّ عَلَيْهِ وَإِنَّمَا يُقَالُ جَاءَ (شَهْرُ رَمَضانَ‏) وَاسْتَدَلَ‏ بِحَدِيثِ‏ «لَا تَقُولُوا رَمَضَانُ‏ فَإِنَ‏ رَمَضَانَ‏ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللّهِ تَعَالَى ولكِنْ قُولُوا شَهْرُ رَمَضانَ‏). وَهَذَا الْحَدِيثُ ضَعَّفَهُ الْبَيْهَقِىُّ وَضَعْفُهُ ظَاهِرٌ لِأَنَّهُ لَمْ يُنْقَلُ عَنْ أَحَدٍ مِنَ الْعُلَمَاءِ أَنَّ رَمَضَانَ‏ مِنْ أَسْمَاءِ اللّهِ تَعَالَى فَلَا يُعْمَلُ بِهِ، والظَّاهِرُ جَوَازُهُ مِنْ غَيْرِ كَرَاهَةٍ كَمَا ذَهَبَ إِلَيْهِ الْبُخَارِىُّ وَجَمَاعَةٌ مِنَ الْمُحَقِّقِينَ لِأَنَّهُ لَمْ يَصِحَّ فِى الْكَرَاهَةِ شَى‏ءٌ وَقَدْ ثَبَتَ فِى الْأَحَادِيثِ الصَّحِيحَةِ مَا يَدَلُّ عَلَى الْجَوَازِ مُطْلَقاً كَقَوْلِهِ‏ «إِذَا جَاءَ رَمَضَانُ فُتِحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ وغُلِّقَتْ أَبْوَابُ النَّارِ وصُفِّدَتِ الشَّيَاطِينُ». وَقَالَ الْقَاضِىِ عِيَاضٌ: وَفِى قَوْلِهِ: «إذَا جَاءَ رَمَضَانُ» دَلِيلٌ عَلَى جَوَازِ اسْتِعْمَالِهِ مِنْ غَيْرِ لَفْظِ شَهْرٍ خِلَافاً لِمَنْ كَرِهَهُ مِنَ الْعُلَمَاءِ. 2⃣ ابن کثیر متوفّای ۷۷۴ در تفسیر القرآن العظیم ج ۱ ص ۳۶۸ گفته است: 🔸و قد روي عن بعض السلف: أنه كره أن يقال إلا شهر رمضان، و لا يقال رمضان، قال ابن أبي حاتم: حدثنا أبي، حدثنا محمد بن بكار بن الريان، حدثنا ابو معشر عن محمد بن كعب‏ القرظي و سعيد هو المقبري عن أبي هريرة قال: «لا تقولوا رمضان‏ فإن رمضان اسم‏ من‏ أسماء اللّه تعالى ولكن قولوا شهر رمضان»؛ قال ابن أبي حاتم وقد روي عن مجاهد ومحمد بن كعب نحو ذلك، ورخَّص فيه ابن عباس و زيد بن ثابت. قلت: أبو معشر هو نجيح بن عبد الرحمن المدني إمام المغازي و السير، ولكن فيه ضعف، وقد رواه ابنه محمد عنه فجعله مرفوعا عن أبي هريرة، وقد أنكره عليه الحافظ بن عدي، وهو جدير بالإنكار، فإنه متروك، وقد وهم في رفع هذا الحديث، وقد انتصر البخاري رحمه اللّه في كتابه لهذا فقال: باب يقال رمضان وساق أحاديث في ذلك منها «من صام رمضان إيمانا واحتسابا، غفر له ما تقدم من ذنبه» ونحو ذلك. 3⃣ شهيد اول متوفّای ۷۸۶ هجری در كتاب غایة المراد في شرح نکت الإرشاد ج ۱ ص ۲۹۹ فرموده است: 🔸فائدة: نهي عن التلفظ بِرَمَضَانَ‏، بل يقال شهر رَمَضَانَ‏ في أحاديث من أجودها مَا أَسْنَدَهُ بَعْضُ الْأَفَاضِلِ إِلَى الْكَاظِمِ علیه السّلام عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ علیه السّلام قَالَ: «لَا تَقُولُوا رَمَضَانَ‏ فَإِنَّكُمْ لَا تَدْرُونَ مَا رَمَضَانُ‏، مَنْ قَالَهُ فَلْيَتَصَدَّقْ وَ لْيَصُمْ كَفَّارَةً لِقَوْلِهِ وَ لَكِنْ قُولُوا كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ شَهْرُ رَمَضانَ‏». 4⃣ همو در الدروس الشرعية في فقه الإمامية ج ۱، ص ۲۸۵ فرموده است: 🔸وروي النهي عن أن يقال: رمضان، بل شهر رمضان عن النبيّ صلّى‌ اللّه عليه وآله وعليّ عليه السلام، وهو للتنزيه، إذ الأخبار مملوءة عنهم عليهم السلام بلفظ رمضان. 5⃣ همو در القواعد والفوائد ج ۲ ص ۱۱۰ فرموده است: 🔸فائدة: روي عن النبي صلى اللّه عليه و آله: (من صام رمضان و أتبعه بست من شوال فكأنما صام الدهر). وفيه مباحث: الأول: لم قال: رمضان، وقد قال اللّه تعالى «شَهْرُ رَمَضٰانَ» وفي الحديث: لا تقولوا رمضان؟ وجوابه: إنما قيل للتنبيه على جواز ذلك اللفظ، وإن كان غيره أولى منه. ↩️ ادامه دارد. 👉 @raveshsonnati

