eitaa logo
راویان مکتب شهیدسلیمانی کرمان
70 دنبال‌کننده
427 عکس
367 ویدیو
51 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
5.88M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔻 شیخ حسین انصاریان همان کسی است که یک روزی این حرفو زد و بهش حمله کردند و گفتند داری سیاه نمایی میکنی‌. آن زمان اگر مسئولین این حرفو میشنیدن امروز کار به اینجا نمی‌رسید.                     •┈┈••••✾•یاحسین(ع)•✾•••┈┈•
هدایت شده از شهیدشدن
🟢حسین مظهر تام غیرت الهی 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ- یکی از وجوه سبک زندگی عاشورایی، «غیرت» و «حمیت» است. غیرت‌ورزی نسبت به دین و سیاست و ناموس. حسین(ع) مظهر تام «غیرت» است. حسین(ع) آنگاه که توسط یزید و یزیدیان بر سر دوراهی زندگی ذلت‌بار و مرگ عزتمندانه قرار گرفت، غیورانه فریاد زیاد: «الا و انّ الدّعى بن الدّعى قد ركزنى بين اثنتين بين السّلة و الذّلة هيهات من الذّله يأبى اللَّه ذلك لنا و رسوله و المؤمنون و حجور طابت و طهرت و انوف حميّة و نفوس ابيّه من ان نؤثر طاعة اللّئام على مصارع الكرام؛ بدانید که اين فرومايه فرزند فرومايه، مرا ميان دو راه قرار داده است: بین مرگ و ذلت؛ اما ذلت از ما دور است. خدا و پيامبر او و مؤمنان و دامان‌هاى پاك و مطهر و مغزهاى غيرتمند و جان‌هاى ستم‌ستيز و با شرافت، نمى‏‌پذيرند كه ما فرمان‌بردارى فرومايگان و استبدادگران پست و رذالت‌پيشه را بر شهادتگاه رادمردان و آزادمنشان مقدّم بداريم.» در جایی دیگر فرمود: «و اللَّه لا اعطى الدنيّة من نفسى ابدا؛ به خداى سوگند كه من هرگز زير بار پيمان خفّت‌‏بار استبدادگران نخواهم رفت» و در سخنی جاودانه و نیروبخش چنین فریاد زد: انّى لا أرى الموت الّا سعادة و لا الحياة مع الظّالمين الّا برما؛ من مرگ را جز سعادت و نيك‌بختى و زندگى با ظالمان را جز ذلت و نابودى نمى‏‌نگرم.» او حتی در سخت‌ترین شرایط عصر عاشورا و در حالی که نای ایستادن نداشت وقتی دید که لشکر عمر سعد به سمت خیمه‌ها می‌رود، با زحمت و با کمک غلاف شمشیرش بر روی زانوان خود ایستاد و فریاد زد: وَيْلَكُمْ يَا شِيعَةَ آلِ أَبِي سُفْيَانَ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِينٌ وَ كُنْتُمْ لَا تَخَافُونَ الْمَعَادَ فَكُونُوا أَحْرَاراً فِي دُنْيَاكُمْ هَذِهِ وَ ارْجِعُوا إِلَى أَحْسَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ عَرَباً كَمَا تَزْعُمُونَ. و حتی آنگاه که در گودال قتلگاه افتاده بود و نای حرکت نداشت، نگران ناموس خود بود و به تعبیر زیارت ناحیه مقدسه، آن حضرت در زیر سم اسبان و در زیر شمشیرها و نیزه‌های دشمنان نیز نگران خیمه‌ها بود: حَتَّى نَكَسُوكَ عَنْ جَوَادِكَ، فَهَوَيْتَ إِلَى الْأَرْضِ جَرِيحاً، تَطَؤُكَ الْخُيُولُ بِحَوَافِرِهَا، وَ تَعْلُوكَ الطُّغَاةُ بِبَوَاتِرِهَا، قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبِينُكَ، وَ اخْتَلَفَتْ بِالانْقِبَاضِ وَ الِانْبِسَاطِ شِمَالُكَ وَ يَمِينُكَ، تُدِيرُ طَرْفاً خَفِيّاً إِلَى رَحْلِكَ وَ بَيْتِكَ، وَ قَدْ شُغِلْتَ بِنَفْسِكَ عَنْ وُلْدِكَ وَ أَهْلِكَ. تا اینکه تو را از اسب سرنگون کردند و با بدنی سراسر جراحت بر خاک افتادی، در حالی که اسب‌ها تو را لگدکوب می‌کردند و تجاوزپیشگان کافر تو را با شمشیرهایشان ضربه می‌زدند. عرق مرگ بر پیشانی مبارکت نشسته و راست و چپ بدن مبارکت به تناوب انقباض و انبساط می‌یافت و تو هنوز گوشه چشمی به سوی حرم و خیامت می‌گرداندی [نگران زنان و فرزندان خود بودی]، در حالی که دیگر آنچه بر تو می‌گذشت تو را از فرزندان و اهل بیتت باز می‌داشت.» 🌹