#حاج‌آقارحیم‌ارباب‌اصفهانی2 🔷شهیدان بهشتی ، مفتح ، مطهری و ملا هاشم جنتی (پدر آیت الله جنتی) ، حسین علی راشد (سخنران معروف) ، آیت الله ناصری اصفهانی از جمله شاگردان ایشان بودند. 🔶مردی بود که جذبه معنوی‌اش، کوچک و بزرگ را به تکریم و تعظیم وامی‌داشت و سخنان کوتاه و پرلطفش هر کسی را به قبول و اطاعت ترغیب می‌کرد. 🔷همیشه با طمأنینه راه می‌رفت و چشم به سوی زمین داشت. ابتدا، از طریق صدا دیگران را می‌شناخت و بعد آنها را می‌دید. 🔶به اندک غذایی قانع بود، غذای اصلی او را لبنیات تشکیل می‌داد. اگر به مهمانی می‌رفت ساده‌ترین غذا را می‌خورد. عادت او، خوردن چند استکان چای بود. 🔷هرگز با هیچ کس، بچه و بزرگ، با لحن تند و خشن سخن نمی‌گفت و همه را با لفظ آقا یا خانم صدا می‌زد. 🔶او با بچه‌هایی که شلوغ می‌کردند، درشتی نمی‌کرد و با مهربانی برخورد می‌نمود. 🔷هر کس به ملاقات او می‌رفت، تا آن جا که توان داشت در تکریم و تعظیم او می‌کوشید و در مقابل او به پا می‌خاست. 🔶رفته بودند تهران برای معالجه. آقایی از علمای تهران، همراه پسرش به عیادت آن مرحوم می‌روند. همان جا، مشکل فلسفی را که سال‌ها دنبال حلّ آن بوده؛ ولی موفق به حلّ آن نشده بود، از مرحوم ارباب سؤال می‌کند. ایشان با همان حال مریضی و با آن کهولت سن، پاسخ وی را می‌دهد و سپس اشعاری را از منظومه، از حفظ می‌خواند. آن آقا به پسرش می‌گوید: این چنین باید درس خواند که هنوز اشعار منظومه از یادش نرفته است و مشکل مرا هم به آسانی حلّ کرد. 🔷نزدیک به یک قرن زیست و در خصوص راز طولانی بودن عمر خود گفت: من هیچ وقت بدخواه کسی نبودم. 🔶وی در ۱۸ ذی الحجه ۱۳۹۶ هـ . ق مصادف با ۱۹ آذر ماه ۱۳۵۵ هـ. ش و در روز عید غدیر دارفانی را وداع گفت. بدن مطهرش را در تخت فولاد اصفهان، حوالی تکیه ملک به خاک سپردند. #اللّهُمَّ‌عَجِّل‌ْلِوَلِیِّکَ‌الْفَرَجَ‌وَالْعافِیَةَوَالنَّصْرَ