#ویژه ⚫️ رحلت جانگداز ام المومنین حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها را به ساحت مقدس صاحب الامر عجل الله فرجه و شیعیان و محبان آن حضرت تسلیت عرض می‌کنیم. 👉 @raveshsonnati

#رمضانیات ↪️🔹تحقیق دلالت روایات و حکم عدم رعایت نهی ↪️🔹مناسب است ابتدا سخنان بعض علماء فریقین را در این مسأله به ترتیب زمان حیات گزارش داده و سپس به جمع بندی و نتیجه گیری بپردازیم: ↪️ 6⃣ فاضل مقداد متوفّای ۸۲۶ در کنز العرفان في فقه القرآن ج ۱ ص ۲۰۴ فرموده است: 🔸سمّى الشهر شهرا لاشتهاره أي ظهوره برؤية الهلال وهو هنا من باب إضافة العامّ إلى الخاصّ كيوم الجمعة من باب حركة نقلة؛ وقيل إنّ شهر رمضان معا علم لهذا الشهر ك‍ «ابن داية» ولهذا قال بعض أصحابنا نقلا عن أئمّتهم عليهم السّلام «لا تقولوا رمضان بل [قولوا] شهر رمضان فإنّكم لا تدرون ما رمضان» وفيه نظر‌ لأنّ الأعلام لا تتصرّف فيها وقد جاء في الحديث «من صام رمضان إيمانا و احتسابا غفر اللّه له ما تقدّم من ذنبه» فان كان ولابدّ فيحمل النهي على الكراهية لمخالفته لفظ القرآن. 7⃣ شهید ثانی متوفّای ۹۶۶ در رسائل خود ج ۲ ص ۱۲۴۲ و ۱۲۴۳ پس از فرمایش شهید اوّل در القوائد والفوائدش که گذشت، فرموده است: 🔸... وأيضاً إنّ رمضانَ اسم من أسماء الله تعالى؛ فإذا قال الإنسان: «شهرُ رمضانَ» يعني شهرَ اللهِ تعالى، وإذا قال: «رمضانَ» تقدّم التنبيهُ عليه بالرواية بأنّه يُكَفّرهُ، ولو عَجَزَ استغْفَرَ اللهَ تعالى. 8⃣ محقّق اردبیلی متوفّای ۹۹۳ در زبدة البیان في أحکام القرآن ص ۱۵۷ فرموده است: 🔸الشهر معروف و هو ما بين الهلالين أو ثلاثين يوما و رمضان مصدر رمض بمعنى الحرّ و الشدّة فنقل إلى الشهر، وجعل الشهر مضافا إليه، فصار المجموع علما و هو غير منصرف للألف و النون مع التعريف؛ كذا في الكشّاف و تفسير القاضي؛ وفيه تأمّل، إذ المجموع هو المعرفة و العلم لا المضاف إليه فقطّ وقيل هو أيضاً علم فكانا له علمين مركّب و مفرد، فلايحتاج إلى الجواب بحذف المضاف من العلم فإنّه خلاف الأصل، وبعيد عن الطبع والاستعمال في مثل ما روي عنه صلّى اللّه عليه و آله: «من صام رمضان إيمانا و احتسابا الحديث ...» و «من أدرك رمضان ولم يغفر له الخبر ...». ولا يبعد أن يحمل مثل هذه على الجواز والبيان عنه صلّى اللّه عليه وآله وسلّم والّذي ورد في البعض من المنع عنه بأنكم لا تقولوا رمضان فإنّكم ما تدرون ما هو؟ بل قولوا شهر رمضان بحملها على الكراهة لو ثبت الصحّة إذا لم يكن غرض صحيح أو لمن لم يعرف مطلقا و قيل في وجه التسمية إنّه إنّما سمّي الشهر بذلك لارتماض الناس و احتراقهم في حرّ الجوع و العطش بصومه، أو لارتماض الذنوب فيه به، و هما مبنيّان على وجود الصوم في هذا الشهر حين التسمية، و هو غير معلوم. ↩️ ادامه دارد. 👉 @raveshsonnati

