#حاج‌آقارحیم‌ارباب‌اصفهانی1 🔷سال 1259 هـ.ش در قریه «چرمهین» اصفهان بدنیا آمد. 🔶چون اجدادش از مشاهیر و بزرگ زادگان قریه خود و همچنین صاحب ثروت بودند به لقب ارباب خوانده شد. 🔷از اول شب مشغول مطالعه کتب علمی می‌شد و لذت مطالعه، ‌مهلت به صرف شام نمی‌داد و غذا سرد می‌شد و گاهی مطالعه تا صبح طول می‌کشید و بعد از تناول غذای شب و ادای فریضه صبح، در مجلس درس حاضر می‌شد و با شوق علم آموزی اعتنا به کمبود خواب نداشت. 🔶جزو علمای طراز اول در فقه و اصول و فلسفه و ادبیات عرب و قسمتی از ریاضیات قدیم بودند. 🔷از حیث تبحّر در ادبیات، در زمان خود کم نظیر بود. تمام اشعار سیوطی را در سن نود و چند سالگی از حفظ داشتند. 🔶از اساتید معروف ایشان: آخوند کاشی ، آیت الله درچه‌ای و جهانگیرخان قشقایی را میتوان نام برد. 🔷ارادت و عشق به استادانش، به خصوص جهانگیرخان قشقایی و آخوند کاشی به حدّی بود که نظیرش در کم‌تر کسی دیده شده است. 🔶وی در خدمت آن دو بزرگوار می‌ایستاد تا بگویند: آقا رحیم، بنشین! آن وقت با ادب در حضور آنان می‌نشست. 🔷با اینکه یکی از علمای بزرگ اصفهان ، بود ولی همیشه با پیروی از استادش «میرزا جهانگیرخان قشقایی» کلاه پوستی بر سر می‌گذاشت و فقط هنگام نماز ، عمامه‌ای کوچک به سر می‌گذاشت. 🔶به تدریس، بیش‌تر از هر چیز دیگر اهمیت می‌دادند در طول پنجاه سال کمتر مسافرت رفتند، حتی برای سفرهای زیارتی عتبات و حج هم همان یک حج واجب را رفته و درس را تعطیل نمی‌کردند. 🔷معتقد بود تنها تدریس کافی نیست، علما و مجتهدین بر اریکه منبر بنشینند و به بیان مسائل شرعیه و اخلاقیات برای مردم بپردازند. 🔶در زمینه فلسفه، در حدّ اعلی بودند و به «حکیم» شهرت داشتند. #اللّهُمَّ‌عَجِّل‌ْلِوَلِیِّکَ‌الْفَرَجَ‌وَالْعافِیَةَوَالنَّصْرَ