#سیره_علما 🔹تصویر مجموعه‌ای خطی که ۱۵۳ سال قبل در نجف نوشته شده است. ❓آخرین کلمات ناسخ در انتهای نوشته را بخوانیم و از خود بپرسیم ما کجاییم؟ 🔹تمت الكتاب بعون الملك الوهاب على يد الجاني العاصي نعال المحصلين محمد طاهر ابن العسكر الحسني عفا الله عنهما في يوم الأحد ثاني شهر صفر سنة ١٢٨٨ في النجف الأشرف 🔸في زمان التحصيل 🔸وفي زمن القحط والعسر الشديد 🔸وفي أيام قحط الفلوس 🔸والتمس من ناظر هذه السطور الدعاء له لهذه الأمور 🔸وأسأل الله الفرج بعد الشدة واليسر بعد العسر. 🔹در این مجموعه رساله‌های زیر استنساخ شده است: 🔸١- مقدمة الواجب للخوانساري. 🔸٢- منجزات المريض للسيد علي الطباطبائي، صاحب الرياض. 🔸٣- رسالة في الخلل للشيخ مرتضى الأنصاري. 🔺 از کانال محقق نسخه شناس شیخ احمد الحلی النجفی 👉 @raveshsonnati

#معمای_قرآنی ❓ پرسش: دقیقترین ترجمۀ فراز «أینَ المَفَرُّ» در آیۀ ۱۰ سورۀ قیامت چیست؟ و چرا؟ 🔻 پاسخ دوستان 1⃣ در مجمع البیان ج۱۰ ص ۷۲۵ در مورد آیۀ این المفر گفته است: " أي أين الفرار و یجوز أن یکون معناه أين موضع الفرار عن الفراء وقال الزجاج المفر بالفتح الفرار وبالکسر مکان الفرار" یعنی مفر بالفتح مصدر است لذا فرار کردن معنی می کند. اما فراء گفته بالفتح می تواند اسم مکان هم باشد. زجاج هم گفته که بالفتح مصدر و بالکسر اسم مکان است. و فخر رازی هم در تفسیر کبیر ج ۳۰ ص ۷۲۵ آورده است: وقول القائل: این الفرار یحتمل معنیین احدهما: أنه لا یری علامات مکنة الفرار فیقول حینئذ: این الفرار، کما اذا أیس من وجدان زید یقول: أين زید و الثانی: ان یکون المعنی إلی أین الفرار. 2⃣ در بین ترجمه‌ها هم از همه دقیق تر ترجمه ی خسروی بود که به دو صورت مصدر و اسم مکان معنی کرده بود: انسانی - که تکذیب قیامت کرد- گوید: امروز فرار یا فرار گاه کجاست؟ این المفر رو بعضی بر هیأت اسم مکان گرفته‌اند که علی الظاهر خطا است گفته‌اند: 🔸مضـارع که باشد بر هیـئتِ یَفْعـِلُ 🔸آور اسـم زمـان و مکـانش را بـر پیـکـرِ مَفْعِـلُ 🔸ای نور عین آن ضارع که باشد بر صـورتِ یَفْعِلُ 🔸آور مصدر میم را تو حتماً در قالب و ریختِ مَفعَلُ لذا مفر مصدر میمی است چون مضارع اش بر صورت یفعِل است. فَرَّ یَفِرُّ. آنروز کودکان دنیوی ،هاج و واج گویندْ این الفَرار. لیک چه سود که نی فرصتی ،تا که گویند این الفَرار. این المفر یعنی این الفرار. 3⃣ أین المفرّ به معنای أین الفِرار است نه اسم مکان. چون فعل آن «فرَّ یَفِرُّ» و مضارع آن بر وزن یَفعِل بکسر عین الفعل است و قاعدۀ اسم مکان در این وزن مفعَل بفتح عین است نه به کسر آن ولی مصدر میمی مطلقا بر وزن مفعَل است، از این رو مفَرّ که بر وزن مَفعَل است مصدر میمی است نه اسم مکان. و انسان ها در آن روز از هول و وحشت به دنبال فرارند نه محلّ فرار و پناهگاه. اصلا فراری هست؟ 4⃣ کجاست فرار؟ یعنی مفر مصدر میمی باشه نه محل فرار یا زمان فرار، چون هول زیادست در قیامت که طرف می‌گوید چگونه می‌شود ازین بلیه فرار کرد. 🔻پاسخ نهایی: 🔹لازم است ابتدا مقدّماتی ذکر کنیم: 1⃣ مَفَرّ بفتح فاء قطعا بر وزن مَفْعَل است. 2⃣ فعل آن از باب فَعَلَ یَفْعِلُ آمده است. قال الله تعالی: «فَفَرَرْتُ مِنکُم لَمّا خِفْتُکُم» (الشّعراء، ۲۱) و قال سبحانه: «یومَ یَفِرُّ المَرْءُ من أخیه» (عبس: ۳۴) 3⃣ مضارع آن از باب «یَفْعَل» بفتح عین یا «یَفعُل» بضمّ عین در کتب لغت و استعمالات یافت نشد بلکه متعرّضان به وزن باب این مادّه مانند فیّومی در المصباح المنیر و ابن أثیر در النّهایة و زبیدی در تاج العروس تصریح کرده اند که از باب ضرب است. 4⃣ قاعدۀ صرفی در اسم مکان و زمان در افعالی که مضارعشان مفتوح العین یا مضموم العین است «مفعَل» بفتح عین و در افعالی که مضارعشان مکسور العین است «مفعِل» بکسر عین است. (همۀ کتب صرفی از جمله: شرح شافیۀ رضی، ج ۱، ص ۱۸۱) 5⃣ قاعدۀ صرفی در مصدر میمی تمامی افعال صحیح (غیر معتلّ) «مفعَل» است در هر بابی که باشند. (همان، ج ۱، ص ۱۷۰). 6⃣ برخی اسماء زمان و مکان بر خلاف قاعده مذکور آمده‌اند که شاذّ قیاسی به شمار می‌آیند، مانند مسجِد و مشرِق. (همان، ج ۱، ص ۱۸۱). 7⃣ برخی مصادر میمی بر خلاف قاعده مذکور آمده‌اند که شاذّ قیاسی به شمار می آیند، مثل مَرجِع و مکبِر. (همان، ج ۱، ص ۱۷۳). 8⃣ در میان شواذّ مذکور واژۀ «مفرّ» اصلا به چشم نمی‌خورد. (رک: همان، ج ۱، ص ۱۶۸ – ۱۸۶). 9⃣ قاریان هفتگانه بالإجماع، این واژه را در آیۀ دهم سورۀ قیامت «مفَرّ» به فتح فاء خواندند. 🔟 از ابن عبّاس روایت شده که وی آن را «مَفِرّ» بکسر فاء خوانده است. (معاني القرآن فرّاء، ج ۳، ص ۲۱۰). 🔻نتیجه گیری 🔹بنا بر مقدّمات مذکور، مفرّ در قرائت مشهور ظاهرا به معنای فِرار است و گویندۀ این سخن در روز قیامت از شدّت هول و وحشتی که به او دست می‌دهد نه تنها از محلّ فرار و پناهگاه بلکه از هر چه مشتقّ از آن است می‌پرسد و این، بدان سبب است که مورد سؤال او مکان خود فِرار است نه مکان محلّ فرار و به اصطلاح، پناهگاه؛ گویا با گفتن اینکه می‌خواهد بگوید: «کجاست فرار؟» طالب وجود اصل حقیقت این معنا در آن روزی است که «لا یمکن الفِرار من حکومتک». 👉 @raveshsonnati

#رمضانیات ↪️🔹تحقیق دلالت روایات و حکم عدم رعایت نهی ↪️🔹مناسب است ابتدا سخنان بعض علماء فریقین را در این مسأله به ترتیب زمان حیات گزارش داده و سپس به جمع بندی و نتیجه گیری بپردازیم: ↪️ 9⃣ علّامه محمّد تقی مجلسی مشهور به مجلسی اوّل متوفّای ۱۰۷۰ در لوامع صاحبقرانی شرح فارسی من لا یحضره الفقیه در ج ۶ ص ۶۴۷ تا ۶۴۹ فرموده است: 🔹در موثق كالصحيح است كه حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه فرمودند كه: «مگوييد ماه را، رمضان؛ بلكه بگوئيد: «ماه رمضان»؛ به درستى كه نمی‌دانيد كه رمضان چه چيز است». يعنى اسم الهى است موافق حديث سابق واكثر علما عمل به اين نكرده‌‏اند از چند وجه: 🔸۱. يكى آن كه در هيچ دعايى از رسول اللَّه و ائمه هدى صلوات اللَّه عليهم وارد نشده است كه رمضان را خوانده باشند به «يا رمضانُ». 🔸۲. دوم: موافق لغت به معنای شدت حرارت، مناسبى با ذات اقدس نيكو ندارد. 🔸۳. سيم: بر تقديرى كه اسم اللَّه باشد، اگر استعمال كنند به حذف مضاف از بابت «واسأل القرية» خواهد بود و امثال اين وجوه. 🔹و جواب داده‌‏اند كه احاديث بسيار وارد شده است و ممكن است كه بمعنى قهار باشد و حذف مضاف خوب است اگر سبب مفسده نباشد و در اينجا هست و آن چه شكسته را (مقصودشان خود ایشان است) به خاطر می‌‏رسد آن است كه چون به حسب شرع، مسمّى است به «شهراللّه» و «رمضان» به جاى «اللَّه» واقع شده است كه اگر تعظيم او كنند تعظيم اللَّه است و لهذا در حديث دوم وارد شده است كه «نمی‌‏دانيد كه رمضان چيست؟» نه كيست و احتمال تقيّه هست چون راوى دوم عامى است و اول كالعامى است و نقل كرده‌‏اند كه ناووسى است و ربطش به عامه بيشتر از خاصه است و بخارى نيز از اين بابت، اخبار نقل كرده است و قائل‏ به كراهت شده است به اعتبار اطلاق رمضان در مواضع بسيار بدون شهر در اخبار و در اخبار ما قريب به دو هزار جا وارد شده است شهر رمضان و سه چهار جا وارد شده است رمضان بى لفظ شهر در احاديث ضعيفه و آن نيز به نحوى است كه بد نيست نه از باب «ذهب» و «جاء» است و اگر نه اين بود كه بد بود اطلاق رمضان بدون شهر اين مقدار احتياط در اجتناب از اين معنى از اهل بيت حضرت سيد المرسلين صلى اللَّه عليه و آله و از اصحاب ايشان واقع نمی‌‏شد از قبيل تسميه حضرت صاحب الزمان صلوات اللَّه عليه كه در مجموع اخبارى كه اشاره به آن حضرت شده است كه از هزار متجاوز است شايد سه چهار جا نام برده باشند بلكه يک جا به لفظ محمّد واقع شده است و دو سه جاى ديگر به عنوان م ح م د واقع شده است و در عبارات علما نيز نديدم مگر در عبارات جمعى كه از روايات خبرى ندارند، و اين تحرز و اجتناب به اين مرتبه مشعر است به حرمت قطع نظر از نصوص صحيحه در نهى از تسميه و تكنيه، و هم چنين در آل محمّد كه در دعاهاى صلوات مذكورند زياده از ده دوازده هزار جا واقع شده است بدون لفظ «عَلى» مگر نادرى كه با «على» واقع شده باشد تقيةً، هر چند حديث مشهور كه نهى واقع است كه‏ در كتابى از كتب علما خود نديده‏‌ام اما مداومت بر ترك لفظ مشعر است بر صحت حديث. تمام شد عبارت علّامۀ مجلسی اوّل. 🔟 همو در روضة المتّقین ج ۳ ص ۴۷۰ فرموده است: 🔹قوله: ما رمضان: أي هو من أسماء الله تعالى، والظاهر الكراهة لما تقدم في الأخبار الكثيرة من ذكره بدون الشهر مع أنه لم يذكر في أسماء الله تعالى مع ما في سند الخبرين من الضعف، والاحتياط في ترك الذكر بدون الشهر. انتهی. ↩️ ادامه دارد. 👉 @raveshsonnati

#معمای_قرآنی ↪️ 3⃣ معمّای سوم ❓پرسش:با توجّه به پاسخ تفصیلی معمّای پیشین، «أین المَفَرّ» به معنای «کجاست فرار؟» است. آیا کسی یا کسانی قائل به اینکه پرسش در آیه پرسش از محلّ پناهگاه است وجود دارد و آیا وجه صحیح و معقول و مقبولی وجود دارد که ترجمۀ آیه این باشد: «کجاست محلّ فرار؟» یا «کجاست پناهگاه؟» 👉 @raveshsonnati